IV. KAPITULUA

Komunione sainduaren abantaillak.

ARIMAK

        1. O ene Iauna eta ene Jainkoa. isurazu zure grazia ene arimat: emadazu parte zure benedikzione eztietan, egiñ nazazu gai zu digneki errezibitzeko sakramendu handi hortan, atzar nazazu ene lokhuma pisutik, thira zazu ene bihotza zureganat, bisita zazu ene arima, eta bisita hartaz saindu zazu espirituz gusta dezadan zeruko eztitasun hura, zeiñaren bethetasuna zarratua baita sakramendu hortan bere ithurburuan bezala.

        Argi zatzu ene begiak misterio handi hori kontenpla dezadantzat, borthitz zazu ene fedea fermuki siñhetz dezadantzat.

        Ezen misterio hori zure obra da Jainkoak ordenatua, eta ez gizonek asmatua.

        Hala gizona ezta gai haren konprenitzeko, eta ungi ezagutzeko, zeren ixitzen baititu aingeruen ezagutzarik eta argirik bizienak.

        Nola bada nik zundatuko dut, eta ezagutuko haiñ sekretu barrena, nik zeiña ez bainaiz lurrik, eta herrautsik baizen korrupzionerik, eta bekhaturik baizen?

        2. Heldu naiz zureganat, o ene Jainkoa, bihotz sinple batekiñ, fede fermu batekiñ, esparantza, eta errespeturekiñ, zure obeditzeagatik, eta zeren manatzen darotazun.

        Siñhesten dut egiazki, eta errealki present zarela sakramendu huntan Jainko bezala, eta gizon bezala.

        Nahi duzu, ene Jainkoa, errezibi zaitzadan, eta zurekiñ amudioz hertsiki iunta nadiñ.

        Beraz zure ontasuna othoizten dut eta galdegiten darotzut hortakotz grazia bat, zeiña baita ene arima urth dadiñ amudioz eta samurtasunez isur dadiñ guzia zuretzat, eta eztezadan gehiago zutaz kanpoan bilha konsolazionerik.

        Ezen sakramendu guziz handi hau arimako, eta gorphutzeko salbamendua da, eta eritasun espiritual guzien erremedio soberanoa.

        Horrek gure bizioak sendatzen tu, gure pasioneak bridatzen, gure tentazioneak garaitzen, edo bederen flakatzen, haren bidez isurtzen dire grazia handiak gure arimetarat, berretzen da doi-doia hasten den berthutea, fiñkatzen da fedea, borthitzten esparantza, sustatzen, eta hedatzen karitatea.

        3. Ezen zuk eman diozute, eta orai ere maiz ematen diotzotzute sakramendu handi hortan hañitz grazia zure maiteei, eta behar bezala errezibitzen zaituztenei.

        Hortaz, ene Jainkoa, zu ezagutzen zaitut ene arimaren salbatzailletzat, flakezia humanoen sendatzailletzat, eta barneko konsolazione guzien emailletzat.

        Ezen hañitz konsolazione ematen diozute bere atsekabe diferenten erdian, altxatzen diozute bihotza eroria dutenei, ematen diozute zure laguntzaren esparantza handi bat, eta grazia berriez bixten tutzu, eta berotzen.

        Halako fazoiñez bai non komuniatu baiho lehen khexos, ephel, eta antsikabe zirenak, kausitzen baitire onerak ganbiatuak, eta hobeki disposatuak zeruko ianari hura hartu ondoan.

        Manera hortan konportatzen zare zure hautetzien alderat, o ene Jainkoa, bere flakezia frogaturik, eta ezaguturik hobeki aithor dezatentzat zureganik dutela bere berthute guzia.

        Hortaz bereganik hotzak dire gogorrak, eta debozionezko sentimendu gabeak, baiñan zuk egiten tutzu, bero, khartsu Jainkotiar.

        Ezen nor doake humillki eztitasunen ithurrirat, handik eztiago bihurtu gabe?

        Nor dagoke berotu gabe su handi baten aldean?

        Zu zare, ene Jainkoa, ithurri ahitzen eztiena, zu zare sua bethi bixtua dagoena, eta behiñ ere iraungitzen eztena.

        4. Beraz eziñ aski hurbill banaiteke ithurrirat ene egarriaren osoki hiltzeko zeruko ur hekien kanalerat, hurbillduko dut ahoa handik zenbait xortaren hartzeko, eta moian hortaz ene agortasuna hezatzeko, eta ene egartsua aphur bat bederen freskatzeko.

        Eta eziñ banaiteke guzia zerukoa, eta amudioz sustatua kerubiñak, eta serafiñak bezala, guziarekiñ esaiatuko naiz egiazko debozionearen ardietserat, eta ahalaz ene bihotza preparatuko dut humiltasunekiñ aingeruen ogiaren errezibitzerat, zeruko su haren zenbait iñhar bederen ene baitan sentitzeko.

        Konpli zazu zure ontasunaz, eta zure graziaz ene baitan eskas den guzia, Jesus dibinoa, ene salbatzaille guziz ona, eta mansoa, zeinak erran baitarokuzu: zatozte eneganat, penatuak eta kargatuak zareten guziak, eta nik arinduko darozkitzuet zuen penak eta nekheak.

        5. Ikhusazu, Iauna, nekhatzen naizela, eta ene bekhokia izertzen dela, bihotz miñez herstua naizela bekhatuez kargatua, tentazioneez khexatua, ene pasioneez trabatua eta penatua, eta eztela nihor ere zu baizen ni lagun nazakenik, libra nazakenik, salba nazakenik.

        Zure eskuetan beraz ematen naiz osoki eta ematen dut dudan guzia, beira nazazuntzat bizitze iragankor huntan, eta bizitze eternalerat gida nazazuntzat.

        Har nazazu beraz zure artharen azpian zure izen sainduaren ohoreran, eman nahi izatu darotazunaz geroztik zure gorphutz saindua ianaritzat, eta odol preziatua edaritzat.

        Ene Jainkoa eta ene salbatzaillea, egidazu grazia zenbatenaz maizago hurbilduko bainaiz sakramendu handi hortarat, hanbatenaz ene baitan berret ditezen gehiago zure alderat amudiozko eta debozionezko sentimenduak.