www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Olerki galduak
Antonio Arruti
1913-1919, 1998

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Olerki galduak, Antonio Arruti (J. Etxeberriaren, K. Zubizarretaren eta J. Letonaren edizioa). Elkar, 1998

 

 

aurrekoa hurrengoa

GORANTZ

 

Gorantz dijoaz nere begiak

Gorantz dijoazkit berez;

Nik berriz ondo zergatik ara

Dijoazkitan jakin ez...

Antxen itxaron ditudan eder-

tasunen maitasunez?

Emen biotza minberatutzen

Duten arantzen bildurrez?

 

Gorantz begiak! Zorionean

Gau t'egun gorantz bijoaz

Era berean, biotz iluna

Zeu alaitutzen bazoaz:

Goitik datorren etetzen ez dan

Euri gozoen tantoak,

Gozatzen dizkit sarri ta garratz

Ditudan negar malkoak.

 

Gorantz igo zan guztion Bide

Dan gure Jesus maitea,

Erakusteko nun dagon gure

Zorioneko bidea,

Irakasleak daukan lekura

Igo dedin ikaslea,

Arranuaren atzetik alan

Dijoa arrano-kumea.

 

Ai!, baña argalak izan gu beti,

Ta goian egon zerua!

Luzatu arren Jaunak, guk ez nai

Luzatu gure besua...

Betiko, orduan, galduak, degu

Oraiñ miña, gero sua?

Nork daki, baldin ez bagenduke

Ama laztan bat altsua!

 

Ama laztan bat zeruetatik

Guri begira dagona

Ezagutzeko zer izango dan

Seme maitientzat ona,

Jaungoikuaren Ama izan arren

semetzat dauka gizona,

Artzen duala beretzat oni

Dagokion zoriona.

 

Atoz, esaten dio maitaro

Jesus onak gizonari,

Atoz, zuretzat daukat jarleku

Dakuszuna dizdizari,

Zure eskuetan nere laguntza,

Eta zuretzako sari

Betiko dana, baldin ekiten

Badiozu bideari.

 

Daukan tokia lagatzen bildur

Izan oi dan umetxoa;

Diola alperrik beiñ eta berriz

Aitak: Atoz, enetxoa;

Latza bidea nunbait, ta bera

Bildurti edo gaiztoa,

Deika dagoan aitarengana

Ura beintzat ez dijoa.

 

Amaren errai bigunak ezin

Utzi onela semia,

Ezin ikusi galtzeko zori

Txarrean bere maitia,

Ta dio: baldin berak ez badu

Onera nai etortia,

Nuan, tokirik ederrena da

Semia dagon tokia.

 

Arantzez eta zotin garratzez

Badago bete-beterik

Aspalditikan bere gañian

Ez dala ikusten lorerik

Igar mendiak legor biotzak,

Aserre berriz gañetik,

Jauna, daukala zigorra alboan...

Zer, jun gabe, egiten det nik?

 

Nuan, zaurien eztigarritzat

Izango du maitasuna,

Bigun samurki biurtzen dala

Biotz gogor zitalduna;

Argia, poza datozen eran

Datorrenian eguna,

Euskalerrian zabalduko da

Neugaz zoriontasuna.

 

Iduki arren nere mendean

Zeru ta ludi osua,

Ondo jakiñik Jaunak emanda

Neronek dedan eskua,

Gozatutzeko gizonen biotz

Arantzez minberatua,

Arantza baten gañean nai det

Iduki bizi lekua.

 

Arantzen ordez ugari lorak

Alboan sortuko dira,

Arritasunez dirala jartzen

Guztiak onei begira;

Arantzazuren izena jaisten

Danian erri-erdira,

Igoko dira guztiak arkaitz-

Arteko lorategira.

 

Ez txori polit alai dabiltzan

Zugaitz batera bestetik

Abestitxoak dakizkitenak

Udaberrian bakarrik

Ego-gabeko aingeru ezin

Egon diranak isillik

Egun eta gau urte guztian

Emen euki nai ditut nik.

 

Obeto berriz jagotutzeko

Maite ditudan semiak,

Aloña mendi gañetik ernai

Eukiko ditut begiak;

Alan alboko tontorretatik

Artzai arduraz betiak

Jagotzen ditu Urbian beldur-

Gabe dabiltzan ardiak.

 

Luze ta zabal Gipuzkoan nik

Eukiko ditut gau t'egun

Nere begiak eta geiago

Nere biotza artegadun;

Betoz nigana seme maiteak

Neu naiz beren Ama kutun

Euren artera jeitxi nintzana

Izateko beti lagun.

 

Betoz nigana... Aldapa latzdun

Zeruko bidea dala?

Bakarrik ango bide luzea

Artzeko bildur dirala?

Emen zerura zuzen dijoan

Jakoben armall zabala!

Emen kezka ta zotin guztiak

Isiltzen ditun magala!

 

Goratu, seme maiteak, zuben

Biotzak! Ez, arren, beko

Gauzen maitale zeratela, izan

Betiko zoritxarreko;

Arren, luzatu zuben besuak

amarenak artutzeko,

Ama dagoan tokian izan

Zaitezten zorioneko!

 

Ez nuke izan nai eskar-txarreko

Gorrotogarri dan gorra,

Gogo onez entzun nai nuke beti

Amaren dei maitekorra;

Ama laztana, zure bidezko

Esanak egiteko, orra

Biotza daukat gertu ta bigun

Len izan badet gogorra.

 

Bean arkitzen ez dan zorion

Opa detanaren billa,

O maite nazun Ama! Jasotzen

Det nere biotz erdi illa;

Begoz or bean naigabetutzen

Nauten gezur ta iskanbilla.

Amaren magal gozoan nere

Gogoa bizi dedilla!

 

Zure errukizko begiak, Ama,

Arren itzuli izkidazu,

Samiñez dagon biotz gaxoa

Gozatutzen badakizu;

Ama zera-ta, semien alde

Zuk zer egingo ez dezu?

Gure samiñak gozatutzeko

Zaude bai or Arantzan Zu!

 

aurrekoa hurrengoa