HAMAZAZPI-GARREN KAPITULUA

Pasionearen segida. — Jesus Jaun Doni Petriz arnegatua

        115 Jesus bazterrerat utzia da guziez. Gehiago dena, populuak haren heriotzea galdegiten du. Alde guzietarik herra, errabia, nihondik ere, ez laguntza edo kontsolazionerik. Non dire bada dizipuluak eta Apostoluak? Jesus utzirik, guziak ihesari eman dire (Discipuli omnes, relicto eo, fugerunt. (Matth. XXVI, 56).).

        Bainan Jaun Doni Petri bederen, bere Elizaren buruzagi izaiteko hautatu zuena, Jaun Doni Petri, hain haltoki hitz eman ziona, bertze guziek uzten bazuten ere, ez zuela harek utziko, hura bederen leial egon zaio?

        Ez dezagun hola uste izan. Jaun Doni Petri bera izanen da Jesusen Bihotzari zauri miñena eginen diona. Hura izanen da ere, hobekienik ikustera emanen duena, zoin sinheste guti behar den izan, gizon flakoen agintzen gainean, bereziki, sobera fidantzia dutenean bere baitan. Mugarri gabekoak ziren, iduriz, Apostolu horrek Jesusentzat zituen amodioa eta nahi ona. Bertze guziak, zuen erran, flako gertatzen badire ere zure alderat, ni ez. Dudarik ez da, Jaun Doni Petri orduan, lañoki, eta, bere ustez, egiaz mintzo zela. Huna zer ihardetsi zion Jesusek: «Egiazki, egiazki erraiten dautzut; gau huntan berean, oilharrak bi aldiz kantatuko duen baino lehen, hirur aldiz arnegatuko nauzu». Bainan Petrik bere hitza erredoblaturik erran zion: «Zurekin hil behar banaiz ere, ez zaitut arnegatuko» (Et si opportuerit me simul commori tibi, non te negabo (S. Marc. XIV, 31).).

        Bada, zer gertatu zen, hitz eta segurantza eder hoikien guzien ondotik? Joan zen Jaun Doni Petri Jesus herrestatua izan zen tokirat, eta han, hirur aldiz, galdegina izan zitzaion, eian ez zen hura ere, Jesusen dizipuluetarik. Hirur aldiz ihardetsi zuen, ez zuela ezagutzen, eta juramentu eta arneguz gauza bera segurtatu zuen. Oilharrak kantatu zuen orduan bi-garren aldikotz, eta Jesusek behatze bat xoilki egorri zion Petriri. Bainan, zoin tristea, amultsua eta ere urrikalmenduz bethea izan zen behatze hura! Bihotz-min handirekin orhoitu zen orduan zer erran zioen Jesusek; ilki zen kanporat, eta nigar egin zuen garrazki (Et egressus foras, flevit amare. (S. Matth. XXVI, 75).).

        Zer erakaspena guzientzat Apostoluaren erortze deithoragarri hortan? Petriren erortzeak behar ditu justuak argitu, dio S. Agustinek (Error Petri doctrina justorum est. (S. August. Lib. 40. in Luc).). S. Krisostomek dionez, Petriren erortzeak irakusten dauku, zoin den flakoa gure naturaleza, Jainkoaz hazkartua ez denean (Intelligite quam sit imbecilla humana natura, cum Deus deserit. (Homil. 82, in Joan).).

        116 Nola bada, erori izan da Apostolu handia hoin huts ahalkegarrian? S. Thomasek emaiten du arrazoin bat. Dio Theologal, guzien gainetik aiphatu, eta Dotor Saindu horrek: Jainkoak bere eskuetan dagokan erremediotarik bat, gizonen sendatzeko bere baitan duten fidantzia sobraniozkotik, dela, heiek uztea bekatu dorpheenetan erortzera (Pro superbiae remedio permittit Deus ruere hominem in aliqua peccata. (S. Thom. 22, quest. 162, art. 6).).

        Theofilaktek emaiten dauku oraino, Petriren erortzearen bertze arrazoin bat: Erori zen Petri, zeren ez baitzen othoitzari jarraiki, Jesusek erran zioen bezala, eta ez baitzuen aski azartasun izan bere buruaren gainean. Arima hotz, alfer eta ephelek ikas dezatela hemen, zer indar duten heien kontra, debruaren amarruek (Horreamus considerantes quantum contra remissos valeant insidiae diaboli. (Thoph. in Luc.).).

        Nahiz izanak zituen Petrik bere Nausiaren abisuak, ez zuen othoitzean bilhatu, tentazionearen bentzutzeko indarra. Uste izan zuen, aski hazkar izanen zela bere baitarik, eta ausartzia zoro batekin, joan zen lanjeraren erdirat. Jesus Jainkoak utzi zuen orduan bere indar xoilekin ikus zezan, eta ongi froga, zoin ziren ez deusak (Sed desertum dereliquit ut suam ipse intelligat imbecillitatem. (S. Chrys. Homil. 71. in Joan).).

        Garrazki eta justuki kondenatzen dugu Petriren flakeza eta bihotz eskasa. Ez gaitezen hargatik gu baitan urgulutan eman. Hari gertatu zaiona, dio S. Bernatek gertatzen ahal zaitzu zuri ere, zeren gizon baitzare (Quidquid illi accidit et tibi accidere potest; quia homo es. (Med. C. 3).).

        117 Ez othe dugu gu baitan frogatu S. Bernatek hemen erraiten daukuna? Jainkoaren graziaz, zorigaitz hortarik salbo izan bagare, ez othe dugu bederen gure inguruetan ikusten? Zenbat giristino, lehenik bertzez, bathaioko harrian, geroago, lehen komunioneko egunean, eta geroztik oraino, mila aldiz Jesusi erran diotenak: Ez zaitut sekulan arnegatuko, eta laster hitz eta egintza horiek ahantzi dituztenak! Jaun Doni Petri bekatuan erori zen, flakezaz, eta ere gizonen alderateko ahalkeaz. Neskato xoil baten aintzinean, ahalkatu zen Apostolu handia, Jesusen dizipulu izaiteaz! Izan zaiteken ohore handienaz gorritu zen, gauza tzar batez bezala.

        Bada, fede epheleko, eta erran dezagun, fede hotzeko denbora huntan, ez othe da ardura, gauza bera gertatzen gure Eskual-Herri maitean berean? Gure Eskual-Herria bethitik aiphatua zen, Fedearentzat, Erlijionearentzat zuen amodio eta estakemendu suharrarentzat. Eta orai, gutartean ere, ez othe dute hainitzek, hitzez ez bada bethi, bederen obra onen eskasez, Jesu-Kristoren bandera beldurrez gordetzen eta itzaltzen? Hori da erraitea, ez dutela Jesus bere Nausi eta Erregetzat ezagutu nahi. Hori da, Jesus arnegatzea.

        Bihotz eta kuraia eskasa! Huts handi eta ahalkegarria, eta asko denboretan, krima handia hala nola baita orai! Petriren hobena hanbatenaz handiagoa izan zen, zenbatenaz Jesus aphalduagoa eta pertsekutatuagoa baitzen.

        Gauza bera da orai ere. Bai, orai ere, Jesus aphaldua, pertsekutatua, kurutzean emana da, Elizari, Aita Sainduari, Erlijioneari, Aphezeri, Eskoletako Fraide eta Seroreri, Ospitaletan Bixintxo Paulokoaren alaba saindu eta miresgarrieri, hitz batez erraiteko, haurren, erien, sofritzen duten guzien arimeri egina den gerla inpioaz.

        Guziak, Eliza gure ama onaren haurrak gare. Ama on horrek bere haur guzien amodioa galdegiten du. Maita eta zerbitza dezagun, gure bihotz guziarekin. Baldin, zorigaitzez, gertatzen bazaiku gure Nausi, gure Jesus maitea ahanztea eta arnegatzea, egin dezagun laster nigar eta penitentzia Jaun Doni Petrirekin, eta harekin, ethorriko direnean bertze lanjer eta tentazioneak, erran dezagun: Hobe da, guzien gainetik, Jainkoari obeditzea, ezen ez, gizoneri.