OGETA BOSKARREN IPUIÑA

Katamotz uzu kaiolatua, ta txakur etse-jagola askatua

Kaiola burdintsuan

katamotz uzua dago sarturik

dakusala txakur bat pozturik

kate bagarik, parlantzuan.

Gora bera au ikusi ebanean

sartu zan katamotza aserrean,

zerua besoz nai dau arrapatu,

eta eukazan burdiñak urratu.

Diño bada deadarrez

txakurrari deadarrez

biraoz ta araoz ta asarrez

dirautso baita su gori asarrez

Zelan ain itzal-arina n'izanik

najaukek emen estu ta katigu?

Niretzat az, txakur, gauz'ez, katibu,

ez doana ez erparik ez zanik.

Alan bere, ire alegerea!

Ara t'onako eure bizitzea!

Ni barriz atsakabez

burdina artean emen naibagez...

Ondo dok, diño txakurrak, parkatu,

egotea eu orlan, ni askatu.

Az erpatsua, ta odol-zalea:

neu gizon etxeen jagontzallea.

Ta ezpaintz alangoa

ez natzak ni eu baxen mistoa.

Euk sartzen deutsek guztiai bildurra:

egia dok au eta ez guzurra.

Zetakoira indar-putzak lurrean

izango baira norberen kaltean?

Zeinbat obe biguntxu izatea

ta biotz errukiorra agertzea?

Ez dozu nai katerik?

Ez bada zuk iños egin kalterik.