XXI. KAPITÜLIA

Jinkuatan phausatü behar dügüla, huntarzün eta dohañ ororen gañetik.

        1. Jinkuatan bethi phausatüren zira, ene arima, gaiza orotan, eta hen ororen gañetik, zeren hura beita saintien phausü eternala.

        O Jesüs ezinago ezti, eta maithagarri zirena, unhets ezazü, zütan haboro phausa nadin, eziez kreatüra orotan, haboro eziez osagarrian, eta edertarzünian, haboro eziez uhure, eta gloria orotan, haboro eziez photere, eta kargü orotan, haboro eziez jakite, eta ezpiritü zorroztarzün orotan, haboro eziez aberatstarzün, eta adrezia orotan, haboro eziez alagrantzia, eta boztario orotan, haboro eziez fama hun, eta laidorio orotan, haboro eziez eztitarzün, eta konsolio orotan, haboro eziez esparantxa eta hitz-emaite orotan, haboro eziez mereximentü, eta desirkünte orotan.

        Zihaur nahiago zütüdan, eziez huntarzün, eta dohañ eman, edo ixur ahal ditzakezüdanak oro, edo ezpiritiak har, edo sendi ahal litzakian alagrantziak, eta boztariuak oro.

        Hitz batez erraitera, enadin phausa, ez aingürietan, ez arkanjelietan, ez zelüko armada orotan; ez-etare gaiza ikhusten, edo ezin ikhusten ahal direnetan, ez zü, ene Jinkua, etziren gaizatan batetan ere.

        2. Zeren zü, ene Jinko Jauna, gaiza ororen gañetik ezinago hun, ezinago photeretsü beitzira, zük zihaurtan badütüzü behar diren gaizak oro ezinago bethe ezinago ezti, ezinago konsolazale zira.

        Zü baizik eztüzü, ezinago eder eta maithagarri denik: zütan düzü, gaiza ororen gañetik, uhure eta gloria ezinago handia: zütan edireiten dütüzü, izaten ahal diren bezañ untsa, huntarzünak oro alkharreki, eta bethi izan dütüzü, eta izanen ere bai.

        Eta hala zerere, zihaurtzaz kanpo, eman beitzinirot, edo zunbat nahi beita argi erakuts, edo hitz eman zinizadan, hurak oro elütükezü aski, zihaur ihusi, edo osoki gozatü gabe.

        Ene bihotza ezin egiazki phausatzen denen gañen, ez osoki aseiziatzen, zihaurtan baizik, zure gaiza emanak, eta kreatürak oro beno gorago juaiten delarik.

        3. O Jesü Krist ene espus ezinago maitia, maithazale ezinago xahia, kreatüra ororen bürzagia, nurk emanen deitzat egiazko libertatiaren hegalak, zureganat hegaltatzeko, eta zütan phausatzeko.

        O nuiz eman izanen zait, ene Jinko Jauna, zuñen ezti ziren, osoki ikhustia, eta gozatzia.

        Nuiz zureki jüntatüren niz, hañ osoki, nun zureganako amuriuaren handitarzünak nihaurganako sendimentia gal erazi dizadan; amurekatik zü goza zitzadan, zentzier eman ezten bezala, eta oroz ezagützen eztien gisa batez.

        Orai aldiz hasperen ardüra egiten dit, eta ene desditxatü izatia, dolorereki kharreiatzen.

        Zeren miseriazko lekhü huntan hanitx gaitz jiten beitira; zuñek ardüra errebelatzen, tristetzen, eta ülhüntzen benaie: ardüra ene ezpiritia arranküran, barreiarzünian, eta bereganat thiratzen dielarik, nahaspillan etxekiten beiteitade; eta hori dela kausa, zureganat ezin hüllantzen nüzü, trebükü gabe, ez-etare gozatzen, besarka maithagarri zelüko ekhoiliarrer thaik gabe emaiten dütüzünentzat.

        Ene hasperenak, eta ene lürren gañeko hañbeste gisatako eskerniuak athoi hunki zitzala.

        4. O Jesüs, gloria eternalaren argi ederra, arima heben desterratürik daguenaren konsoliua, zü beithan diagozü ene ahua, botzik gabe, eta ene ixilik egoitia mintzatzen zaizü.

        Nuiz artio berantzen dü ene Jinkuak eneganat jitia.

        Biaigü bere praubeñu huneganat, eta alagera beza, heda beza bere eskia, eta solta miserable haur bere hersidüra orotarik.

        Ziauri, ziauri, zeren zü gabe ezpeita, ez egün, ez oren maithagarririk, zeren zü beitzira ene alagrantzia, eta zü gabe hüts beita ene mahaña.

        Miserable nüzü, eta presuntegi batetan beininz bezala bürdüñaz kargatürik: zure presentziaren argiaz konsola nazazün artio, eta zure begitharte maithagarria erakusten deitazülarik, libertatia eman dizadazün artio.

        5. Bestek zure plazan txerkha bitze plazer dütien gaizak oro: bena eni deus bestek eztitazü egiten, ez eginen plazerik, zük baizik, ene Jinkua, ene esperantxa, eta salbamentü eternala.

        Enüzü ixilik egonen, ez-etare othoitzetik baratüren, zure grazia ützül dakidan, eta zü bihotzian mintza zakiztadan artio.

        Haur nüzüla ni, haur nüzüla zure khantian, deithü naizülakoz zure nigarrek, eta zure arimaren desirak, zure ümilitatiak eta bihotzeko dolümenak ützül erazi, eta jin erazi nizie zureganat.

        6. Eta erran dizüt: deithü zütüt, Jauna, eta zützaz gogatzia desiratü dizüt, naguelarik prest zure amurekatik, beste gaiza ororen hürrün apartatzera.

        Ezi zük lehenik iratzarri naizü, zihauren txerkha erazitzeko.

        Zirela arren benedikatü, Jauna, zeren huntarzün haur, zure zerbütxariaren ükhen düzün, zure miserikordiaren, hanitxtarzünaren araur.

        Zer dü haboro, zure aitzinian, erraitekorik zure zerbütxariak, baizik ere han untsa ümilia dadin, bethi orhitzen delarik bere inikitatiaz eta ezdeustarzünaz.

        Ezi eztüzü zü üdüririk, zelian, eta lürrian egin dütüzün gaiza miragarri orotan.

        Ezinago hun dütüzü zure obrak, jüjamentiak egiati, eta gaizak oro zure probidenziaz dütüzü gobernatü.

        Biz arren zuretako laidorio eta gloria, o aitaren zühürtarzüna; laida, eta benedika zitzela ene ahuak, ene arimak, eta kreatüra orok alkharreki.