OTXALDE «ENTRE-RIOS»-ETAN

                Airea: «Nornahik zernahi erranikan ere...»

Gualeguay-rat jin zauku guarda bat, Otxalde,

Bi bertsu emaiteko ez da herabe;

Ezagunak girade, lehenago ere,

Hortakotz ni ez nauke salutatu gabe.

Banuke kuraie, gazte izanik ere,

        Gertatzen bagire,

Gau baten pasatzeko loakartu gabe.

Ene herria Hazparne, zurea Bidarri,

Hurbilekoak gira, biak elgarri.

Nahi balin bazira, ni ganat etorri,

Gostua emaiteko euskaldun jendiari,

Badugu haragi, amo eta ogi,

        Bertzetarik guti,

Ez zaitut atxikiko gose ez egarri.

Zu guarda izana zira, ni guarda semia;

Guretzat konbeni da libertitzia;

Desirazen nikezu, zure ikustia,

Zurekin egoiteko badut gutizia,

Nahiz zuretzat den nagusi izaitia,

        Daukat sinetsia;

Halere plazer nuke aldean jartzia.

Omore ona daukat, gazte eta alegre,

Miseriaz betia izanik ere.

Sekulan enekilan gertatzen bazire,

Mintzaturen nitzaizu, mesprexatu gabe;

Badakit zirela ni baino hainitz hobe,

        Hortaz segur zare,

Ni ganik badukezu beti ohore.

Afizionia badut bertsutan hartzeko,

Nahiz ez naizen zuri konparatzeko.

Atrebitu izan naiz hauien emaiteko;

Segur naiz ez zaiztala ordainak faltako;

Desiratzen nago zure aditzeko,

        Hobeki ikasteko,

Badakit on zirela erakusteko.

Porto-Ruiz-en bizi naiz, fabrika batian,

Ikustera jin zaite, nahi duzunian.

Nahiz okupatua nagoen lanian,

Eguna galduko dut jiten zirenian;

Esperantzan nago, joan den aspaldian,

        Jartzen naizenian,

Zerbaiten ikasteko zure aldian.

Jose Mendiague