BEDERATZI-GARREN KAPITULUA

Jesusen bizitze gordea Nazarethen

        87 Ez da gure xedea Jesusen bizia xeheki kondatzekoa.

        Ebanjelioak haren lehenbiziko urtheren gainean erraiten dituen asko gauzez ixiltzen garelarik, sar gaitezen Nazaretheko etxean, eta ikus dezagun Jesusek, Mariak eta Josepek han zaramakaten lanezko bizitze gorde eta saindua.

        Ebanjelioak ez dauzkigu bi hitz baizik erraiten Jesusen biziko denbora hortaz: Et erat subditus illis (S. Luc. C. II, 51): «Obeditzen zioten Mariari eta Joseperi».

        Bainan, Nazaretheko etxe ttipi hortan sartzen bagare fedearen begiekin, zer erakaspen ederrak aurkituko ditugun! Jesus, obedientzian aphaldua, kreatura batzuen aintzinean! Zer miraila, zer etsenplua guzientzat, bainan bereziki haurrentzat! Zerk gibela zezaken Jesus bere Jainkozko zuzenez baliatzetik? Jainko zen, eta beraz, bere baitan zuen Jainkozko botherea, bere baitan zituen ere zuhurtziaren eta saindutasunaren aberastasun guziak. Jainko zen; hari zen beraz iduriz, ez obeditzea, bainan bai manatzea.

        Bainan, gizon bezala, ethorria zen guri bertute guzien erakustera. Gizon bezala, obeditzen du beraz, ez xoilki bere Aita Eternalari, bainan ere Amatzat hautatu duen kreatura garbiari eta S. Joseperi.

        Ikhas dezagun hemen, obedientziazko bertutearen edertasuna. Zer da bekatua? Jainkoaren alderako obedientzia eskas bat. Adamek eta Ebak ez zuten nahi izan, Jainkoaren manuari obedientzia ekharri, eta horra nola galdu ziren eta guziak berekin galdu gintuzten. Jesus ethorria zen mundurat bekatuak makurtu zituen gauza guzien xuxentzera; hartarakotz, haren lehenbiziko lana izanen da obedientzia osoaren mirail perfeta izaitea, obedientzia eskasaz mundua galdua izan zen bezala.

        Bekatu guziak, Jainkoari zor zaion obedientzia zuzenaren, eta hainitz aldiz denbora berean, Jainkoaz emanak diren autoritateen alderateko obedientzia eskasetik heldu dire. Familietako nahasmendu hainitz ez othe dire, hek ere ithurri beretik heldu? Zenbat haur ikusten diren, Jainkoak burasueri eman dioten nausitasuna ezagutzeko orde, bere buruen nausi eta gida izan nahi dutenak! Hortik hainitz makur, hainitz desmasia, eta menturaz, hainitz zorigaitz eta nigar khirats familietan. Ikas dezatela haurrek, Jesusi behatuz, burasueri buruz, aphalduak egoiten. Jesusek berak, nahiz Jainko zen, obedientzia pratikatu duenean Maria bere Amaren eta Joseperen alderat, nor izanen da aski atrebitua bertzela egin nahi izaiteko, Jainkoak egin duen. eta, naturalezak berak irakusten daukun lege bati, ez nahi izaiteko jarraiki?

        88 Nazaretheko bizitze gordea bertze erakaspen bat zaiku oraino.

        Erran dugu jadanik, pobreen, jende xehe eta langileen herrunkan nahi izan zuela Jesusek sorthu. Josepe, aita-ordetzat hautatu izan zuena, zur-gina edo zur lanetan hari zen gizon bat zen.

        Lana da gizonaren bizi legea. Jainkoak gizona egin zuenean, eman zion lurreko Parabisuaren zaintzeko eta arthatzeko kargua. Geroago, Adameren bekatuaren segidan, lan dorphea, lan penatu eta nekatua eman zion gaztigutzat, erraiten ziolarik: «zure izerdiaren gostuz beharko duzu, egun bakotxeko zure ogia irabazi».

        Jainko-Gizonak, nahiz saindutasuna bera zen, burua aphaldu zuen, Adameren bekatuaren kontra ekharria zen lege horren pean.

        Guziak, Nazaretheko etxean, lanean bizi ziren. Maria, sukaldeko eta garbitasuneko lan xehetan; Josepe zur lanetan. Jesusek Maria eta Josepe laguntzen zituen.

        Zer ikustate ederra zeruarentzat eta lurrarentzat! Oi langileak! Oi zuek, esku lanetik bizi zaretenak! Itzul zatzue begiak Nazaretheko etxe alderat. Ikus zazue Jesus bere esku lanean. Zuen Jainkoa da; bainan aphaldua, zuen iduriko egina, zuen anaia bilhakatu nahi arteraino: Deus tuus factus est frater tuus. Ez ahalke izan, ez, zuen langile estatuaz. Jainko batek, gizon egitearekin, beretzat hautatu duenean, nork izan dezake estatu hortaz ahalke?

        Nazaretheko familia saindua agertzen zaiku ere, giristino familiaren mirail osoki perfeta bezala. Mundutik urrunduak, gordeak bezala bizi ziren Jesus, Maria eta Josepe, nahiz hargatik, bere hauzo lagunen alderat, arthoski ekharriak ziren karitatezko obra guzietan. Othoitzak, karitatezko obrek eta lanak zituzten beraz hekien egun guziak bethetzen.

        Bainan bizitze aphal eta mundua gutitzat zagokan hortan, zer zeruko bakea eta zer zoriona! Zer elgarrentzateko amodioa! Hirur bihotz osoki garbi horiek ez zuten bihotz bat baizen egiten. Batek nahi zuena, bertzek nahi zuten; zeren guzien nahikundeak bertuteaz eta ongiaz gidatuak baitziren.

        Familia giristinoek, heki jarraikiz, eta hek gidatzat hartuz, izan lezakete mundu huntan daiteken zorion handiena: esposek elgar garbiki eta sainduki maitatuz; haurrak bere burasoeri Jainkoaren amodioan sumetituak egonez; burasoek, bere haurretan ikusiz Jainkoaren kreaturak, zerukotzat eginak, eta zenbeit urtherentzat xoilki hekien eskuetan emanak. Zer bakea eta zer batasun laiteken horrela elgarren artean! Ez laitezke orduan ikus familietan, hain bihotz-min egin-garri diren eskatima, hasarreko eta nahi gabeak: espos batek bere lagunaren ganik deus ezin jasan; haurrak, bere burasoen nausitasun zuzenezkoaren kontra altxatuak; hitz batez, bakearen eta amodioaren leku eztia izan behar laitekena, ifernu bat bezala egina.

        Familia giristinoak, nahi duzue zorionaz gozatu, mundu huntan izan daiteken bezin batean bederen? Har zazue etsenplu Nazaretheko familia sainduan.