JUYEAK

I. KAP.

        1. Josue hil ondoan, Israelgo semeek Jauna kontsultatu zuten, erraten ziotelarik: Nor iganen da gure aitzinean Kananearraren kontra, eta izanen da gerlako aitzindari?

        2. Eta Jaunak ihardetsi zuen: Juda iganen da; huna non ezarri dudan lurra haren eskuan.

        3. Eta Judak erran zioen bere anaia Simeoni: Igan zaite enekin zorthean izatu dudan lurrera, eta guduka zazu Kananearra, ni ere zurekin goan nadien zure zortheko lurrera. Eta Simeon goan zen harekin.

        4. Eta Juda igan zen, eta Jaunak hekien eskuetara eman zituen Kananearra eta Pherezearra, eta hamar mila jo zituzten Bezeken.

        5. Eta Bezeken aurkhitu zuten Adotubezek, eta gudukatu zuten eta jo zituzten Kananearra eta Pherezearra.

        6. Bada, Adonibezek ihesari eman zen; eta ondotik jarraikirik atzeman zuten, eta moztu ziozkaten esku eta zangoetako muthurrak.

        7. Adonibezekek erran zuen: Hirur hogoi eta hamar erregek, esku eta zango-muthurrak moztuak izanik, ene mahainaren azpian biltzen zituzten jateko hondarrak: nola egin izan baitut, hala niri ere bihurtu darot Jainkoak. Eta eraman zuten Jerusalemera, eta han hil izan zen.

        8. Bada, Judaren semeek, Jerusaleme sethiaturik, hartu zuten eta ezpataren ahoaz jo, hiri guzia sutan ezartzen zutelarik.

        9. Eta gero jautsirik, gudu eman zioten mendietan eta hegoako aldean eta zelhaietan zagoen Kananearrari.

        10. Eta Juda goanik Hebronen (zeinaren izena behiala baitzen Kariatharbe) zagoen Kananearraren kontra, jo zituen Sesai, Ahiman eta Tholmai.

        11. Eta handik abiaturik, goan zen Dabirrera, zeinaren izen zaharra baitzen Kariath Sepher, erran nahi baita Iskribauen hiria.

        12. Eta Kalebek erran zuen: Nork ere Kariath Sepher joko eta xahutuko baitu, hainari emaztetzat emanen diot ene alaba Aksa.

        13. Eta Othonielek, Zenez, Kaleben ondoko anaiaren semeak hiria hartu zuenean, Kalebek eman zioen Aksa bere alaba emaztetzat.

        14. Hau bidean zihoalarik, bere senharrak bururat eman zioen landa bat galda zezola bere aitari. Aksa asto gainean jarririk abiatu zen hasbeherapenka. Kalebek erran zioen: Zer duzu?

        15. Eta hunek ihardetsi zioen: Indazu zure benedizionea; zeren lur agor bat eman baitarotazu, indazu urez bustitzen den bat ere. Kalebek eman zioen beraz lur bat gainetik beherera urztatua.

        16. Bada, Zinearrak, Moisen ahaideak, Palmetako hiritik igan ziren Judaren semeekin haukiei zorthean erori izan zitzaioeten mortura, zeina baita Aradetik hegoarat, eta haukiekin egotu ziren.

        17. Bada, Juda goan zen bere anaia Simeonekin, eta biek jo eta hil zuten Sephaathen zagoen Kananearra. Eta hiria deithua izan zen Horma, erran nahi da anathema.

        18. Eta Judak hartu zituen Gaza bere eremuekin, Askalon eta Akaron beren eremuekin.

        19. Eta Jauna izan zen Judarekin, eta basaburuez nausitu zen: eta ezin xahutu zituen haranetan zaudezenak, bazituztelakotz hainitz orga-laster segaztatu.

        20. Eta Moisek erran bezala, Hebron eman zioten Kalebi, zeinak handik xahutu baitzituen Enaken hirur semeak.

        21. Bainan Benjaminen semeek etzuten hil Jebusearra, Jerusalemen zagoena, eta Jebusearra Benjaminen semeekin dago Jerusalemen egungo eguna arteo.

        22. Josepen etxea ere igan zen Bethelera, eta Jauna harekin izatu zen.

        23. Ezen sethiatzen zutelarik hiria, zeina lehenago Luza deitzen baitzen,

        24. Ikhusi zuten gizon bat hiritik atheratzen, eta erran zioten hari: Erakhuts dizaguzu hiriko sartzea, eta urrikaltzapenetan hartuko zaitugu.

        25. Eta hunek erakhutsi ziotenean, hiria jo zuten ezpataren ahoaz, bainan utzi zituzten gizon hura eta bere ahaidego guzia.

        26. Utzi zuten gizonak, egin zuen Hethimgo lurrera, eta han altxatu zuen hiri bat Luza deithu zuena: izen hori bera dakhar egungo eguna arteo.

        27. Manasek ere etzituen xahutu Bethsan eta Thanak beren herriekin, ez-etare Dorgo, Jeblaamgo eta Maiedoko egoiliarrak hango herriekin, eta Kananearra hasi zen egiten harekin bere egoitza.

        28. Bainan Israelen, hazkartu zenean, ezarri zituen figoaren azpian eta etzituen hil nahi izan.

        29. Efraimek halaber etzuen hil Gazerren zagoen Kananearra, bainan harekin egin zuen bere egoitza.

        30. Zabulonek etzituen hil Zetrontarrak eta Naaloltarrak, bainan haren erdian egotu zen Kananearra zeina figoaren-peko egina izan baitzitzaioen.

        31. Aserrek orobat etzituen hil Akoko, Sidongo, Ahalabeko, Akazibgo, Helbako, Aphekeko eta Errohobgo egoiliarrak;

        32. Eta egoitza egin zuen lur hartan zagoen Kananearraren erdian, eta etzuen hil.

        33. Nefthalik bardin etzituen hil Bethsamestarrak eta Bethanatharrak: egotu zen hango Kananearraren erdian eta Bethsametarrek eta Bethanatharrek pagatu zioten figoa.

        34. Amorhearrak hertsitasunean iduki zituen Danen semeak mendian, eta etzioten utzi lekhu zelhaiagoetara jausteko biderik.

        35. Eta egotu zen Haresgo mendian, erran nahi baita buztin-mendi, Ayalonen eta Salebimen. Eta Josepen etxearen eskua dorphetu zen, eta Amorhearra ezarria izan zen figoaren-pean.

        36. Eta Amorhearraren muga izan zen Harrobiaren patarretik Petra eta goragokolekhuak.

II. KAP.

        1. Eta Jaunaren aingerua ethorri zen Galgalatik Nigarti-lekhura eta erran zuen: Atheratu zaituztet Egiptotik eta sarrarazi zin eginez zuen aitei agindu diotedan lurrera, eta hitzeman darotzuet ez dudala egun-eta-behinere ene zuekilako patua alferretara hihurraraziko;

        2. Halaz bizkitartean non ez baitzinduten batasunik eginen lur huntako egoiliarrekin, bainan hekien aldareak lurrerat arthikiko baitzintuzten; eta ez duzue entzun nahi izatu ene mintzoa: zertako egin duzue hori?

        3. Horren gatik hekiek ez ditut nahi izan zuen aitzinetik xahutu, izan zintzaztentzat etsaiak, eta hekien jainkoak izan zitezentzat zuen galgarri.

        4. Eta Jaunaren aingeruak hitz horiek erraitean Israelgo seme guziei, oro nigar eta marraskaz hasi ziren.

        5. Eta toki hura deithua izan zen Nigarti-lekhu edo Nigar-lekhu: eta han bitimak imolatu ziozkaten Jaunari.

        6. Bada, Josuek igorri zuen populua eta Israelgo semeak goan ziren, zein bere gozamenera, hartaz jabetzekotzat.

        7. Eta Jauna zerbitzatu zuten Josueren eta haren ondotik luzez bizi izan ziren zahar, Jaunak Israelen alde eginak oro zakizkitenen egun guzietan.

        8. Eta Josue, Nunen seme, Jaunaren zerbitzaria, hil izan zen ehun eta hamar urthetan.

        9. Ehortzi izan zuten bere gozameneko eremuetan, Thamnathsaren, Efraimgo mendian Gaasko mendiaren ipharreko alderdian.

        10. Eta gizaldi hura guzia bildua izan zen bere arbasoetara, eta azpitik-gora ethorri ziren bertze batzu, Jauna eta harek Israelen alde eginak ezagutu etzituztenak.

        11. Eta Israelgo semeek gaizkia egin zuten Jaunaren aitzinean, eta Baal zerbitzatu zuten.

        12. Eta beren arbasoen Jainko Jaunak, Egiptoko lurretik hekiek atheratu zituenak utzi zituen; eta jainko arrotzei jarraiki ziren, hekien ingurutan egoten zirenen jainkoei, eta adoratu zituzten, eta Jauna hasarretzera ekharri zuten,

        13. Hura utziz eta Baal eta Astaroth zerbitzatuz.

        14. Jauna Israelen kontra samurturik, arthiki zituen jazartzen ziotenen eskuetara: haukiek hartu eta inguruan egoten ziren etsapei saldu zituzten: eta Israeldarrek ezin buru egin zioten beren etsaiei.

        15. Bainan edozein aldetara itzultzera egin zezaten, Jaunaren eskua hekien gainean zen, erran eta zin egin zioeten bezala: eta garrazki atsekabeztatuak izan ziren.

        16. Eta Jaunak eraiki zituen juieak, larrutzen zituztenen eskuetarik hekien atheratzeko; bainan etzituzten aditu ere nahi izan,

        17. Aitzina khutsatzen zirelarik jainko arrotzekin eta hekiek adoratzen zituztelarik, laster baztertu ziren hekien aitak ibili ziren bidetik; eta aditzen zituztelarik Jaunaren manamenduak, oro bertzaldera egin zituzten.

        18. Jaunak juieak eraikitzen zituenean, hekien egunetan urrikalmendutara erortzen zen, entzuten zituen atsekabetan zirenen auhenak, eta larrutzen zituztenen ezpataren azpitik atheratzen zituen.

        19. Bainan juiea hil ondoan, bihurtzen ziren eta beren aitek baino tzarkeria hainitz handiagoak egiten zituzten, jainko arrotzei jarraikiz, hekiek zerbitzatuz eta adoratuz. Etzituzten utzi beren asmu tzarrak eta bide gaitza zeinetarik ibili ohi baitziren.

        20. Eta Jaunaren hasarrea jauzi zen Israelen gainera, eta erran zuen: Zeren jendaki horrek alferretara bihurrarazi duen horien aitekin egin nuen patua, eta erdeinu duelakotz ene bozaren entzuteaz,

        21. Nik ere ez ditut xahutuko Josuek hil denean utzi dituen jendaiak,

        22. Hekien bidez froga dezadan Israel, heian badagoen, ala ez, Jaunaren bidean eta hartaz dabilan, arbasoek egin izan duten bezala.

        23. Jaunak utzi zituen beraz jendaia hekiek oro, eta etzituen berehala xahutu nahi izan, eta etzituen Josueren eskura eman.

III. KAP.

        1. Haukiek dira jendaiak Jaunak utzi zituenak hekien bidez argi zitezentzat Israel eta Kananearrarekilako gerlak ezagutu izan etzituzten guziak,

        2. Gerorako hekien semeek ikhas zezatentzat etsaiekin gudukatzen, eta izan zezaten gerlako ohikundea:

        3. Filistindarren bortz satrapak, Kananear guziak, Sidondarrak, eta Libango mendian Baalhermongo menditik Ematheko sartzeraino egoten ziren Hebearrak.

        4. Jaunak utzi zituen, hekien bidez frogatzekotzat Israel, heian entzunen zituen, ala ez, haren arbasoei Moisen arartekoz Jaunak eman ziozkaten manamenduak.

        5. Hargatik Israelgo semeek izatu zuten beren egoitza Kananearraren, Hethearraren, Amorhearraren, Pherezearraren, Hebearraren eta Jebusearraren artean:

        6. Eta hekien alabak eskontzaz hartu zituzten eta berek ere alabak hekien semeei eman ziozkaten, eta zerbitzatu zituzten hekien jainkoak.

        7. Gaizkia egin zuten Jaunaren aitzinean eta ahantzi zuten beren Jainkoa, Baal eta Astaroth zerbitzatzen zituztelarik:

        8. Eta Jaunak, Israelen alderat hasarreturik, arthiki zituen Kusan Errasathaim, Mesopotamiako erregeren eskuetara, eta harenpeko izatu ziren zortzi urthez.

        9. Deihadar egin zuten Jauna ganat, zeinak eraiki baitzioten salbatzaile bat, libratu zituena; hura zen Othoniel, Kaleben ondoko anaia Zenezen semea.

        10. Haren baithan izan zen Jaunaren izpiritua, eta izatu zen juie Israelen. Atheratu zen gerlarat; Jaunak eskuetara eman zioen Kusan Errasathaim, Siriako errege, eta zebatu zuen.

        11. Lurra bakean egotu zen berrogoi urthez, eta hil izan zen Othoniel, Zenezen semea.

        12. Eta Israelgo semeek berriz ere egin zuten gaizkia Jaunaren aitzinean, zeinak, zeren egin zioten bere aitzinean gaizkia, hekien kontra indar eman baitzioen Egloni, Moabeko erregeri.

        13. Amonen eta Amaleken semeak batu ziozkan Egloni; eta Eglon goan zen, jo zuen Israel eta nausitu zen Palmetako hiriaz.

        14. Eta Israelgo semeak hemezortzi urthez izatu ziren Eglon, Moabeko erregerenpeko.

        15. Gero deihadar egin zuten Jauna ganat, zeinak igorri baitzioten salbatzaile bat, Aod deitzen zena, Jeminiren seme Jeraren semea, bi eskuez bardin eskualde zena. Israelgo semeek harekin emaitzak igorri ziozkaten Eglon, Moabeko erregeri.

        16. Aodek egin zuen ezpata bat bi aldetarik zorroztua, buruan zuena ahurraren heineko gider bat, eta hura gerrian, soinekoaren azpian ezarri zuen eskuineko ixterraren aldetik.

        17. Moabeko errege Egloni eraman ziozkan emaitzak. Bada, Eglon gizenegia zen.

        18. Aodek emaitzak eskainirik, gibelerat egin zuen harekin ethorri lagunekin.

        19. Bainan Galgalatik, idolak ziren lekhutik itzulirik, erregeri erran zioen: Oi errege, solas bat badut zuri buruz-buru egitekoa. Erregek ixiltasuna manatu zuen: eta haren inguruan ziren guziak atheraturik,

        20. Aod hurbildu zitzaioen. Bada, errege jarria zagoen bakharrik udako bere gelan, eta Aodek erran zioen: Jainkoaren hitz bat dut zuretzat. Berehala errege tronutik jautsi zen.

        21. Aodek esku ezkerra luzatu, hartu eskuin aldean zuen ezpata, eta sabelean sarthu zioen

        22. Hain hazkarki, non giderra ezpatarekin sakhian sarthu baitzen, eta gelditu josia gantzaren loditasunean. Aodek etzuen ezpata handik atheratu, bainan sarthu bezala gorphutzean utzi zuen; eta ordu berean sabeleko ongarriak beren bidetik jauzi ziren.

        23. Gelako atheak zalhuki hertsirik eta hagaz seguraturik, Aod

        24. Gibeleko athetik ilkhi zen. Erregeren zerbitzariak ethorri zirenean, gelako atheak hertsiak ikhusi zituzten, eta erran zuten: Bere beharren egiten hari da naski udako gelan.

        25. Eta luzez, ahalkatieko heineraino begira egonik, eta ikhustenez nihork etzuela idekitzen, gakhoa hartu zuten: eta idekitzearekin, beren nausia hila atzeman zuten lurrean zabal-zabala.

        26. Bainan Aodek, hekiek asaldutan zabiltzalarik, ihes egin eta iragan zuen Idola-lekhu, nondik aitzintxean bihurtu baitzen. Ethorri zen Seirathera,

        27. Ela berehala turuta jo zuen Efraimgo mendian; eta harekin, bera buru-buruan, jautsi ziren Israelgo semeak.

        28. Erran zioeten: Jarraik zakizkidate, ezen Jaunak eskuetara eman darozkigu gure etsai Moabitarrak. Jautsi ziren beraz haren ondotik, Moabera daramaten Jordaneko ubiak hartu zituzten, eta etzuten nihor iragaiterat utzi;

        29. Bainan ordu berean jo zituzten Moabitarrak, hamar milaren ingurutsua, guziak gizon hazkar eta bihotzetakoak. Hekietarik bakhar bat ezin itzuri zen.

        30. Moab egun hartan aphaldua izan zen Israelen eskuaren azpian; eta lurrak laur hogoi urthez izatu zuen bakea.

        31. Aoden ondotik izatu zen buruzagi Samgar, Anathen semea, zeinak golde batekin eho baitzituen sei ehun Filistindar, eta halaber bera izatu zen Israelen geriza.

IV. KAP.

        1. Aod hil ondoan Israelgo semeak aitzina haritu ziren gaizkiaren egiten Jaunaren aitzinean.

        2. Eta Jaunak Jabini, Kanaango errege Azorren erreginatu zenari eskuetarat arthiki ziozkan. Jabinek bere armadako buruzagi zuen Sisara, eta bera egoten zen jendaien Harosethen.

        3. Israelgo semeek Jauna sana deihadar egin zuten: Jabinek ezik bazituen bederatzi ehun orga-laster segaztatu, eta hogoi urthez hestura gaitzean iduki zituen Israeldarrak.

        4. Bada, bazen profetesa bat, Debora, Lapidothen emaztea, populua ordu hartan juiatzen zuena.

        5. Eta haren izena ekhartzen zuen palma baten azpian jartzen zen, Erramaren eta Bethelen artean, Efraimgo mendian; eta Israelgo semeak haren ganat igaiten ziren beren makhur guzien juiaraztera.

        6. Deborak igorri zuen Baraken deitzera, zeina Abinoemen semea baitzen, Zedes Nefthalikoan egoten zena; eta erran zioen: Huna Israelgo Jainko Jaunak manatzen darotzuna: Zoazi, armada eraman zazu Thaborreko mendira, eta zurekin har zatzu hamar mila gerla-gizon Nefthaliren eta Zabulonen semeetarik.

        7. Nik berriz, Zisongo errekara erakharriren darotzut Sisara, Jabinen armadako buruzagia, haren orga-laster eta oste guzia, eta eskuetara emanen darozkitzut.

        8. Barakek Deborari ihardetsi zioen: Heldu bazare enekin, goanen naiz; enekin ez baduzu ethorri nahi, ez naiz goanen.

        9. Hunek erran zioen: Goanen naiz segur zurekin, bainan aldi huntan garhaizia ez da zure izeneko aiphatuko, emazteki baten eskuetara emana izanen delakotz Sisara. Hargatik Debora jaiki zen, eta Barakekin goan zen Zedesera.

        10. Zabulon eta Nefthali deithurik, Barak igan zen hamar mila gerlarirekin, Debora bere lagunen artean zuelarik.

        11. Bada, Haber Zinearra beihala atheratu zen bere bertze anaia Zinearretarik, Moisen ahaide Hobaben semeetarik: eta bere olhak zituen hedatuak Senim deitzen den haraneraino, eta zen orduan Zedesko ondoan.

        12. Berria heldua izan zitzaioen Sisarari, Barak, Abinoemen semea, Thaborreko mendira igan zela.

        13. Eta jendaien Harosethetik Zisongo errekara bildu zituen bederatzi ehun orga-laster segaztatuak eta armada guzia.

        14. Deborak erran zioen Balaki: Jaiki zaite, ezen hau da eguna non Jaunak zure eskuetara arthiki baitu Sisara: huna Jauna bera non den zure bidari. Barak jautsi zen beraz Thaborreko menditik, eta hamar mila gerlariak harekin.

        15. Jaunak harritu zituen Sisara, haren orga-lasterrak oro eta armada guzia, eta Balaken aitzinean erorrarazi ezpataren ahora, hunenbateraino, non Sisarak, bere orga-lasterretik jauzi eginik, oinez ihesi goan baitzen;

        16. Eta Barakek jendaien Harosetheraino ondotik egin zioten orga-lasterrei eta armadari, eta etsaien oste guzia lurrerat hila goan zen.

        17. Bada, ihes zihoalarik Sisara heldu izan zen Haber Zinearraren emazte Jahelen olhara. Bakea zen alabainan Jabin, Azorgo erregeren eta Haber Zinearraren etehearen artean.

        18. Jahelek beraz, Sisarari bidera ilkhirik, erran zioen: Jauna, sar zaite ene olhan, ez izan beldurrik. Hau sarthu zen olhan, eta Jahelek kapaz estali zuen.

        19. Sisarak erran zioen: Indazu, othoi, ur xorta bat zeren egarri handia baitut. Jahelek ideki zuen zahagi bat esne, edaterat eman zioen eta estali zuen.

        20. Sisarak erran zioen: Zaude olhako athe aitzinean: eta norbait ethortzen denean zuri galdeka eta erranez: Bada nihor barne hortan? ihardetsiko duzu: Ez da nihor.

        21. Bada, Jahelek, Haberren emazteak, hartu zuen olha itze bat; mailu bat ere halaber hartu zuen; eta gordeka eta ixilik barnera sarthurik, itzea Sisarari ezarri zioen buruko oloan, eta mailuaz jorik landatu zuen burfuinetarik lurreraino: eta heriotzeko loak harturik, Sisara iraungi eta hil izan zen.

        22. Eta hara Balak Sisararen ondoan heldu zela: eta Jahel atheratu zitzaioen bidera, erraten zielarik: Zato, erakhutsiko. darotzut zuk bilhatzen duzun gizona. Haren olhan sarthu zenean, Barakek ikhusi zituen Sisara hila etzana zagoela eta itzea haren oloan landatua.

        23. Jaunak egun hartan aphaldu zuen beraz Jabin, Kanaango errege, Israelgo semeen aitzinean.

        24. Haukiek egunetik egunera berhatuz zihoazin, eta hazkarki hertsatzen zuten Jabin, Kanaango errege, azkenekotz xahutu zuten arteraino.

V. KAP.

        1. Egun hartan, Deborak eta Balakek, Abinoemen semeak, kantatu zuten, ziotelarik:

        2. Oi Israelgo semeen artekoak, zuen buruak zuen oldetara galtzeko zoriari atheratu ditutzuenak, benedika zazue Jauna.

        3. Erregeak, entzun zazue; buruzagiak, heda zatzue beharriak. Ni naiz, ni naiz, Jauna kantatuko dudana, ospatuko dut Israelgo Jainko Jauna.

        4. Oi Jauna, Seirretik ilkhitzen zinenean, Edomen eremuetarik iragaiten zinenean, ikharatu zen lurra; zeruak eta hedoiak uritan urthu ziren.

        5. Mendiak urmariatu ziren Jaunaren begithartearen aitzinean, Sinai Israelgo Jainko Jaunaren aitzinean.

        6. Samgar, Anathen semearen egunetan, Jahelen egunetan, gure bidexkak alfer zaudezen; eta hekiek gaindi sartzen ohi zirenak, zeiher bidez ibili dira.

        7. Israeldik galduak ziren gerlari hazkarrak; phausuan higatzen ziren, Debora jaiki zen orduko, ama bat Israelen jaiki zeneko.

        8. Gerla berriak hautatu ditu Jaunak, eta berak erauzten ditu etsaien atheak. Erredola eta lantza agertu dira Israelgo berrogoi mila gerlarien artean.

        9. Ene bihotzak maithatzen ditu Israelgo buruzagiak: oi zuek, gal-mentara zuen oldez laster egin duzuenak, benedika zazue Jauna.

        10. Asto ederren gainera igaiten zaretenak, juieen alkhian jartzen zaretenak, bideari buruz zihoaztenak, mintza zaizte.

        11. Orga-lasterrak phorrokatuak izan diren lekhuan, etsaien armada ehoa izan den tokian, goretsiak izan beitez Jaunaren erabakiak eta haren urrikaria Israelgo hazkarren alderat. Orduan jautsi da populua etsaiaren atheetara, orduan nausi gelditu da.

        12. Jaiki, jaiki, Debora; jaiki, jaiki, eta kanta kantika bat. Jaiki, Barak; Abinoemen semea, loth hire gathibuei.

        13. Salbatuak dira populuaren ondarrak: Jaunak garhaitu ditu hazkar zirenak.

        14. Efraimez xahutu ditu etsaiak Amalek baithan, eta gero Benjaminez hire populuetan, oi Amalek; Makirren ganik atheratu dira buruzagiak, eta Zabulonen ganik armada gudura eraman dutenak.

        15. Isakarren aitzindariak Deborarekin ziren; jarraiki dira Balaken urhatsari, eta Barak galtzeko zorira lezera bezala, zurrunbilora bezala jauzi da. Orduan aldebandaka zagoen Erruben, khimera zabilan haren gerlari bihozdunen artean.

        16. Zertan hago hire zedarrietan, ala hire ardien marraken entzuten. Aldebandaka dago Erruben; khimera dabila haren gerlari bihozdunen artean.

        17. Galaad deskantsuz zagoen Jordanez haindian; Danek untzietan zituen bere lanak; Aser itsas-hegian gelditua zen, portuetan phausuz zagoen.

        18. Bainan Zabulonek eta Nefthalik heriorari eskaintzen zituzten beren buruak Merome-herrian.

        19. Ethorri dira erregeak, eta gudu eman dute; Kanaango erregeak gudukatu dira Thanaken, Maiedoko uren aldean; harrapaketa zabiltzan, eta halere deusik ezin eraman dute

        20. Zerutik jazarri izan zaiote: izarrak, beren lerroak eta urhatsak hautsi gabe, gudukatu dira Sisararen kontra.

        21. Zisongo latsak anbilkatu ditu hekien gorphutz hilak, Kadumimgo latsak, Zisongo latsak. Oi ene arima, oinen azpian erabilzkik hazkarrak.

        22. Hekien zaldiei hautsi zaizkote hatz-behatzak ihes zihoazinen tarrapatan, etsai hazkarrenak gain-beheitika anbiltzean.

        23. Madarika zazue Merozgo lurra, zioen Jaunaren aingeruak; madarika zatzue hango egoiliarrak, zeren ez diren Jaunaren laguntzera ethorri, haren gerlari hazkarrenen laguntzara.

        24. Benedikatua emaztekien artean Jahel, Haber Zinearraren emaztea; benedikatua izan bedi bere olhan.

        25. Ura galdatzen zioenari eman dio esnea, burra eskaini dio aitzindarien untzian.

        26. Esku ezkerraz hartu du itzea eta eskuinaz langileen mailua; sarraskitzeko tokia bilhatu du buruan, jo du Sisara, oloa hazkarki zilhatu dio.

        27. Zalapartaka zerabilan haren oinen artean; iraungi eta hil da; anbilka zihoan haren oinen aitzinean, eta hatsa galdurik, lander zagoen lurrean etzana.

        28. Leihotik begira, orroaz zagoen haren ama; bere gelatik zerasan: Zertan dago gibel haren orga-lasterra? zertako ez dira ageri haren zaldiak?

        29. Sisararen emaztetarik zuhurrenak hitz haukiek ihardesten diozka bere amaginarrebari:

        30. Beharbada orai zathitzen ditu buluzkinak, eta emaztekirik ederrena berezten diote; asko karantzetako soinekoak ematen diozkate harrapakinetik, eta oihal lorekatuak biltzen dituzte haren bulharren aphainduratzat.

        31. Horrela gal beitez zure etsai guziak, Jauna; bainan zu maite zaituztenek, nola iguzkiak jaikitzean argitzen baitu, hala dirdira bezate.

        32. Gero lurra phausutan egotu zen berrogoi urthez.

VI. KAP.

        1. Bainan Israelgo semeek gaizkia egin zuten Jaunaren aitzinean, eta Jaunak ezarri zituen zazpi urthez Madianen eskuetan.

        2. Madiantarrek gogorki zaphatu zituzten. Eta mendietan egin zituzten zilhoak eta gordegailuak, ihardesteko lekhurik gaitzenetan.

        3. Israelek eraintzak egin zituenean, Madian, Amalek eta berme iguzki-aldeko jendaiak igaiten ziren;

        4. Israelen landatzen zituzten beren olhak, eta nola eraintzak belharretan baitziren, oro xahutzen zituzten Gazako sartzeraino; eta bizitzeko behar zenik deusere etzuten uzten Israelen, ez ardi, ez idi, ez asto.

        5. Alabainan berak eta beren arthalde guziak ethortzen ziren beren olhekin, eta iduri xartalak bethetzen zituzten bazter guziak; nihonereko gizon eta kamelu elemenia batek ukitu guzia xahutzen zuen.

        6. Eta Israel hainitz aphaldua izatu zen Madianen aitzinean.

        7. Deihadar egin zuen Jauna ganat, Madiantarren kontra laguntza galdeginez.

        8. Jaunak igorri zioten gizon profeta bat, zeinak erran baitzioten: Hau dio Israelgo Jainko Jaunak: Nik iganarazi zaituztet Egiptotik, eta nik ilkhiarazi zaituztet gathibutasuneko etxetik:

        9. Atheratu zaituztet Egiptoarren eta atsekabeztatzen zinituzten etsai guzien eskutik; zuen sartzean iraitzi ditut eta eman izan darotzuet hekien lurra.

        10. Eta erran izan dut: Ni naiz zuen Jainko Jauna; Amorhearren lurrean duzue zuen egoitza, bainan ez izan hekien jainkoen beldurrik. Eta ez duzue entzun nahi izan ene boza.

        11. Bada ethorri zen Jaunaren aingerua eta jarri zen haritz baten azpian, zeina baitzen Efran, eta Ezriren familiako buruzagi Joasena baitzen. Eta haren seme Jedeonek dolharean jotzen eta garbitzen zuelarik ogia, Madiani ihes egiteko,

        12. Agertu zitzaioen Jaunaren aingerua, eta erran zioen: Jauna dela zurekin, oi gizonik hazkarrena.

        13. Eta Jedeonek ihardetsi zioen: Othoi, ene jauna, baldin Jauna gurekin bada, nolaz atzeman gaituzte hestura haukiek? non dira haren sendagailak, gure aitek khondatzen zarozkigutenak, erraten zarokutelarik: Jaunak atheratu izan gaitu Egiptotik? Bainan orai utzi gaitu Jaunak, eta Madianen eskuetara eman gaitu.

        14. Eta Jaunak begiratu zioen eta eman: Zoazi duzun zure indar huntan, eta atheratuko duzu Israel Madianen eskutik: jakizu nik igorria zarela.

        15. Jedeonek ihardetsi zioen: Othoi, ene jauna, nola atheratuko dut Israel? Ikhusazu ene familia Manase baithan aphalena dela, eta ni ene aitaren etxean ttipiena.

        16. Jaunak erran zioen: Ni izanen naiz zurekin, eta joko duzu Madian gizon bakhar bat bezala.

        17. Eta Jedeonek erran zioen: Grazia aurkhitu badut zure aitzinean, indazu ezagutgailu bat enekin zarela, zu niri mintzo zarena.

        18. Ez bezedi urrunt hemendik, bihur nadien arte zu gana, ekhartzen dudalarik sakrifizio bat eta zuri eskaintzen. Aingeruak ihardetsi zioen: Egonen naiz zure ethortzeari iguri.

        19. Jedeon sarthu zen beraz etxera eta erre zituen pittika bat, eta ogi airisak gaitzeru bat irinetarik. Haragiak ezarririk saski batean eta gesala eltze batean, ekharri zituen guziak haritzaren azpira, eta eskaini ziozkan Jaunari.

        20. Jaunaren aingeruak erran zioen: har zatzu haragiak eta ogi airisak, ezar zatzu harri hunen gainean eta gesala gainera ixur zozute. Jedeonek hori egin zuenean,

        21. Jaunaren aingeruak hedatu zuen eskuan zadukan zigorraren mokoa, ukitu zituen haragiak eta ogi airisak, eta harritik ilkhi zen su bat, haragiak eta ogi airisak iretsi zituenak; eta Jaunaren aingerua suntsitu zen haren begietarik.

        22. Jedeonek ikhusirik Jaunaren aingerua zela, erran zuen: Ai! ene Jainko Jauna, bekhoz bekho ikhusi baitut Jaunaren aingerua!

        23. Eta Jaunak erran zioen: Bakea dela zurekin; ez izi, etzare hilen.

        24. Jedeonek han altxatu zioen beraz aldare bat Jaunari eta deithu zuen Jaunaren Bake-lekhu, orai arteo izendatua den bezala. Eta oraino zelarik Efran, zeina Ezriren familiarena baita,

        25. Jaunak erran zioen gau hartan: Har zatzu zure aitaren zezena eta bertze zezen bat zazpi urthetikoa, lurrerat arthikazu Baalen aldarea, zure aitarena dena; eta ebak zazu haren inguruan den oihana:

        26. Eta zure Jainko Jaunari aldare bat altxatuko diozu harri haren muthurrean, zeinaren gainean lehenago ezarri baituzu sakrifizioa: hartuko duzu bigarren zezena, eta holokaustetan eskainiko duzu oihanetik ebaki dukezun egurraren gainean.

        27. Jedeonek harturik beraz hamar gizon bere sehietarik, egin zuen Jaunak manatu zioen bezala. Bainan bere aitaren etxekoen eta hiri hartako gizonen beldurrez, etzuen egunaz egin nahi izan, bainan gabaz egin zituen oro.

        28. Goizean jaiki zirenean haren hiriko gizonak, ikhusi zuten Baalen aldarea xehakatua, lukua ebakia, eta bigarren zezena ezarria orduan egina zen aldarearen gainean.

        29. Eta elkharri erran zuten: Nork egin du hori? Eta lanaren egilearen bilha zabiltzalarik, errana izan zen: Jedeonek, Joasen semeak egin ditu horiek oro.

        30. Eta erran zioten Joasi: Athera zaguk hunat hire semea, hil dadien, zeren hautsi duen Baalen aldarea eta ebaki oihana.

        31. Hunek ihardetsi zioeten: Ala zuek zarete Baalen aspertzaile, harentzat gudukatzeko? Haren etsai dena hil bedi bihar goiza argitu gabe. Baal Jainko bada, bere aldarea hautsi dioenaz bera asper bedi.

        32. Egun hartarik harat Jedeon deithua izan zen Jerobaal, Joasek erran zuelakotz: Baal asper bedi bere aldarea hautsi dioenaz.

        33. Bizkitartean Madian guzia, Amalek eta iguzki-haizeko populuak batera bildu ziren, eta Jordanea iraganik, Jezraelgo haranean kanpatu ziren.

        34. Bada, Jaunaren izpirituak hartu zuen Jedeon, zeinak turuta joz, bildu baitzuen Abiezerren etxea, jarraiki zakioentzat.

        35. Eta mezulariak igorri zituen Manase guzira, mina orobat jarraiki baitzitzaioen; bertze batzu igorri zituen Aserrera, Zabulonera eta Nefthalira, zeinak aitzinera ilkhi baitzitzaizkoen.

        36. Orduan Jedeonek erran zioen Jaunari: Baldin agindu bezala, ene eskuaz athera gogo baduzu Israel,

        37. Ardi-ile hau ezarriko dut larrainean: baldin ihintza ilearen gainean bada bakharrik, eta agortasuna lur guziaren gainean, jakinen dut ene eskuz, erran duzun bezala, atheratuko duzula Israel.

        38. Eta hala egina izan zen. Eta gabaz jaikirik, Jedeonek marruskatu zuen ilea, eta ophor bat bethe zuen ihintzez.

        39. Eta berriz erran zioen Jainkoari: Zure hasarrea ez bedi jauz ene kontra, baldin oraino behin froga bat egiten badut, ile hunen gainean galdatuz bertze ezagutkari bat. Othoizten zaitut ile hau bakharrik izan dadien idor, eta lur guzia ihintza darioela.

        40. Eta Jaunak egin zuen gau hartan harek galdatzen zuena: eta agortasuna izan zen bakharrik ilean, eta ihintza lur guzian.

VII. KAP.

        1. Beraz Jerobaal, hura baitzen Jedeon, gabaz jaikirik, eta populu guzia harekin, ethorri zen Harad deitzen den ithurrira. Bada, Madianen kanpak ziren haran batean, bizkar handi baten ipharreko alderdian.

        2. Jaunak erran zioen Jedeoni: Jendetze handia duzu zurekin, ez dut Madian horren eskuetarat emanen beldurrez Israel handika has dadien ene kontra, eta erran dezan: Ene indarrak atheratu nau hesturetarik.

        3. Mintza zaite populuari, eta goraki errozute guziek aditzen zaituztela: Beldurti eta uzkur diren guziak bihur beitez gibelerat. Eta Galaadeko menditik gibelerat egin zuten eta itzuli ziren hogoi eta bi mila gizon populutik, eta hamar mila gelditu ziren bakharrik.

        4. Jaunak erran zioen berriz Jedeoni: Sobera jende da oraino. Eraman zatzu urera, eta frogatuko ditut han; eta zeinetaz erranen baitarotzut dihoala zurekin, haina bihoa: zein-ere debekatuko baitut goatetik, hura itzul bedi.

        5. Eta populua urera jautsi zenean, Jaunak erran zioen Jedeoni: Zeinek-ere ura mihiaz bilduko baitute zakhurrek egiten ohi duten bezala, hekiek ezarriko dituzu berezirik: ordean belhauniko edanen dutenak izanen dira bertze alderdian.

        6. Beraz ahurraz ahora ekharriz ura edan zutenak izan ziren hirur ehun gizon; bainan gainerako oste guziak belhaunikaturik edan zuen.

        7. Eta Jaunak erran zioen Jedeoni: Ura milikatu duten hirur ehun gizon horietaz libratuko zaituztet, eta eskuetara arthikiko darotzut Madian: itzularaz zazu beraz bere tokietara gainerako oste guzia.

        8. Hargatik Jedeonek jatekoak eta turutak harturik berekilakoentzat, bertze guziei manatu zioten bihur zitezin beren olhetara: eta bera hirur ehun gizonekin gudukatzera goan zen. Bada Madianen kanpak beherean ziren haranean.

        9. Gau berean Jaunak erran zioen: Jaiki zaite, eta kanpetara jauts zaite, zeren Madiantarrak eman ditut zure eskuetara.

        10. Bainan bakharrik goateko lotsa bazare, zurekin jauts besi Phara, zure muthila.

        11. Eta entzun dukezunean zer dioten Madiantarrek, orduan hazkartuko dira zure besoak, eta bihotzez seguragorik jautsiko zare etsaien kanpetara. Bera eta Phara bere muthila jautsi ziren beraz kanpetako alderdira zeinetan baitziren armadako zainak.

        12. Bada, Madian, Amalek eta iguzki-haizeko populu guziak nahasteka etzanak zauden haranean, xartala-oste bat iduri; nihonereko kameluketa ere han zen, legarra itsas-bazterrean bezala.

        13. Eta Jedeon hurbildu zenean, norbaitek bere lagunari khondatzen zioen amets bat, eta huneletan erraten zuen zer ikhusi zuen: Ametsetarik ikhusi dut, eta iduritzen zarotan hautspean erre garagarrezko ogia bezalako bat phirripitaka jausten Madianen kanpetara; eta olha batera heldu zenean, jo zuen, eta uzkaili, eta lurrean zabal-zabala ezarri.

        14. Zeinari ere mintzo baitzen, hainak ihardetsi zioen: Hori ez da bertzerik, baizik-ere Jedeonen marrauza, Joas israeldarraren semearena; ezen Jaunak haren eskuetara arthiki ditu Madian eta bere kanpa guziak.

        15. Jedeonek entzun zituenean ametsa eta haren argipena, adoratu zuen Jauna: itzuli zen Israelgo kanpetara eta erran zuen: Jaiki zaizte, ezen Jaunak gure eskuetara eman ditu Madianen kanpak.

        16. Hirur ehun gizonak ezarri zituen hirur andanetan; eskuetara eman ziozkaten turutak, gorgoila hutsak, eta gorgoilen barnean argiak;

        17. Eta erran zioten: Nik egiten dudala ikhusten duzuena, egizue zuek ere: sarthuko naiz kanpen alderdi batean, eta han egizue nik bezala.

        18. Turutak ene eskuan joko duenean, zuek ere kanpen inguruan durrunda zazue, eta oihu egizue: Jaunari eta Jedeoni!

        19. Jedeon eta hirur ehun gizonak harekin sarthu ziren kanpen alderdi batean, gauherdiko beilak hastean; eta zainak ohartu ondoan, hasi ziren turuten durrundatzen eta gorgoilez elkharri koskaka.

        20. Eta kanpen inguruan hirur lekhutan durrundatu zutenean eta untziak hautsi zituztenean, argiak atxiki zituzten esku ezkerraz, eskuinaz jotzen zituztelarik turutak, eta oihu egin zuten: Jaunaren eta Jedeonen marrauza

        21. Bakhotxa bere lekhuan zagoelarik etsaien kanpen inguruan. Hargatik kanpa guziak asaldutan sarthu ziren, eta oro orroaka eta marrumaka ihesari eman ziren.

        22. Eta halere hirur ehun gizonak aitzina hari ziren turuten durrundatzen. Eta Jaunak ezpata igorri zuen kanpa guzietara, eta etsaiek batak bertzea sarraskitzen zuten,

        23. Ihes egiten zutelarik Bethsetaraino eta Abelmehularen hegiraino Tebathen. Bainan Israelgo gizonak Nefthalitik, Aserdik eta Manase guzitik, Madiani izkolaka zihoazkiten ondotik.

        24. Eta Jedeonek berri-eramaileak igorri zituen Efraimgo mendi guzira, zioelarik: Jauts zaizte Madianen bidera, eta har zatzue urak eta Jordaneko hibaia Bethberaraino. Oihu batek jo zuen Efraim guzia, eta. hartu zituzten urak eta Jordanea Bethberaraino.

        25. Eta atzemanik Madiango bi aitzindari Oreb eta Zeb, Oreb hil zuten Orebharrin, eta Zeb Zeben dolharean. Eta Madiani jarraiki ziren Oreben eta Zeben buruak ekhartzen ziozkatelarik Jedeoni Jordanez haindira.

VIII. KAP.

        1. Eta Efraimgo gizonek erran zioten: Zer da hau? zer egin nahi izan duzu, ez gu deitzeko Madiani gudu ematera zinhoazinean? Eta muthiriki bilhatzen zuten, eta bortxara goateko heineraino.

        2. Jedeonek ihardetsi zioten: Zer egin ahal izan dut, zuek egin duzuen bezalakorik? Efraimgo mahats-mulkho bat ez othe da hobe Abiezerren mahats-biltze guziak baino?

        3. Jaunak zuen eskuetara eman ditu Madiango buruzagiak, Oreb eta Zeb. Zer egin ahal izan dut zuek bezalakorik? Horiek erran ziozkatenean, jabaldu zen haren kontra subermatzen zituen izpiritua.

        4. Eta Jedeon Jordanera heldu izan zenean, ura iragan zuen berekin zituen hirur ehun gizonekin, eta nekhatuaren nekhatuz ezin jarraik zitazkeen ihesliarren ondotik.

        5. Jedeonek erran zioten Sokotharrei: Ogia emozuete, othoi, enekin diren gizonei, zeren arras ahulduak baitira; jarraik ahal gakiozkiten Zebeeri eta Salmanari, Madiango erregeei.

        6. Sokotheko buruzagiek ihardetsi zuten: Eskuetan dituzu beharbada Zebee eta Salmana, eta horren gatik galdatzen darokuzu ogia eman diozogun zure armadari.

        7. Jedeonek erran zioten: Jaunak, bada, ene eskuetara ematen dituenean Zebee eta Salmana, zuen haragiak xehakatuko ditut mortuko elhorri eta lapharrekin.

        8. Eta handik igan zen; ethorri zen Phanuelera, eta hango jendeei erran zioeten gauza bera: Hekiek ere Sokothekoek bezala ihardetsi zioten.

        9. Hargatik Jedeonek erran zioeten hekieri ere: Garaitiar eta bakean bihurtuko naizenean, dorre hori lurrerat emanen dut.

        10. Bada, Zebee eta Salmana phausan zauden beren armada guziarekin; ezen hamabortz mila gizon geldituak ziren iguzki-aldeko populuen saihera guzietarik, hilak izan ziren ondoan ehun eta hogoi mila gizon oro gudulari ezpata zerabilkatenak.

        11. Eta Jedeon igan zen Nobeko eta Jegbaako iguzki-haizeko alderdian olhetan egoten zirenen bidetik, eta jo zituen beren buruak segurean zaduzkaten etsaiak eta deuseren beldur izatekorik uste etzutenak.

        12. Zebee eta Salmana ihesari eman ziren eta hekien armada guzia asaldutan sarthua zen. Ondotik goanik, Jedeonek atzeman zituen.

        13. Eta gudutik bihurtzen zelarik, iguzkia athera gabe,

        14. Sokotharretako gizon-gazte bat hartu zuen, galdegin ziozkan Sokotheko buruzagien eta zaharren izenak, eta hirur hogoi eta hamazazpi gizon iskribuz hartu zituen.

        15. Sokothera jo zuen eta erran zioeten: Huna Zebee eta Salmana, zeinen gainean eskarnio egin baitarotazue, ziniotelarik: Eskuetan dituk beharbada Zebee eta Salmana, eta horren gatik galdegiten darokuk ogi eman dezoguten nekhatuak eta ahituak diren gizonei.

        16. Hartu zituen beraz hiriko zaharrak eta mortuko elhorriak eta lapharrak, eta hekietaz zafratu eta phorrokatu zituen Sokotheko gizonak.

        17. Halaber Phanuelgo dorrea lurrerat arthiki zuen, hirian zaudenak hilik.

        18. Eta erran zioten Zebeeri eta Salmanari: Nolakoak ziren Thaborren hil ditutzuen gizonak? Ihardetsi zuten: Zu bezalakoak, eta batek iduri zuen errege semea.

        19. Jedeonek erran zioeten: Ene anaiak, ene amaren semeak ziren; ala Jauna! bizia utzi baziniote, etzintuztedan hilen.

        20. Eta erran zioen Jether, bere seme zaharrenari: Jaiki hadi eta hilzkik. Hunek etzuen ezpata atheratu, alabainan gaztea zen eta izitzen zen.

        21. Zebeek eta Salmanak erran zioten Jedeoni: Zu, jaiki zaite eta jo gaitzatzu, ezen gizonak adinaren araberako indarra du. Jedeon xutitu zen eta hil zituen Zebee eta Salmana, eta hartu zituen punpuilak eta edergailuak zeinetaz aphaintzen ohi baitira errege kameluak.

        22. Israelgo gizon guziek Jedeoni erran zioten: Gure jaun izan zaizte, zu, zure semea, eta semearen semea, zeren gaituzun Madianen eskutik atheratu.

        23. Jedeonek ihardetsi zioten: Ez naiz izanen zuen gaineko, eta ene semea ere ez da hala izanen, bainan Jauna izanen da zuen gaineko.

        24. Erran zioeten berriz: Galde bakhar bat egiten darotzuet: Indatzue zuen harrapakineko beharrietakoak. Ismaeldarrek ezen urhezko beharrietakoak izaten ohi zituzten.

        25. Ihardetsi zuten: Gogo hobeenarekin emanen ditugu. Eta lurrean kapa bat hedaturik, hartara arthiki zituzten harrapakineko beharrietakoak.

        26. Eta beharrietako galdatuen phisua izan zen hamazazpi ehun siklo urhezkoak, sarthu gabe hartan edergailu, lephoko gathe, purpurazko soineko, Madiango erregeek erabiltzen ohi zituztenak, eta bertzalde kameluen urhezko usteiak.

        27. Jedeonek hekietaz egin zuen soingaineko bat Efrako bere hirian ezarri zuena. Eta haren ariara linburtu zen Israel guzia, eta hartarik ethorri zen Jedeonen eta bere etxe guziaren xahutzea.

        28. Madian aphaldua izan zen beraz Israelgo semeen aitzinean, eta ezin altxatu zuen gehiago burua; bainan lurrak bakea izan zuen berrogoi urthez, zeinetan Jedeon buruzagi izatu baitzen.

        29. Goan zen beraz Jerobaal, Joasen semea, eta bere etxean egotu zen.

        30. Izatu zituen hirur hogoi eta hamar seme, oro bere belhaunetikakoak, zeren baitzituen asko emazte.

        31. Eta Sikemen zuen ohaide batek seme bat izan zuen Abimelek deitzen zena.

        32. Jedeon, Joasen semea, hil izan zen zahartze gozo batean, eta ehortzia izan zen bere aita Joasen hobian, Efrako hirian, zeina Ezriren familiarena baitzen.

        33. Bainan Jedeon hil ondoan, Israelgo semeek makhurrerat egin zuten: Baalekin khutsatu ziren, eta harekin batasun egin zuten, hura izateko hekien jainkoa.

        34. Etziren orhoitu beren Jainko Jaunaz, zeinak atheratu baitzituen beren etsai guzien eskuetarik inguruan:

        35. Eta etzuten guphidetsi Jerobaal Jedeonen etxea, harek Israeli egin ziozkan ongi guzien arietan.

IX. KAP.

        1. Bada Abimelek Sikemera goan zen, bere amaren anaietara, eta bere amaren aitaren ahaidego guzira, eta huneletan mintzatu zitzaioeten:

        2. Errozuete Sikemgo gizon guziei: Zer zarotzue hobe, ala hirur hogoi eta hamar gizon, oro Jerobaalen semeak, izan ditezen zuen nausi, ala gizon bakhar bat izan dezazuen gaineko? eta hanbatekin gogoan har zazue zuen hezurra eta zuen haragia naizela.

        3. Eta haren amaren anaiek solas horiek oro erran izan ziozkaten Sikemgo gizon guziei, eta hekien bihotza Abimeleken alderat bildu zuten, erranez: Gure anaia da.

        4. Eman ziozkaten hirur hogoi eta hamar siklo zilharrezko Baalberithen tenplotik. Diru harekin Abimelekek bereganatu zituen gizon erromes, ibildaun batzuek, eta jarraiki ziren hari.

        5. Eta ethorririk Efrara, bere aitaren etxera, hil zituen harri baten gainean bere anaiak, hirur hogoi eta hamar gizon Jerobaalen semeak. Jerobaalen seme gazteena, Joatham gelditu zen eta gorde.

        6. Bada Sikemeko gizonak oro eta Meloko familia guziak bildu ziren, goan ziren eta Abimelek errege ezarri zuten, Sikemen zen haritzaren ondoan.

        7. Berri hori ekharri ziotenean Joathami, goan zen, eta xutik eman zen Gazirimgo mendi bizkarrean, eta boza altxatuz, erran zuen: Entzun nezazue Sikemeko gizonak, hala nola Jainkoak adi betzaitzate.

        8. Zuhaitzak bildu ziren errege baten hautatzeko, eta olibari erran zioten: Mana gaitzatzu.

        9. Olibak ihardetsi zuen: Utz othe dezaket ene olioaren goria, zeinetaz baliatzen baitira jainkoak eta gizonak, ethortzeko zuhaitzen artean gaineko jartzera?

        10. Zuhaitzek erran zioeten pikoari: Zato, eta gure gaineko erregetasuna onhets zazu.

        11. Pikoak ihardetsi zioten: Utz othe detzaket ene gozotasuna eta ene fruitu guziz gozoak, ethortzeko bertze zuhaitzen artean gaineko jartzera?

        12. Zuhaitzek erran zioten mahatsari: Zato eta mana gaitzatzu.

        13. Mahatsak ihardetsi zioten: Utz othe dezaket ene arnoa Jainkoa eta gizonak bozten dituena, bertze zuhaitzen artean gaineko jartzera ethortzeko?

        14. Eta zuhaitz guziek erran zioten elhorriari: Zato eta mana gaitzatzu.

        15. Elhorriak ihardetsi zioten: Baldin zinez ezartzen banauzue errege, zatozte eta ene itzalaren azpian phausa zaitezte: ordean nahi ez baduzue, sua ilkhi bedi elhorritik, eta erre betza Libango zedroak.

        16. Ikhusazue beraz orai heian zuzenki eta bekhaturik gabe zuen gainean Abimelek ezarri duzuen errege; heian behar bezala egin diozuen Jerobaali eta haren etxeari, eta bihurkunde on egin diozueten hainaren ongieginei zeina zuentzat gudutan haritu baita,

        17. Eta bere burua galtzeko zoritan ezarri baitu, zuek Madianen eskuetarik atheratzea gatik,

        18. Zuek, egun jaiki zaretenak ene aitaren etxearen kontra, eta haren semeak, hirur hogoi eta hamar gizon harri baten gainean hil ditutzuenak, eta Abimelek, haren neskatoaren semea Sikemtarren gainean errege ezarri duzuenak, zuen anaia delakoan;

        19. Baldin beraz zuzenbidean eta makhurrik gabe egin baduzue Jerobaalekin eta haren etxearekin, boz zaizte egun Abimelekekin, eta hura boz bedi zuekin.

        20. Bainan baldin tzarkeria egin baduzue, sua ilkhi bedi Abimeleken ganik, eta erre betza Sikemtarrak eta Meloko hiria: Sikemtarretarik eta Meloko hiritik ilkhi bedi sua eta Abimelek erre beza.

        21. Horiek erran zituenean, ihes egin zuen, goan zen Berara, eta han egotu zen bere anaia Abimeleken beldurraren ariaz.

        22. Horreletan Abimelek Israelen gainean erreginatu zen hirur urthez.

        23. Jaunak izpiriturik gaixtoena igorri zuen Abimeleken eta Sikemtarren artera, zeinak abiatu baitziren haren hastiatzen,

        24. Eta beren anaia Abimeleken eta hura lagundu zuten bertze Sikemtar aitzindarien gain ezartzen Jerobaalen hirur hogoi eta hamar semeen heriotzeko gaixtakeria eta hekien odolaren ixurtzea.

        25. Eta haren kontra zelatak hedatu zituzten mendien gainean: eta haren ethorriaren begira zaudelarik, ohointzan hari ziren, bideanteei zituztenak khenduz. Berri hori ekharria izan zen Abimeleki.

        26. Bada, Gaal, Obeden semea, bere anaiekin ethorri zen, eta iragan zen Sikemen. Hura ethortzearekin, Sikemtarrak beroturik,

        27. Ilkhi ziren bazterretara, larrutzen zituztela mahastiak, eta mahatsak zangoen azpian lehertzen; eta kantuz eta antzan moltzoka jarririk, sarthu ziren beren jainkoaren tenploan, eta bozkariozko jan-edanen erdian madarikatzen zuten Abimelek,

        28. Obeden seme Gaalek oihu egiten zuela: Zer da Abimelek? eta zer da Sikem, gu Abimeleken azpiko izatekotzat? ez othe da Jerobaalen semea, eta ez othe du harek ezarri buruzagi Zebul, bere muthila, Sikemen aitaren Emorren etxearen gainean? Zertako beraz egonen gare haren azpiko?

        29. Oxala norbaitek ezar baleza populu hau ene manuko, hunen erditik xahutzekotzat Abimelek! Eta Abimeleki errana izan zitzaioen: Bil zazu armada handi bat, eta zato.

        30. Ezen Zebulek, hiriko buruzagiak entzun zituen Gaal, Obeden semearen solasak, eta borthizki hasarretu zen,

        31. Eta berri-eramaileak Abimeleki igorri ziozkan ixilik, zioelarik: Huna Gaal, Obeden semea bere anaiekin ethorri dela Sikemera, eta hiria zure kontra eskuratzen du.

        32. Hori gatik jaiki zaite gabaz zurekin den populuarekin, eta gorde zaite landetan;

        33. Eta goiz lehenean, iguzkia atheratzean, jauz zakizkio hiriari. Eta Gaal atheratuko denean bere populuarekin zure kontra, egiozu egin-ahala.

        34. Abimelek gabaz jaiki zen beraz bere armada guziarekin, eta lau tokitan zelatak hedatu zituen Sikemeko ondoan.

        35. Gaal, Obeden semea, atheratu zen, eta jarri zen hiriko atheko sartzean. Bada, Abimelek jaiki zen, eta haren armada guzia harekin, zelatetako lekhutik.

        36. Gaalek ikhusi zuenean jendetze hura, Zebuli erran zioen: Hara mendietarik oste bat non jausten den. Zebulek ihardetsi zioen: Mendietako itzalak ikhusten ditutzu gizon buruak iduri, eta horrek enganatzen zaitu.

        37. Gaalek erran zioen berriz: Hara jendetze bat jausten hari lurreko erditik, eta andana bat heldu da haritzari begiratzen dioen bidetik.

        38. Zebulek ihardetsi zioen: Non dituk orai espantu hekiek, erraten huenean: Nor da Abimelek guk hura zerbitzatzeko? Ez othe duk hori hik arbuiatzen huen populua? Athera hadi, eta gudu emok.

        39. Gaal goan zen beraz, Sikemeko populua begira zagoelarik, eta gudu eman zioen Abimeleki,

        40. Zeinak ihes igorririk, jarraiki baitzitzaioen eta hirira bulkhatu baitzuen; eta haren gizonetarik askok lurra jo zuten hiriko atheraino.

        41. Gero Abimelek baratu zen Erruman: bainan Zebulek hiritik iraizi zituen Gaal eta bere lagunak, eta etzuen jasan han egon zitezen gehiago.

        42. Biharamunean beraz populua atheratu zen kanpora. Abimelekek jakin zuenean berri hori,

        43. Hartu zuen bere armada, berezi zuen hirur andanetan, eta zelatak hedatu zituen landetan. Eta ikhusirik populua hiritik atheratzen zela, xutitu zen, eta jauzi zitzaioeten gainera,

        44. Bere andanarekin jotzen zituelarik eta hiria sethiatzen; eta bertze bi andanak bazterretara barraiatuak, etsaiei jarraikitzen ziren.

        45. Bada, Abimelekek egun hura guzia sethioan iduki zuen hiria; hartu zuen, eta hango jendeak hilik, xahutu zuen erroraino, hain ongi non gatza erain baitzuen haren gainera.

        46. Sikemtarren dorrean egoten zirenek aditu zutenean hori, sarthu ziren beren jainko Berithen tenploan, non harekin batasun egin izan baitzuten, eta hartarik zuen bere izena lekhuak, zeina gogorki hazkartua baitzen.

        47. Abimelekek ere aditurik Sikemtarren dorreko gizonak batera bilduak zirela,

        48. Selmongo mendira igan zen bere populu guziarekin: eta haizkora bat harturik, adar bat moztu zuen, eta eramaten zuelarik bizkarrean harturik, lagunei erran zioeten: Egiten ikhusten nauzuena, laster egizue zuek ere.

        49. Zuhaitzetarik beraz zein-lehenka adarrak ebakiz, jarraiki ziren beren buruzagiari. Inguraturik gaztelua, su eman zioten: eta halako moldez egin zen, non kheak eta suak hil baitzituzten mila gizon, gizon eta emazteki Sikemgo dorrean zaudezenak.

        50. Bada, Abimelek handik goanik, ethorri zen Thebesko hirira, zeina inguratu eta sethiatu baitzuen bere armadarekin.

        51. Eta bazen hiriaren erdian dorre gora bat, zeinetara elkharrekin ihes egin baitzuten gizonek eta emaztekiek eta hiriko buruzagi guziek, athea hazkarki hertsirik, eta dorrearen gainean zirrituetarik zaudezen.

        52. Eta Abimelek dorrearen ondora ethorririk, hazkarki gudukatzen zen; eta atheari hurbilduz, sua eman nahiz hari zen.

        53. Eta huna non emazteki batek ihara-harri puska bat arthikirik, jo zuen Abimelek buruan, eta burfuinak lehertu ziozkan.

        54. Abimelekek berehala deithu zuen bere ezkutaria, eta erran zioen: Athera zak hire ezpata eta jo nezak, ez dadien errana izan emazteki batek hil nauela. Hunek manatua egin zuen, eta hil zuen errege.

        55. Hura hil ondoan, Israeldik harekin ziren guziak itzuli ziren beren tokietara.

        56. Jaunak bihurtu zioen Abimeleki bere aitari egin izan zioen gaizkia, hil zituenean bere hirur hogoi eta hamar anaiak.

        57. Sikemtarrei halaber pagatua izan zitzaioeten egin zuten lana, eta heldu zitzaioeten Joatham, Jerobaalen semearen madarizionea.

X. KAP.

        1. Abimeleken ondotik, Israelen buruzagitzat atheratu zen Thola, Phuaren semea, Phua baitzen Abimeleken osaba aita-aldekoa, Isakarren leinutik, eta Thola Samirren egoten zen, Efraimgo mendian.

        2. Israel juiatu zuen hogoi eta hirur urthez, eta hil izan zen, eta ehortzi zuten Samirren.

        3. Haren ondoko izan zen Jair Galaadtarra, zeinak juiatu baitzuen Israel hogoi eta bi urthez.

        4. Bazituen hogoi eta hamar seme, hogoi eta hamar astokumeren gainean jartzen zirenak, eta zirenak buruzagi Galaad-herrian hogoi eta hamar hiritan, zeinak haren izenetik orai arteo deithuak baitira Haboth Jair, erran nahi da Jairren hiriak.

        5. Eta Jair hil izan zen, eta ehortzi zuten Kamon deitzen den lekhuan.

        6. Bainan Israelgo semeek, bekhatu zaharrei berriak iratxikiz, gaizkia egin zuten Jaunaren aitzinean; zerbitzatu zituzten Baalen eta Astarothen idolak, Siriako, Sidoneko, Moabeko, Amonen semeen eta Filistindarren jainkoak; utzi zuten Jauna, eta etzuten gehiago adoratu.

        7. Jauna hekien kontra hasarreturik, arthiki zituen Filistindarren eta Amonen semeen eskuetara.

        8. Eta Jordanez haindian egoten ziren guziak Amorhearraren lurrean, zeina baita Galaaden, hemezortzi urthez atsekabeztatuak eta gogorki zaphatuak izan ziren;

        9. Hanbatetaraino, non Amonen semeek, Jordanea iraganik, larrutu baitzituzten Juda, Benjamin eta Efraim: eta hestura handitan izan zen Israel.

        10. Eta Jauna gana deihadar eginez, erran zuten: Zure alderat bekhatu egin dugu, zeren utzi dugun gure Jainko Jauna eta Baal zerbitzatu.

        11. Jaunak erran zioeten: Egiptoarrek, Amorhearrek, Amonen semeek eta Filistindarrek,

        12. Sidondarrek ere, eta Amalekek, eta Kanaanek etzaituztete beihalan zaphatu? eta oihu egin duzuenean niri, etzaituztet hekien eskuetarik atheratu?

        13. Eta halere utzi nauzue eta zerbitzatu ditutzue jainko arrotzak. Hargatik ez naiz gehiago zuen libratzen hariko.

        14. Zoazte, eta dei egiozuete hautatu ditutzuen jainkoei; berek athera betzazte hesturako orduan.

        15. Eta Israelgo semeek Jaunari erran zioten: Bekhatu egin dugu: ordainez egiguzu atsegin dukezuna, bakharrik orai libra gaitzatzu.

        16. Hori erraitearekin, beren eremu guzietarik arthiki zituzten jainko arrotzen itxurak, eta zerbitzatu zuten Jainko Jauna, zeina ukitua izan baitzen hekien zorigaitzez.

        17. Bizkitartean Amonen semeek oihuka landatu zituzten beren kanpak Galaaden; eta hekien kontra bildurik, Israelgo semeak kanpatu ziren Masphan.

        18. Eta Galaadeko aitzindari bakhotxak bere hurbilekoei erran zaroeten: Gutarik lehena Amonen semeen kontra guduan hasiko dena, haina izanen da Galaadeko populuaren buruzagi.

XI. KAP.

        1. Ordu hekietan bizi zen gizon bat guziz hazkar eta gerlaria, Jephte Galaadtarra, neskatxa lilitxo baten semea, Galaaden ganik sorthua.

        2. Bada, Galaadek izatu zuen bere emaztea, zeina ganik haurrak izatu baitzituen. Haukiek, handitu ondoan, Jephte kanporat eman zuten, ziotelarik: Ez haiteke izan gure aitaren ondore, bertze ama batenganikakoa haizelakotz.

        3. Jephte hekiei iheska eta bazter eginez egotu zen Tobeko lurrean. Haren gana bildu ziren gizon erromes eta ohorgoan hari ziren batzuek, eta buruzagi bati bezala jarraikitzen zitzaizkoen hari.

        4. Egun hekietan zuten gerla Amonen semeek Israelen kontra.

        5. Eta borthizki hertsatzen zutelakotz, Galaadeko zaharrak goan ziren Jephteren erakharraraztera beren laguntzara Tobeko lurretik.

        6. Eta erran zaroeten: Zato, gure buruzagi izan zare, eta guduka zatzu Amonen semeak.

        7. Jephtek ihardetsi zaroeten: Ez othe zarete zuek ni higuintzen nauzuenak eta ene aitaren etxetik khendu nauzuenak, eta orai beharraren beharrez heldu zarete ene gana?

        8. Galaadeko aitzindariek erran zuten: Hargatik heldu gare orai zu gana, gurekin bideari eman zaitezentzat, guduka zaiten Amonen semeen kontra, eta Galaaden egoten diren guzien buruzagi izan zaitezen.

        9. Jephtek berriz erran zaroeten: Egiazki heldu bazarete zuentzat guduka nadien Amonen semeen kontra, eta Jaunak eskuetarat ematen balin badarozkit, izanen naiz zuen buruzagi?

        10. Ihardetsi zuten: Haukiek entzuten dituen Jauna, bera da bitharteko eta lekhuko, aginduak eginen ditugula.

        11. Jephte goan zen beraz Galaadeko aitzindariekin, eta populu guziak egin zuen bere buruzagi. Jephtek Masphan erran zituen Jaunaren aitzinean bere errateko guziak.

        12. Eta bidalkinak igorri zituen Amonen semeen erregeri, erran zezotentzat: Zer da zure eta ene artean, ethorri baitzare ene kontra, ene lur guziaren xahutzera?

        13. Erregek ihardetsi zaroeten: Ethorri naiz zeren Israelek hartu darotan ene lurra, Egiptotik igan denean, Arnongo mugetarik Jabokeraino eta Jordaneraino: orai beraz bakezki hura bihur biazazut.

        14. Jephtek gizon berez gaztiatu zuen berriz, eta manatu zaroeten erran zezoten Amongo erregeri:

        15. Hau dio Jephtek: Israelek ez du hartu ez Moaben lurrik, ez-etare Amonen semeenik:

        16. Bainan Egiptotik igan denean, mortuz ibili da itsaso Gorriraino, eta ethorri da Kadesera;

        17. Eta bidalkinak igorri izan diozka Edomi, zioelarik: Utz nezazu zure lurretik iragaitera. Ez ditu onhetsi nahi izan gure othoitzak. Halaber Moabeko erregeri igorri dio, eta hunek ere erdeinuka ez du eman nahi izan iragan-bidea. Gelditu da beraz Kadesen;

        18. Eta ingurua egin du Edomen eta Moaben lurren sahetsetik; ethorri da Moaben iguzki-haizeko aurkhintzaren parrera, eta kanpatu da Arnonez hunaindian. Ez du nahi izan sarthu Moaben eremuetan, ezen Arnon da Moaben lurreko mugakidea.

        19. Hargatik Israelek bidalkinak igorri diozka Sehoni, Amorhearren erregeri, Hefebonen zagoenari, eta erran zaroen: Zure lurretik iragaitera utz gaitzazu hibairaino.

        20. Harek ere Israelen solasak erdeinatuz, ez du iragaiterat utzi bere eremuetarik: bainan nihonereko gizontzea bildurik, haren kontra atheratu da Jasara, eta hazkarki bihurtzen zaroen;

        21. Bainan Jaunak arthiki du bere armada guziarekin Israelen eskuetara, zeinak jo baitu, eta jabetu da lekhu hartan zagoen Amorhearraren lurraz,

        22. Eta haren eremu guziez Arnondik Jabokeraino, eta mortutik Jordaneraino.

        23. Horreletan Israelgo Jainko Jaunak xahutu du Amorhearra, haren kontra haren Israelgo populuak gudu emanez, eta orai zu nahi zare haren lurrean nausitu?

        24. Etzaizkitzu zuzenbidean zor Kamos, zure jainkoak gozatzen dituen lurrak? Orobat gure Jainko Jaun garaitiarrak ardietsi dituenak, gure gozamenera erortzen dira.

        25. Hobea othe zare Moabeko errege, Balak Sephorren semea baino? ala erakhuts dezazuke Israelen kontra arranguratu eta gudukatu dela,

        26. Israel egotu denean Hefebonen eta hango herrietan, Aroerren eta hango herrietan, edo Jordanearen hegiko hiri guzietan, hirur ehun urthez? Nolaz horrenbertzeko ephe luzean ez duzue horren gainean bilhatzerat egin?

        27. Ez darotzut beraz nik hoben egiten, bainan zu zerabiltza ene kontra gaizki, zuzena ez den gerla bat niri biztuz. Jaunak, egun hunen juieak juia beza Israelen eta Amonen semeen artean.

        28. Amonen semeen erregek etzituen onhetsi nahi izan Jephtek bere bidalkinez gaztiatu ziozkan solasak.

        29. Eta Jaunaren izpiritua jarri zen Jephteren gainean, zeinak inguratzen zituelarik Galaad, Manase, eta Galaadeko Maspha ere, eta handik iragaiten Amonen semeetara,

        30. Jaunari botu egin zuen, zioelarik: Baldin Amonen semeak ematen badituzu ene eskuetara,

        31. Edozein ilkhi dadien ene etxeko athetik, eta ene bidera ethor dadien Amonen semeetarik bakearekin bihurtuko naizenean, haina holokaustetan eskainiko diot Jaunari.

        32. Gero Jephte iragan zen Amonen semeetara, hekien gudukatzeko; eta Jaunak ezarri zituen haren eskuan.

        33. Eta sarraski gaitzaz jo zituen hogoi hiri Aroerdik Menithera hel arteo, eta Abeleraino, zeina baita mahastien erdian; eta Amonen semeak Isrealgo semeez aphalduak izan ziren.

        34. Bainan Masphatik bere etxera itzultzen zelarik Jephte, atabala joz eta dantzan bidera ethorri zitzaioen bere alaba bakharra, ezen bertze haurrik etzuen.

        35. Hura ikhusi zuenean, Jephtek phorrokatu zituen bere soinekoak: Ai enea! enganatu nauzu, ene alaba, eta enganatu duzu zure burua: ezen Jaunari ideki diot ene ahoa, eta bertzerik ezin eginen duket.

        36. Alabak ihardetsi zioen: Ene aita, Jaunari ideki badiozu ahoa, edozein gauza agindu diozun, egizu ene gainean, emanak izan zarozkitzunaz geroztik zure etsaien gainean asperkunde eta garhaizia.

        37. Eta oraino erran zioen aitari: Othoizten zaitudan gauza bakhar bat onhets darotazu: utz nezazu mendietara bi hilabethez goatera, ene dontzellatasuna deithora dezadan ene lagunekin.

        38. Jephtek ihardetsi zioen: Zoazi. Eta utzi zuen bi hilabethez. Eta goaten zenean bere lagun eta adiskideekin, bere dontzellatasuna deithoratzen zuen mendietan.

        39. Bi hilabetheak iragan-eta, bihurtu zen bere aitaren gana, eta Jephtek nola botua egin, hala bethe zuen bere alaba gizona ezagutu etzuenaren gainean. Handik hedatu zen aztura Israelen, eta ohitza begiratua da oraino,

        40. Israelgo alabak elkharretara urthe buruan biltzekoa, Jephte Galaadtarraren alaba lau egunez deithoratzeko.

XII. KAP.

        1. Bada, huna non bihurrialdi bat sortu zen Efraimen; ezen ipharraldera iraganik, hango gizonek erran zioten Jephteri: Nolaz gudu ematera zinhoazilarik Amonen semeei, ez gaituzu deithu nahi izan, gu ere zurekin goan gintezen? Erreko dugu beraz zure etxea.

        2. Jephtek ihardetsi zioten: Makhurretan ginen ni eta ene populua Amonen semeekin; deithu zaituztet laguntza eman zinezatedan niri, eta ez duzue nahi izan egin.

        3. Hori ikhustenez, ene bizia ezarri dut ene eskuen menturan, iragan naiz Amonen semeetara, eta Jaunak arthiki ditu ene eskuetara. Zer huts egin dut, ene kontra gudura altxa zaiztezentzat?

        4. Hargatik bere gana deithurik Galaadeko gizon guziak, gudukatu zen Efraimen kontra; eta Galaadtarrek jo zuten Efraim, zeren zuen erran: Galaad Efraimgo ihesliar bat da, eta bizi da Efraimen eta Manaseren artean.

        5. Eta Galaadtarrek hartu zituzten Jordaneko ubiak, zeinetarik bihurtu behar baitzen Efraim. Eta Efraimtarretarik norbait ethortzen zenean ihes eta erraten zuela: Utz nezazue, othoi, iragaitera; Galaadtarrek erraten zioten: Efraimtarra haiz? ihardestearekin: Ez naiz hala;

        6. Erraten zioeten: Errak beraz Siboleth, zeinak erran nahi baitu ogi-burua. Hunek ihardesten zuen Siboleth; ogi-buruaren letra bera ezin trenkatuz. Berehala hartzen zuten, eta Jordaneko iragan-tokian berean zintzurra egiten zioten. Eta aldi hartan, berrogoi eta bi mila Efraimtarrek lurra jo zuten.

        7. Jephte Galaadtarrak sei urthez juiatu zuen beraz Israel; hil izan zen gero, eta ehortzi zuten Galaadeko bere hirian.

        8. Haren ondotik Abesan Bethlehemgoak juiatu zuen Israel.

        9. Bazituen hogoi eta hamar seme eta hogoi eta hamar alaba; alabak kanporat igorririk, ezkondu zituen, eta seme zuen bezenbat neskatxa etxerat harturik, emaztetzat onhetsi ziozkaten. Zazpi urthez juiatu zuen Israel.

        10. Hil zen gero, eta Bethlehemen ehortzi zuten.

        11. Haren ondoko izatu zen Ahialon Zabulontarra, eta Israel juiatu zuen hamar urthez.

        12. Hil izan zen gero, eta ehortzi zuten Zabulonen.

        13. Haren ondotik, Abdon, Ilelen seme Pharathontarrak juiatu zuen Israel.

        14. Hunek izatu zituen berrogoi seme, eta hekietarik hirur hogoi eta hamabortz ilobaso, hirur hogoi eta hamabortz astokumeren gainera igaiten zirenak, eta Israel juiatu zuen zortzi urthez.

        15. Hil izan zen gero, eta ehortzi zuten Pharathonen, Efraimgo lurrean, Amaleken mendian.

XIII. KAP.

        1. Berriz ere Israelgo semeek gaizkia egin zuten Jaunaren aitzinean, zeinak Filistindarren eskuetara eman baitzituen berrogoi urthez.

        2. Bazen orduan Saraako gizon bat, Danen errotikakoa, Manue deitzen zena, eta emaztea agorra zuena.

        3. Jaunaren aingerua agertu zitzaioen emazteki hari, eta erran zioen: Agorra zare eta haurrik gabea; bainan amatuko zare eta seme batez erdiko.

        4. Berautzu beraz arnorik eta sagarnorik edan, eta zerbait lohirik jan,

        5. Zeren amatuko eta erdiko baitzare seme batez, zeinaren burua ez baitu ukituko bizarnabalak; ezen haurretik eta amaren sabeletik izanen da Jainkoaren Nazarearra, eta bera abiatuko da Filistindarren eskuetarik Israelen atheratzen.

        6. Bere senharraren gana goan zenean, erran zaroen: Jainkoaren gizon bat ethorri da ni gana, aingeru begitharte bat zuen, guziz lazgarria. Galdegin diodanean nor zen, nondik heldu zen eta zer izen zuen, ez darot erran nahi izatu.

        7. Bainan hau ihardetsi izan darot: Huna non amatuko eta erdiko zaren seme batez: berautzu arnorik edan ez sagarnorik, ez-etare jan deusere lohirik; ezen haurra, ttipitik, eta bere amaren sabeletik bere heriotzeko eguneraino, Jainkoaren Nazarearra izanen da.

        8. Hargatik Manuek othoiztu zuen Jauna, eta erran zaroen: Jauna, othoi, Jainkoaren gizon bidali izan duzuna, berriz ethor bedi eta irakhats bezagu sortzekoa den haurraz zer egin behar dugun.

        9. Jaunak onhetsi zuen Manueren othoitza, eta berriz agertu zen aingerua haren emazteari, landan jarria zagoenari. Bada, Manue, haren senharra, etzen harekin. Emazteak aingerua ikhusi zuenean,

        10. Higitu zen, eta laster egin zuen bere senharra gana, eta berria ekharri zaroen, zioelarik: Huna agertu zarotala aitzinean ikhusi izan nuen gizona.

        11. Manue xutitu zen eta bere emazteari jarraiki, eta gizonaren ganat ethorririk, erran zioen: Zu zare ene emazteari mintzatu zarena? Eta harek ihardetsi zuen: Ni naiz.

        12. Manuek erran zaroen: Zure errana bethea ditakeenean, zer nahi duzu egin dezagun haurraz? edo zertarik beharko du bere burua begiratu?

        13. Jaunaren aingeruak ihardetsi zaroen: Bere burua begira beza zure emazteari aiphatu diotzadan guzietarik;

        14. Mahastitik sortzen den edozein gauzetarik jan ez beza; ez beza edan arnorik ez sagarnorik, ez beza jan deusere lohirik: eta nik manatzen diodana bethe eta begira beza.

        15. Manuek erran zaroen Jaunaren aingeruari: Ene othoitzak onhets daroaztatzu, othoi; utz gaitzatzu gure ahuntzetarik pittika bat xuxentzera zuri.

        16. Aingeruak ihardetsi zioen: Zenbat-nahi hertxa nezazun, ez dut zure ogitik janen: bainan baldin nahi baduzu holokausta bat egin, Jaunari hura eskain zozu. Eta Manuek etzakien Jaunaren aingerua zela.

        17. Eta erran zaroen: Zer da zure izena, ohora ahal diazakeguntzat, baldin bethetzen bada zure hitza?

        18. Aingeruak ihardetsi zaroen: Zertako bilhatzen duzu ene izena, zeina baita espantagarri.

        19. Hargatik Manuek bere ahuntzetarik hartu zuen pittika bat, eta libazioneak; harri baten gainean ezarri eta eskaini zituen Jaunari, zeinak egiten baititu sendagailazko gauzak: eta bera eta bere emaztea begira zaudezen.

        20. Eta garra aldaretik zerura igaiten zelarik, Jaunaren aingerua ere garrean igan zen. Hori ikhusi zutenean, Manue eta bere emaztea lurrera ahuspez erori ziren.

        21. Jaunaren aingerua etzitzaioeten gehiago agertu. Eta Manuek ezagutu zuen berehala Jaunaren aingerua zela;

        22. Eta bere emazteari erran zaroen: Heriotzez hilen gare, zeren ikhusi dugun Jainkoa.

        23. Emazteak ihardetsi zaroen: Baldin Jaunak hil nahi izan bagintu, etzuen gure eskuetarik holokausta eta libazionerik onhetsiko; etzarozkigun horiek oro erakhutsiko, ez-eta ethorri behar direnak erranen.

        24. Seme batez erdi zen beraz, eta hari izena eman zaroen Sanson. Handitu zen haurra, eta Jaunak benedikatu zuen.

        25. Eta Jaunaren izpiritua harekin izaten hasi zen Danen kanpetan, Saraaren eta Esthaolen artean.

XIV. KAP.

        1. Sanson jautsi zen beraz Thamnathara; eta han ikhusirik emazteki bat Filistindarren alabetarik,

        2. Igan zen, eta berria ekharri zaroeten bere ait-amei, zioelarik: Thamnathan emazteki bat ikhusi izan dut, Filistindarren alabetarik: othoizten zaituztet emaztetzat onhets dizadazuen.

        3. Bere ait-amek ihardetsi zioten: Ez othe da emaztekirik ene anaien alabetan eta ene populu guzian, emazte bat hartu nahi izateko ingurebakigabeak diren Filistindarretarik? Eta Sansonek erran zioen bere aitari: Hori onhets dizadazu, zeren ene begiei khausitu baitiote.

        4. Bada, haren burhasoek etzakiten Jaunak egiten zuela gauza hori, eta Filistindarren kontra gerthakari baten bilha zabilala; ezen ordu hekietan Filistindarra jaundua zabilan Israeli.

        5. Hargatik Sanson bere ait-amekin Thamnathara jautsi izan zen. Eta heldu zirenean hiriko mahastietara lehoin ume ikharagarri bat agertu zen, eta orroaz atheratu zitzaioen Sansoni.

        6. Bainan Jaunaren izpiritua jauzi zen Sansonen baithan, eta deusik-ere eskuetan etzuelarik, urratu zuen lehoina, pittika bat puskakatzen balu bezala; eta hori etzioten erakhutsi nahi izan bere ait-amei.

        7. Jautsi zen gero eta mintzatu haren begiei atzeman zioten emaztekiari.

        8. Eta zenbait egunen buruan itzulirik harekin ezkontzeko, baztertu zen lehoinaren hilikiaren ikhustera, eta hara erle-moltzo bat jarria zela lehoinaren ahoan, eta ezti-breska bat ere bazela.

        9. Hura hartu ondoan, bidean hartarik jaten zuen; eta bere ait-ametara ethorri zenean, puska bat eman zioten, eta hekiek ere jan zuten: etzioten bizkitartean ikhusterat eman lehoinaren gorphutzetik hartu zuela eztia.

        10. Haren aita goan zen beraz neskatxaren etxera, eta Sanson bere semeari barazkari bat egin zaroen, ezen gizon-gazteek hala egiten ohi zuten.

        11. Toki hartako hiritarrek ikhusi zutenean Sanson, hogoi eta hamar lagun eman ziozkaten harekin izateko.

        12. Sansonek erran zioten: Aitzinera emanen darotzuet asmakari bat; eta argitzapena egiten ahal badarotazue estei haukietako zazpi egunetan, emanen darozkitzuet hogoi eta hamar soin eta bertze hainbertze soinpeko.

        13. Bainan ezin argi badezazueke, zuek emanen daroztatzuet niri hogoi eta hamar soinak eta bertze hainbertze soinpeko. Haukiek ihardetsi zioten: Ager zazu zure asmakaria adi dezagun.

        14. Sansonek erran zioeten: Jaletik atheratu da jatekoa eta borthitzetik eztitasuna. Hirur egunez ezin argitu zuten asmakari hori.

        15. Eta zazpigarren eguna hurbiltzen hari zelarik, erran zioten Sansonen emazteari: Lausenga zazu zure senharra eta eskura zazu ager dezazun zer erran nahi duen haren asmakariak: hori ez baduzu egin nahi, erreko zaitugu zu eta zure aitaren etxea: ala zuen esteietara deithu gaituzue gure biluzteko?

        16. Emazteki hori nigarrez urtzen zen Sansonen aitzinean eta mindurikatzen, zioelarik: Higuin nauzu eta ez maite, eta horren gatik ez darotazu agertu nahi ene populuko semeei eman diozuten asmakaria. Eta Sansonek ihardetsi zioen: Ene ait-amei ez daroet erran nahi izan, eta zuri agertuko othe darotzut?

        17. Ezteietako zazpi egunetan beraz nigarrez zagoen haren aitzinean. Azkenekotz zazpigarren egunean, nola bakerik ez baitzioen uzten, agertu zioen. Hunek berehala salhatu zioten bere herritarrei.

        18. Zazpigarren egunean, iguzkia etzan aitzinean gizon-gazteek Sansoni erran zioten: Zer da gozoagorik eztia baino eta borthitzagorik lehoina baino? Sansonek ihardetsi zioten: Ez bazindute irauli ene migarekin, etzinduten atzemanen ene asmakaria.

        19. Ordu berean Jaunaren izpiritua jautsi zen haren baithara; Askalonera goan zen Sanson, eta han hil zituen hogoi eta hamar gizon, zeinei khendurik soinekoak, asmakaria argitu zutenei eman baitziozkaten. Eta hasarre handiz, goan zen bere aitaren etxera.

        20. Bada, haren emazteak senhartzat hartu zuen haren adiskide eta ezkont-lagunetarik bat.

XV. KAP.

        1. Handik denbora aphur baten buruan, ogien biltzeko egunak hurbilduak zirelarik, Sanson goan zen bere emaztearen ikhustera, eta eraman zuen bere ahuntzetarik pittika bat. Eta nola ohi bezala sarthu nahi baitzuen haren gelan, haren aitak debekatu zuen, zioelarik:

        2. Uste izan dut biguindu zinduela, eta hargatik zure adiskide bati eman diot; bainan badu ahizpa bat bera baino gazteagoa eta ederragoa; izan bedi haren ordainez zure emazte.

        3. Sansonek ihardetsi zioen: Egun huntarik ez da ene baithan izanen Filistindarren alderateko hutsa; ezen emanen diotet jasaitera.

        4. Goan zen; atzeman zituen hirur ehun hazeri, buztanez buztan lothu zituen, eta erdian estekatu argiak;

        5. Eta argiak suarekin bizturik, hazeriak haizatu zituen, alde orotara laster egin zezaten. Haukiek berehala goan ziren Filistindarren ogietara. Hekiei su emanik, erreak izan ziren bilduak eta oraino xutik ziren fruituak hanbatetaraino non mahastiak eta olibadiak ere garraz ahituak izan baitziren.

        6. Eta Filistindarrek erran zuten: Nork egin du lan hori? Eta erran zioten: Hori Sansonek egin du Thamnatharraren suhiak, zeren khendu dioen bere emaztea eta bertze bati eman. Eta Filistindarrak igan ziren eta erre zituzten hala emaztekia nola haren aita.

        7. Sansonek erran zioten: Hori egin duzuen arren, oraino, bada, asperkunde atherako dut zuetaz, eta orduan phausatuko naiz.

        8. Eta izurri handi batez jo zituen, halaz non ixter bat bertzearen gainera emanez baldituak gelditu baitziren. Eta jautsirik Sanson egotu zen Etamgo harriko zilhoan.

        9. Filistindarrak beraz Judako lurrera iganik, kanpatu ziren, gerorat Leki deithua izan zen tokian, horrek erran nahi baitu Matraila-lekhu, non ere hekien armada izan baitzen ihes igorria.

        10. Eta Judako leinukoek erran zioten: Zertako igaiten zarete gure kontra? Ihardetsi zuten: Sansonen estekatzera ethorri gare, eta hari egin dagokunaren bihurtzera.

        11. Jautsi ziren beraz hirur mila gizon Judako leinutik Etamgo harriko zilhora, eta Sansoni erran zioten: Ez dakizu Filistindarrek manatzen darokutela? Zertako egin nahi izan diozute hori? Ihardetsi zioten: Nola egin baitarotet niri, hala egin izan diotet bereri.

        12. Hekiek erran zioten: Ethorri gare zure estekatzera eta Filistindarren eskuetara ematera. Sansonek ihardetsi zioten: Hitz eman eta zin egin dizadazuet ez nauzuela hilen:

        13. Ihardetsi zuten: Etzaitugu hilen, bainan bai estekaturik emanen. Eta estekatu zuten bi sokha berriz eta atheratu Etamgo harritik.

        14. Matraila-lekhura heldu izan zirenean, eta Filistindarrak marrumaka ethorri zirenean, Jaunaren izpiritua jauzi zen haren baithan; eta nola suaren indarrera ahitzen ohi baita lihoa, hala urratuak eta hautsiak izan ziren hura estekatzen zuten lokharriak.

        15. Eta lothurik lurrean harrapatu zuen matraila-hezur bati, erran nahi asto-matraila bati, hartaz hil zituen mila gizon.

        16. Eta erran zuen: Asto-matraila batez, astokume baten matrailaz xahutu ditut, eta mila gizon hil.

        17. Eta hitz horiek kantatu ondoan, eskutik arthiki zuen matraila, eta lekhu hura deithu zuen Erramathleki, horrek erran nahi baitu Matraila-munho.

        18. Eta egarri handi baitzagoen, Jaunari oihu egin zioen eta erran: Zuk ezarri duzu zure muthilaren eskuan salbatze harrigarri hau eta garhaizia; eta huna non egarriz hiltzen hari naizen, eta eroriko naiz ingurebakigabeen eskuetara.

        19. Hargatik Jaunak ideki zuen astomatrailan hagin bat, eta hartarik atheratu ziren urak. Hekietarik edanik, bihotza biztu zitzaioen eta hartu zituen indarrak. Hargatik lekhu hura orai arteo deithua da Matrailatik galdatzen duenaren ithurria.

        20. Eta Sansonek juiatu zuen Israel hogoi urthez, Filistindarren egunetan.

XVI. KAP.

        1. Gazarat ere goan zen, eta han ikhusirik emazteki lilitxo bat, sarthu zen haren gana.

        2. Hori aditu zutenean Filistindarrek, eta barraiatu zenean hekietan Sanson hirian sarthu zela, inguratu zuten, hiriko athean zainak ezarririk; eta han gau guzia ixil-ixilak begira egonez, goizaldera ilkhitzen zenean haren hiltzeko.

        3. Bada Sansonek lo egin zuen gauherditaraino, eta jaikirik handik, hartu zituen bi athe alderdiak beren habe eta hagekin, eta bizkarrean ezarririk eraman zituen Hebroni begira dagoen mendi kaskoraino.

        4. Gero maithatu zuen emazteki bat Sorekeko haranean egoten zena, eta Dalila deitzen zena.

        5. Eta haren gana ethorri ziren Filistandarren buruzagiak eta erran zioten: Engana zazu eta haren ganik jakin zazu zertan duen hanbateko indarra; nola garhait dezakegun, eta jasanaraz dezokegun estekatu ondoan. Hori egin nahi baduzu, bakhotxak emanen darozkitzugu hameka ehun zilharrezko.

        6. Dalilak erran zioen beraz Sansoni. Erradazu, othoi, zertan datza zure indar gaitz hori, eta zertaz behar zintazke estekatu zuk ezin ihes egiteko?

        7. Sansonek ihardetsi zioen: Estekatzen banindute zainezko zazpi sokha, ez oraino idortuak, bainan zimailduak direnez, bertze gizonak bezala herbal izan nindaiteke.

        8. Filistindarren satrapek ekharri ziozkaten Dalilari zazpi sokha, erran zuen bezalakoak, eta hekietaz estekatu zuen Sanson.

        9. Etxean gordeak zituelarik zelatariak, gela batean gauzaren akhabantzari begira zaudezenak, oihu egin zioen: Sanson, gainean dituk Filistindarrak! Sansonek hautsi zituen lokharriak, hala nola ixtupazko hari bat xabillaz bihurtua hauts bailitake, suaren hatsa hartzen duenean. Eta etzuten ezagutu zertan zatzan haren indarra.

        10. Dalilak erran zioen: Huna trufatu zarela nitaz, eta gezurrez mintzatu zare: orai bederen erakhuts dizadazut zertaz behar zaren estekatu.

        11. Sansonek ihardetsi zioen: Esteka banindezate sokha berriz egundaino erabiliak izan ez direnez, herbal eta bertze gizonak iduri izan nindaiteke.

        12. Halakoz estekatu zuen berriz Dalilak, eta gelan zelatariak ezarririk, oihu egin zuen: Sanson, Filistindarrak gainean! Sansonek lokharriak trenkatu zituen oihal-hari batzuek bezala.

        13. Dalilak erran zioen berriz ere: Noiz arteo enganatuko nauzu eta gezurrez mintzatuko zare? erakhuts dizadazut zertaz behar zaren estekatu. Sansonek ihardetsi zioen: Baldin ene buruko zazpi ile bilbeko hariarekin ezpartzatzen baditutzu, eta itze bat horietaz estekatua lurrean landatzen baduzu, herbal izanen naiz.

        14. Hori egin ondoan, Dalilak erran zioen: Sanson, Filistindarrak gainean! Sansonek, lotarik jauztean, atheratu zuen itzea bere ile eta hariarekin.

        15. Eta Dalilak erran zioen: Nola diozu maite nauzula, zure bihotza ez delarik enekin? Hiruretan gezurra erran darotazu, eta ez darotazu nahi izan erran, zertan datzan zure indar gaitza.

        16. Eta nola zihitaka hari baitzitaioen, asko egunez bethi ondotik deskantsu aphur bat utzi gabe, haren bihotzak amor eman zuen, eta hiltzeko heineraino erkhitu zen.

        17. Orduan egia agertuz, Sansonek erran zioen Dalilari: Bizarnabala ez da egundaino igan ene buruaren gainera, zeren naizen Nazarearra, erran nahi da ene amaren sabeletik Jainkoari kontsekratua naizela: murrizten balitz ene burua, ene indarra ene ganik goan laiteke, herbal nindaiteke eta bilhaka bertze gizonak bezala.

        18. Dalilak, ikhusirik bere barneko berri guzia aithortu zioela, igorri zuen Filistindarren aitzindarietara eta gaztiatu zioten: Igan zaizte behin oraino, zeren ideki baitarot orai bere bihotza. Haukiek igan ziren, berekin harturik agindu zuten dirua.

        19. Dalilak bere altzoan lokharrarazi zuen Sanson eta burua makhurrarazi zioen bere bulharren gainera. Deithu zuen bizar-egilea eta murritzarazi ziozkan haren zazpi ile ezpartzuak, eta abiatu zen haren khentzen eta bulkhatzen; ezik ordu berean goan zitzaioen bere indarra;

        20. Eta erran zioen: Sanson, Filistindarrak gainean! Lotarik jauztean, Sansonek egin zuen bere baithan: Atherako naiz lehenago egin dudan bezala, eta ene burua libratuko dut; ez baitzakien bere ganik goan zitaioela Jauna.

        21. Filistindarrek hartu zutenean, iraizi ziozkaten berehala begiak, eta gathez lothurik, eraman zuten Gazara; eta presondegi batean hertsirik, irin ehaiten hariarazi zuten.

        22. Jadanik haren ileak berriz handitzen hasiak ziren,

        23. Eta Filistindarren aitzindariak elkhar gana bildu ziren bitima ederrenak Dagon, beren jainkoari imolatzeko, eta barazkari handi baten egiteko, ziotelarik: Gure jainkoak eskuratu daroku Sanson, gure etsaia.

        24. Eta populuak ere ikhustenez hori, goresten zuen bere jainkoa, solas berak erranez: Gure jainkoak eskuetara eman daroku gure etsaia, gure lurra xahutu eta hainitzak hil dituena.

        25. Eta barazkaritan boztuz, onthuruntzaren ondoan, manatu zuten deithua izan zedin Sanson, hekien irrigarri izateko. Sanson presondegitik erakharririk, hekien aitzinean dostagailutzat erabilia zen, eta xutik ezarri zuten bi haberen erdian.

        26. Hunek erran zioen bere urhatsetan bidatzen zuen muthilari: Utz nezazu ukitzera habeak zeinen gainean baitago etxe guzia, horien gainean berma nadien eta aphur bat phausa.

        27. Bada, etxea gizonez eta emaztekiz bethea zen, eta han ziren Filistindarren aitzindari guziak, eta hegaztegitik eta gaineko salhatik begira zaudenak Sansonen dostetari baziren, gizon eta emazteki, hirur milaren ingurua.

        28. Sansonek Jaunari dei eginik erran zuen: Jainko Jauna, orhoit zaite nitaz; ene Jainkoa bihur dizadazu orai ene leheneko indarra, ene Jainkoa, asper nadien ene etsaietarik, eta ene bi begien galtzapenarentzat asperraldi bat athera dezadan.

        29. Eta lothurik bi habeei, zeinen gainera baitzagoen etxea, bat zadukalarik esku eskuinaz eta bertzea ezkerraz,

        30. Erran zuen: Filistindarrekin gal bedi ene bizia. Eta habeak hazkarki iharrosirik, etxea erori zen aitzindari guzien eta han zen bertze ostearen gainera; eta bera hiltzean, hainitz gehiago xahutu zuen gizon, aitzinean bizi zelarik hil zuen baino.

        31. Haren anaiak eta ahaidego guzia jautsi ziren; hartu zuten haren gorphutza, eta Saraaren eta Esthaolen artean ehortzi zuten bere aita Manueren hobian: eta juiatu zuen Israel hogoi urthez.

XVII. KAP.

        1. Ordu hekiez, bazen Efraimgo mendian gizon bat Mikas deitzen zena.

        2. Bere amari erran zioen: Bazterrerat eman zintuen hameka ehun zilharrezkoak, eta zeinetaz ene aitzinean arneguka haritu baitzare, hemen ditut, ene baithan dira. Hunek ihardetsi zioen: Jaunak benedika bezaitza, ene semea.

        3. Hekiek bihurtu ziozkan beraz bere amari, zeinak erran baitzioen: Diru hori Jaunari kontsekratu eta botuz eman diot, ene semeak ene eskutik har dezan, eta egin dezan itxura zizelatu, eta urthu bat; eta ematen darotzut orai.

        4. Mikasek bihurtu ziozkan beraz bere amari, zeinak hartu baitzituen berrehun zilharrezko eta eman zilhargin bati, hekietarik egin zezan itxura zizelatu eta urthu bat, zeina egotu baitzen Mikasen etxean.

        5. Mikasek han tenplotto bat berezi zioen halaber jainkoari, eta egin zituen ephodoa eta theraphimak, erran nahi da aphez-soinekoa eta idolak: eta bethe zuen bere semeetarik baten eskua, eta egin zuen haren aphez.

        6. Orduko egunetan etzen erregerik Israelen, bainan bakhotxak, zer ere zuzen iduritzen baitzitzaioen, hura egiten zuen.

        7. Bazen orobat bertze gizon-gazte bat Bethlehemgoa Judan, ahaidego hartakoa: berenez lebitarra zen, eta han zagoen.

        8. Eta Bethlehemdik atherarik, nahi izan zen ibili lakhet atzemanen zuen edozein tokitan. Eta bide egitearekin, heldu izan zenean Efraimgo mendira, baztertu zen aphur bat Mikasen etxera.

        9. Mikasek galdatu zioen nondik heldu zen. Hunek ihardetsi zioen: Lebitarra naiz Bethlehemgoa Judan, eta banoha ahal dudan, eta enetzat on dela ikhusiko dudan tokian egotera.

        10. Mikasek erran zioen: Zaude ene etxean, eta balia zakizkit aitatzat eta apheztzat. Emanen darozkitzut, urthe bakhotx, hamar zilharrezko, bi soineko eta bizitzeko behar direnak.

        11. Lebitarrak on-hartu zuen eta egotu zen gizon haren etxean, zeinak bere semeetarik bat bezala iduki baitzuen.

        12. Mikasek bethe zuen haren eskua, eta aphez bezala izan zuen gizon-gaztea etxean,

        13. Zioelarik: Orai badakit Jainkoak benedikatuko nauela, lebitar odoleko apheza badudanaz geroztik.

XVIII. KAP.

        1. Ordu hekietan, erregerik etzen Israelen, eta Danen leinua lurketa zabilan, han egotekotzat; ezen egun huradino ezin eskuratu zuen bertze leinuen artean bere zortheko eremua.

        2. Danen semeek beraz igorri zituzten Saraatik eta Esthaoletik bortz gizon biphilenetarik lurraren ikhuskatzera eta artharekin begiztatzera, eta erran zioeten: Zoazte eta begiz har zazue lurra. Haukiek, bidean zihoazelarik, heldu zirenean Efraimgo mendira, sarthu ziren eta phausatu Mikasen etxean.

        3. Ezaguturik lebitar gaztearen mintzoa, eta haren ostatu beraz baliatzen zirelarik, erran zioten: Nork erakharri zaitu hunara? zer hari zare hemen? zer ariaz nahi izan duzu hunat ethorri?

        4. Harek ihardetsi zuen: Hau eta hau egin darot Mikasek, eta saritan hartu nau, balia nakioen apheztzat.

        5. Othoiztu zuten beraz Jauna kontsulta zezan jakiteko heian bidaia ona eginen zuten eta heian gauzak izanen zuen ondorio.

        6. Ihardetsi zioeten: Zoazte bakean, Jaunak begiaz daduka zuen urhatsa eta zuek daramazuen bidea.

        7. Bideari lothurik, bortz gizonek jo zuten beraz Laisera, eta ikhusi zuten han zagoen populua, beldurkunderik batere gabe zela, Sidondarren azturaren arabera, deskantsuan eta phausuan, nihork ez baitzioen bihurririk egiten, eta onthasun handiak bazituela, urrun zela Sidonetik eta bertze gizon guzietarik aldaratua.

        8. Eta beren anaien gana Saraara eta Esthaolera itzuli zirenean, zer egin zuten galdatu ziotenei ihardetsi zuten:

        9. Jaiki zaizte, igan gaiten hekien gana; ezen ikhusi dugu lur bat hainitz aberatsa eta goria; berautzue nagikeria eta luzamenduetarik. Goazen eta hartaz nausi gaitezen, ez da gaitz izanen.

        10. Beren eremu zabalean deskantsu direlarik sarthuko gatzaizkote, eta Jaunak emanen daroku lekhu hura, zeinetan ez baita lurrean sortzen diren gauzetarik deuseren eskasik.

        11. Sei ehun gizon bideari eman ziren beraz gerlako harmak soinean Danen leinutik, erran nahi da Saraatik eta Esthaoletik.

        12. Igan ziren Kariathiarimera, Judan, eta han baratu. Ordutik lekhu harek hartu zuen Danen kanpen izena, eta da Kariathiarimen gibelean.

        13. Handik Efraimgo mendira iragan ziren. Mikasen etxera heldu izan zirenean,

        14. Laisgo lurraren begiztatzera aitzinean igorriak izan ziren bortz gizonek erran zioeten beren bertze anaiei: Badakizue etxe hortan badirela ephodo bat, theraphimak eta itxura zizelatu eta urthu bat: ikhusazue zer nahi duzuen egin.

        15. Eta aphur bat aldaraturik, sarthu ziren Mikasen baithan zagoen lebitar gaztearen etxean; eta agur egin zioten bakezko solasekin.

        16. Bizkitartean sei ehun gizonak, ziren bezala harmatuak, athe aitzinean zauden xutik.

        17. Eta gizon-gaztearen etxean sarthu zirenak, ephodoaren, theraphimen eta itxura urthuaren hartzera hari ziren, eta apheza athe aitzinean xutik zagoen, sei ehun gizon hazkarrak handik ez urrun begira zaudelarik.

        18. Sarthu zirenek hartu zituzten beraz ephodoa, idolak eta itxura zizelatua eta urthua. Aphezak erran zioten: Zer hari zarete?

        19. Ihardets zioten: Zaude ixilik eta erhia ezar zazu ahoaren aitzinean; zato gurekin, aitatzat eta apheztzat izan bezaitzagun. Zer da zuretzat hobe, ala izan zaitezen gizon bakhar baten etxean aphez, ala leinu batean eta Israelgo familian?

        20. Hori aditu zuenean, onhetsi zituen hekien solasak, hartu zituen ephodoa, idolak eta itxura zizelatua, eta goan zen Dantarrekin.

        21. Bidean zihoazelarik, beren aitzinean igorririk haurrak, abereak eta phuska balios guziak,

        22. Eta jadanik Mikasen etxetik urrun zirelarik, Mikasen etxean egoten zirenak argudioan jarraiki zitzaizkoeten.

        23. Eta gibeletik oihuz hasi ziren. Haukiek ikhusi zituztenean, erran zioten Mikasi: Zer nahi duzu? zertako zaude oihuz?

        24. Ihardetsi zuen: Ene jainkoak, enetzat egin ditudanak, apheza eta ditudan guziak eraman ditutzue, eta diozue: Zer duzu?

        25. Danen semeek erran zioten: Berautzu guri gehiago mintza, beldurrez gizonak, gogoa minkhaizturik, bihur dakizkitzun, eta zeror gal zaitezen zure etxe guziarekin.

        26. Hola berriz bideari lothurik, goan ziren. Mikasek, bada, ikhustenez hazkarrago zirela, itzuli zen bere etxera.

        27. Sei ehun gizonek eraman zituzten beraz apheza eta aitzinean erran izan ditugunak; ethorri ziren Laisera, populu deskantsuz eta phausuan zagoen baten gana, eta ezpataren ahotik iragan zituzten, eta hiriari su eman zioten,

        28. Nihork-ere laguntzarik hangoei ekharri gabe, Sidonetik urrun egoten zirelakotz, eta nihorekin etzutelakotz ez lagunkhidetasunik, ez har-emanik. Eta hiri hura zen Errohobeko aurkhintzan jarria: Danen semeek berritu zuten eta han egin zuten beren egoitza.

        29. Aitzinean Lais deitzen zena, deithu zuten Dan beren aita, Isaaken semearen izenetik.

        30. Eta han ezarri zuten jainkorde zizelatua eta Jonathan, Moisen seme Jersamen semea, eta haren semeak apheztzat, beren gathibutasuneko eguneraino.

        31. Eta Mikasen jainkordea hekien baithan egotu zen Jainkoaren arkha Silon egotu zen denbora guzian. Etzen ordu hekietan erregerik Israelen.

XIX. KAP.

        1. Bazen lebitar gizen bat Efraimgo mendiko mazela batean zagoena, Judako Bethlehemen hartu zuena emazte.

        2. Hunek utzi zuen bere senharra, eta Bethlehemera bere aitaren etxera itzuli zen, eta lau hilabethez egotu zen aitaren baithan.

        3. Senharra, berekin harturik muthil bat eta bi asto, jarraiki zitzaioen, harekin nahiz baketu eta lausenguka berekin gibelerat erakharri. Emazteak ongiethorri egin zioen eta sarrarazi zuen bere aitaren etxean. Hori aditu zuenean haren aitaginarrebak eta ikhusi zuenean, bozkariorekin ethorri zitzaioen aitzinera,

        4. Eta besarkatu zuen. Suhia bere aitaginarrebaren etxean egotu zen hirur egun, jaten eta edaten zuelarik lainoki harekin.

        5. Bainan laugarren egunean, gabaz jaikirik, nahi izan zuen abiatu; aitaginarrebak atxiki zuen, eta erran zioen: Jan zazu lehenik ogi puxka bat, eta barnea hazkar zazu, eta hola goanen zare.

        6. Jarri ziren elkharrekin; jan eta edan zuten, eta neskatxaren aitak erran zioen bere suhiari. Egun hau, othoi, emazu gurekin, boz gaitezen guziak batean.

        7. Bainan hau xutiturik, goan nahiz abiatu zen. Eta halarik-ere aitaginarrebak errekeika atxiki zuen, eta bere etxean geldiarazi.

        8. Goiza ethorri zenean ordean, lebitarra biderako xuxentzen zen. Aitaginarrebak erran zioen berriz: Othoizten zaitut jan dezazun zerbait, eta indarrak harturik, eguna zabaltzen den artean, goanen zare gero. Jan zuten beraz elkharrekin.

        9. Eta gizon-gaztea xutitu zen, bideari lotzeko bere emaztearekin eta muthilarekin. Berriz ere aitaginarrebak erran zioen: Ikhusazu eguna hari dela aphaltzen, eta arratsa heldu dela: zaude egun ere enekin, eta bozkariozko egun bat iragan zazu, eta bideari lothuko zare bihar zure etxera goateko.

        10. Suhiak etzuen nahi izan onhetsi haren errana, bainan eman zen berehala bideari, eta ethorri zen Jebuseko ondora, zeina bertze izenez Jerusaleme deitzen baitzen, berekin erakhartzen zituela bi astoak kargatuak eta bere ohaidea.

        11. Eta jadanik ziren Jebusetik hurbil, eta eguna gauera bihurtzen hari zen, eta muthilak erran zioen bere nausiari: Zato, othoi, eta aldara gaitezen Jebusearren hirira eta hor geldi gaitezen.

        12. Nausiak ihardetsi zioen: Ez naiz sarthuko jendaki arrotz Israelgo semeetarikakoa ez den baten hirira, bainan goanen naiz Gabaaraino;

        13. Eta hara heltzen naizean, han egonen gare, edo bederen Erraman.

        14. Iragan zuten beraz Jebus; hartu bideaz aitzina zihoazen, eta iguzkia etzan zitzaioeten Gabaako ondoan, zeina Benjaminen leinuan baita.

        15. Eta harat aldaratu ziren, han gelditzeko. Barnera sarthu ondoan, jarriak zauden hiriko plazan, eta nihork etzioten leihorra eman nahi izatu.

        16. Eta hara non gizon-zahar bat agertu zen, landatik eta bere lanetik bihurtzen zela arratsean; eta gizon hura ere Efraimgo mendikoa zen, eta arrotz bezala zagoen Gabaan. Bada, lekhu hekietako gizonak Jeminiren semeak ziren.

        17. Eta begiak altxaturik, gizon-zaharrak ikhusi zuen lebitarra bere puxkattoekin hiriko plazan jarria; eta erran zioen: Nondik heldu zare? eta nora zohazi?

        18. Harek ihardetsi zioen: Abiatu gare Bethlehem Judakotik, eta goazi gure tokira, zeina baita Efraimgo mendiko mazela batean; handik ethorri ginen Bethlehemera; orai Jaunaren etxera goazi, eta nihork ez gaitu hartu nahi bere leihorrera,

        19. Nahiz lastoa eta belharra badugun gure astoen bazkatzeko, eta ogia eta arnoa enetzat, zure neskatoarentzat eta enekin den muthilarentzat: ez dugu deusere eskas baizik-ere leihorra.

        20. Gizon-zaharrak ihardetsi zioen: Bakea dela zurekin, nik emanen darozkitzut premia zaizkitzun guziak: bakharrik othoizten zaitut etzaitezen plazan egon.

        21. Eta sarrarazi zuen bere etxera; astoei bazka eman zioeten, eta zangoak garbitu zituztenean, onthuruntzara deithu zituen.

        22. Jaten hari zirelarik, eta bideko nekhearen ondotik, janaz eta edanaz beren buruak hazkartzen zituztelarik, ethorri ziren hiri hartako gizon batzuek, Belialen semeak (erran nahi da zer-nahitara jarriak), eta gizon-zaharraren etxea inguraturik, hasi ziren atheari joka, etxeko nausiari oihuka, eta erranez: Ilkhiaraz zazu zure etxerat sarthu den gizona, egin diozogun nahi duguna.

        23. Gizon-zaharra atheratu zen hekietara eta erran zioeten: Berautzue, anaiak, berautzue holako gaizkirik egin; ezen gizon hau arrotz bezala sarthu da ene atherbera, eta utzazue zorokeria hori.

        24. Badut alaba bat dontzella, eta gizon horrek badu ohaidea; erakharriko darozkitzuet; emanen diozuete ahalkea, eta aseko duzue zuen lehia; bakharrik othoizten zaituztet gizon hunen gainean egin ez dezazuen gizonari ez dihoakioen izigarrikeria.

        25. Etzituzten onhetsi nahi haren erranak. Lebitarrak hori ikhusirik, atheratu zioeten bere ohaidea, eta eman hartaz dosta zitezentzat. Hartaz nahi zutena egin ondoan gau guzian, utzi zuten goizaldera.

        26. Emaztekia, ilhuna goatearekin, ethorri zen bere senharra zuen etxeko athera, eta han erori zen.

        27. Argitu zenean, lebitarra jaiki zen, eta ideki zuen athea, abiatu bidaiaren akhabatzeko; eta hara non zagoen haren emaztea athe aitzinean etzana, eskuak athelasera hedatuak.

        28. Listez lo zagoen, senharrak erraten zioen: Jaiki zaite eta goazen. Deusik ez baitzuen ihardesten, ezaguturik hila zela, hartu zuen, asto baten gainean ezarri, eta itzuli zen bere etxera.

        29. Sarthu zenean, hartu zuen marrauza bat, eta emaztearen gorphutza bere hezurrekin hautsirik hamabi phusketan, zathi bana igorri zioen Israelgo leinu bakhotxari.

        30. Hori ikhusi zutenean, guziak oihuka hasi ziren: Ez da egundaino holakorik Israelen gerthatu, gure arbasoak Egiptotik ethorri diren egunetik eta orai arteo: erabaki zazue, eta guziek batean ikhusazue zer den egiteko.

XX. KAP.

        1. Hargatik Israelgo seme guziak ilkhi ziren, eta batera bildu ziren gizon bakhar bat bezala Danetik Bersaberaino eta Galaaderaino, Masphera, Jaunaren aitzinera.

        2. Populuetako buruzagiak oro eta Israelgo leinu guziak bildu ziren Jainkoaren batzarrera, lau ehun mila gerlari oinezko.

        3. (Eta Benjaminen semeak etziren jakin gabe gelditu Israelgo semeak Masphara iganak zirela.) Emazteki hilaren lebitar senharrari galdegin zioten nola gerthatu zen hanbateko beltzkeria,

        4. Ihardetsi zuen: Benjamineko Gabaara heldu izan naiz ene emaztearekin, eta harat aldaratu naiz;

        5. Eta hara non hiri hartako gizonek gabaz inguratu duten ni nindagoen etxea, ni hil nahiz, eta ene emazteari jazarriz ezin-sinetsizko lohikeriako errabiarekin, azkenekotz hil den arteo.

        6. Harthurik, pusketan ezarri dut, eta zathiak igorri ditut zuen eremu guzietara, zeren ez baita egundaino Israelen gerthatu horrenbertzeko izigarrikeria eta beltzkeriarik.

        7. Israelgo semeak, hemen zarete guziak, ikhusazue zer behar duzuen egin.

        8. Eta han zen populu guziak, gizon bakhar bat izan balitz bezala, ihardetsi zuen: Ez gare gure olhetara bihurtuko, nihor ez da bere etxean sarthuko,

        9. Non ez dugun batean hau egiten Gabaaren kontra:

        10. Hautatuak izan beitez Israelgo leinu guzietan hamar gizon ehunetarik, ehun miletarik, mila hamar miletarik, eta armadari ekhar betzozte jatekoak, guduka ahal gaitezen Benjamineko Gabaaren kontra, eta merezitu duena bihur diozogun bere tzarkeriaren arabera.

        11. Eta Israel guzia hiri haren kontra bildu zen, gizon bakhar bat bezala, gogo berarekin eta xede bakhar batean.

        12. Benjaminen leinu guziari bidali ziozkaten mandatariak, zeinek erran baitzuten: Zertako atzeman da horrenbertzeko tzarkeria zuen baithan?

        13. Eskuetara igutzue Gabaako gizon beltzkeria hori egin izan dutenak, hil ditezentzat eta gaizkia khen dadien Israeldik. Benjamintarrek etzuten aditu nahi izan beren anaia Israelgo semeek gaztiatu solasa:

        14. Bainan beren eremuko hiri guzietarik bildu ziren Gabaara laguntza ekhartzeko eta Israelgo populu guziaren kontra gudukatzeko.

        15. Eta Benjamindik khausitu ziren hogoi eta bortz mila ezpata ekhartzen zutenak, Gabaako egoiliarrez bertzalde.

        16. Haukiek zazpi ehun gizon guziz hazkarrak, ala eskuinaz, ala ezkerraz bardin gudukatzen zirenak, eta habalaz harriak haien xuxen arthikitzen zituztenak, non ile bat ere jo baitzezaketen, eta harriaren kaska ez baitzen den-gutiena nihorat makhurtuko.

        17. Israelen ere, Benjaminen semeak gabe, khausitu ziren lau ehun mila ezpatadun, gudura jarriak.

        18. Haukiek jaikirik, ethorri ziren Jainkoaren etxera, erran nahi da Silora; Jainkoa kontsultatu zuten, eta erran zioten: Nor izanen da gure armadan guduko buruzagi Benjaminen semeen kontra? Jaunak ihardetsi zioeten: Juda izan bedi zuen aitzindari.

        19. Israelgo semeak goizean berehala jaikirik, kanpatu ziren Gabaako ondoan.

        20. Eta handik abiaturik Benjaminen semeen gudukatzera, hasi ziren hiriaren sethiatzen.

        21. Gabaatik atheraturik, Benjaminen semeek hil zituzten egun hartan Israelgo semeetarik hogoi eta bi mila gizon.

        22. Israelgo semeak, beren indarraren eta oste handiaren gainean sinhestea ezarriz, aitzinean gudukatu ziren tokian jarri ziren lerrotan berriz ere;

        23. Halaz bizkitartean non lehenik igan baitzuren eta nigarrez egon Jaunaren aitzinean ilhuntzeraino: eta kontsultatu zuten eta erran zioten: Behar othe dugu gehiago gudukatzerat egin Benjaminen seme, gure anaien kontra, ala ez? Ihardetsi zioten: Igan zaizte eta gudu egizue.

        24. Eta biharamunean, Israelgo semeek gudurat egin zutenean Benjaminen semeen kontra,

        25. Benjaminen semeak jauzi ziren Gabaako atheetarik, eta hekien aitzinera laster eginik, hanbateko zalapartak erabili zituzten sarraskika, non hemezortzi mila ezpatako gizoni lurra joarazi baitzioeten.

        26. Hargatik Israelgo seme guziak ethorri ziren Jainkoaren etxera, eta jarririk zauden nigarrez; barur egin zuten egun hartan ilhuntzeraino, eta Jaunari eskaini ziozkaten holokaustak eta bakezko bitimak.

        27. Eta beren plantaren gainean kontsultatu zuten. Toki hartan zen orduan Jainkoaren batasuneko arkha.

        28. Eta Phineesek, Eleazarren semeak, Aaronen ilobasoak zuen Jaunaren etxeko kargua. Kontsultatu zuten beraz Jauna, eta erran zioeten: Behar othe gare gehiago gudura atheratu Benjaminen seme, gure anaien kontra, ala gelditu behar gare? Jaunak ihardetsi zioeten: Igan zaizte eta behar emanen ditut zuen eskuetara.

        29. Israelgo semeek zelatak ezarri zituzten Gabaako hiriaren inguruan;

        30. Eta hirugarren aldiko, lebenbizikoan eta bigarrean bezala, armada atheratu zuten Benjaminen kontra.

        31. Bainan Benjaminen semeak ere ausartasun handirekin jauzi ziren hiritik, eta etsaiek ihes eginik, luzez jarraiki zitzaizkoten, halaz non hekietarik sakhitu baitzituzten lehenbiziko eta bigarren egunean bezala, eta hil baitzuten ihes zoazinetarik bi bidez, zeietarik batek Bethelera baiterama eta bertzeak Gabaara, eta hogoi eta hamar gizonen ingurutsuari lurra joarazi zioeten;

        32. Ezen uste izan zuten, ohi bezala amor egiten zutela. Alegiaka ihes zihoazenek asmua zuten egina hekiek hiritik urrunaraztekoa, eta iduri ihesi, hekiek erran diren zelatetara erakhartzekoa.

        33. Hargatik Israelgo seme guziak jarriak ziren tokietarik jaikirik, lerrotan eman ziren Baalthamar deitzen den lekhu batean. Hiriaren inguruan jarriak ziren zelatariak ere emeki-emeki hasi ziren agertzen,

        34. Eta mendebal-aldetik hiriari hurbiltzen. Halaber hamar mila gizonek, Israel guzitik, hiritarrak gudura deitzen zituzten. Eta guduko hestura gaitzak inguratu zituen Benjaminen semeak, eta etzuten ezagutu herioa alde orotarik gainera heldu zitzaioetela.

        35. Jaunak jo zituen Israelgo semeen aitzinean, zeinek egun hartan hekietarik hil baitzituzten hogoi eta bortz mila gizon, oro gerlariak eta ezpatadunak.

        36. Bada, Benjaminen semeek ezagutu zutenean gai etzirela, hasi ziren ihes egiten. Hori ikhustearekin, Israelgo semeek ihes goateko lekhua utzi zioeten, eror zitezentzat xuxendu zelatetara, zeinak hiriaren ondoan baitziren.

        37. Haukiek brastakoan jaiki ziren beren gordegailuetarik, eta Benjamin gibelaz itzultzen zelarik hilka hari zitzaizkotenei, sarthu ziren hirian eta jo zuten ezpataren ahoaz.

        38. Bada Israelgo semeek zelatetan ezarri zituztenei ezagutkaritzat eman zioeten sutan ezar zezaten, hiria hartu ondoan, eta khea goiti igaitearekin erakhutsiko zutela hartua zela hiria.

        39. Guduan sarthuak ziren Israelgo semeak horri ohartu zirenean (ezen Benjaminen semeek uste izan zuten ihes zihoazela, eta hekien armadatik hogoi eta hamar gizon hilik, bizikiago ondotik emanak ziren),

        40. Ikhusi zuten khezko habe bat bezala hiritik igaiten. Benjaminek gibelerat begiraturik, ezagutu zuenean hiria hartua zeta eta garra goiti zihoala;

        41. Lehenago alegiaka ihes egin zutenak, aitzinaz itzulirik, bihurtzen ziren hazkarkiago. Hori ikhustearekin, Benjaminen semeak ihesari eman ziren,

        42. Eta hartu zuten mortuko biderat, haran ere estaiak ondotik zituztelarik: bainan hiriari su eman ziotenak atheratu zitzaizkoeten aitzinera.

        43. Eta halaz gerthatu zen, non etsaiak bi aldeetarik hilka hari baitzitzaizkoeten, eta sarraskia baratu gabe baitzihoan, lurra jo zuten eta etzanak gelditu ziren Gabaako hiriaren iguzki-haize alderat.

        44. Bada, lekhu hartan berean bizia galdu zutenak, ziren hemezortzi mila gizon, oro gudulari hazkarrenetarik.

        45. Hori ikhusirik, gelditu ziren Benjamintarrek mortura ihes egin zuten, eta hartu zuten harkadi batera, zeinaren izena Erremon baita. Ihes hortan ere barraiatuak eta asko aldetara hedatuak baitziren, Israelgo semeek hil zituzten bortz mila gizon; eta urrunago goanik, hil zituzten oraino bi mila.

        46. Eta hula gerthatu zen, non asko tokitan erori ziren Benjamintarrak baitziren hogoi eta bortz mila gerlari, guduko hoberenetarik.

        47. Horreletan Benjaminen oste guzitik gelditu ziren, itzuri ahal izan zirenak eta mortura ihes egin, sei ehun gizon; eta lau hilabethez egotu ziren Erremongo harkadian.

        48. Bada, gibelerat itzulirik, Israelgo semeek hiriko ondar guziak, gizonetarik abereetaraino, ezpataz jo zituzten, eta gar goseak erre zituen Benjaminen hiri eta herriak oro.

XXI. KAP.

        1. Israelgo semeek Masphan zin ere egin zuten eta erran: Gutarik nihork ez du Benjaminen semeei bere alabetarik emanen emaztetzat.

        2. Eta guziak ethorri ziren Jainkoaren etxera Silora, eta haren aitzinean jarririk arrats arteo, altxatu zuten boza, eta hasi ziren nigarrez eta marraskaz, zioetelarik:

        3. Israelgo Jainko Jauna, zertako gerthatu da zorigaitz handi hau zure populuan, non egun leinuetarik bat ezeztatzen baita gutarik?

        4. Eta biharamunean, argi-urratzean jaikirik, aldare bat egin zuten; eskaini zituzten han holokaustak eta bakezko bitimak, eta erran zuten:

        5. Nor da Israelgo leinu guzietarik Jaunaren armadara igan ez dena? Ezen Masphan zirelarik, zin handi batez hertsi zituzten beren buruak, hilen zituztela huts eginen zutenak.

        6. Eta urrikiak jorik Benjamin beren anaiaren gainean, Israelgo semeak abiatu ziren erraten: Leinu bat Israeldik ebakia da.

        7. Nondik hartuko dituzte emazteak? zin egin dugu ezen guziek batean, ez diotzotegula gure alabak emanen.

        8. Hargatik erran zuten: Nor da Israelgo leinu guzietarik Jauna gana igan ez dena Masphara? Eta hara non khausitu zen Jabes Galaadekoak armada hartan etzirela izatu.

        9. (Israelgo semeak Silon ziren orduan, Jabesetik etzen hekiekin nihor khausitu.)

        10. Hargatik igorri zituzten hamar mila gizon hazkarrenetarik, eta manu eman zioeten: Zoazte eta Jabes Galaaden daudezenak ezpataren ahotik iragan zatzue, beren emazte eta haur ttipiekin.

        11. Eta huni behar zarete ohartu: Gizonki guziak eta gizona ezagutu duten emaztekiak hil zatzue, bainan birjinak begira.

        12. Jabes Galaaden khausitu ziren lau ehun birjina gizonaren ohea ezagutzen etzutenak, eta erakharri zituzten kanpetara, Silora, Kanaango lurrera.

        13. Eta Benjaminen seme, Erremongo harrian zirenei, manaturik onhets zetzaten bakera, berriketariak igorri ziozkaten.

        14. Orduan Benjaminen semeak ethorri ziren, eta emazteak eman zitzaizkoeten Jabes Galaadeko alabetarik; bainan molde berean emateko etzen bertzerik khausitu.

        15. Israel guzia damu minetan eta urrikitan sarthu zen Israelgo leinu baten hiltzeaz.

        16. Eta zaharrek erran zuten: Zer eginen diotegu emazterik izan ez duten gainerakoei? Benjamingo emazteki guziak hilak dira.

        17. Grina handi batekin eta gogoa behartuz, Israeldik leinu bat gal ez dadien bideak hartzeko ditugu.

        18. Ezik gure alabak ezin eman detzozkegute, hertsiak garelakotz zinaz eta arthiki dugun burhoaz, ginioenean: Madarikatua bere alabetarik Benjamini emaztetzat emanen dioena.

        19. Asmu bat egin zuten beren artean eta erran zuten: Huna Jaunaren besta-burua urthe oroz zelebratzen dena Silon, zeina jarria baita Betheldik ipharrerat, eta Betheldik Sikemera dohan bidetik iguzki-haizerat, eta Lebonako hiritik hegoarat.

        20. Manatu zioten beraz Benjaminen semeei, eta erran: Zoazte eta mahastietan gorde zaitezte.

        21. Eta ikhusiko ditutzuenean Siloko neskatxak, ohitzaren arabera, dantzetara abiatzen, bet-betan athera zaitezte mahastietarik, bakhotxak hekietarik har zazue emaztetzat bana, eta zoazte Benjamingo lurrera.

        22. Eta hekien aitak ethorriko direnean, eta zuen kontra hasiko direnean arranguratzen eta jazartzen, erranen diotegu: Urrikal zakizkiote; ezik ez dira hekiei lothu gerlako eta garhaiziako zuzenez, bainan othoizka galdatu darozkitzueten ondoan, eta ez diozkatzuete eman, eta zuen ganik ethorri da bekhatua.

        23. Nola manatu, hala egin zuten Benjaminen semeek. Beren nonbrearen arabera, emazte bana berentzat hartu zuten dantzan heldu ziren neskatxetarik, eta goan ziren beren tokietara: han egin zituzten hiriak eta hekietan egotu ziren.

        24. Israelgo semeak ere leinuka eta familiaka bihurtu ziren beren olhetara. Orduko egunetan erregerik etzen Israelen, bainan bakhotxak, zer-ere ongi iduritzen baitzitzaioen, eta hura egiten zuen.