III. ARREBA SABELKIDE DENUXIRI

        (Chilera)

Hurrun aiz, hurrun dun gure Martin; emen

aitaren ondoan nauzute, ta an goien

amarekin hura.

Iainkoak barreia

gindunan bere esku legun begidunez:

halere esku huntan geuden zorionez,

ezin aaldeginki. Bai esku zabala,

sabel berokia, begi maitakorra.

Begi-nini gaitin; elkarrago geuden

sabelean baino. Nere buru barnen

zaute zuek ere bihotz-arimetan:

hiurok bat gaitun oroipen bizitan;

batago Iainkoan. Hunek gu sor, bizi,

Hunek emai onez Bera sumarazi.

Sabel batetik ilki, sabel batera io,

(Iainko onen altzora): emen argi, bero;

emen zegon zori lurrean gaudeño.

Gauzkion zantzuan, aterrik bage erne,

gauden adi beti, dugun beti maite

anai harek antzo. Dakusagun elkar

Iaunari begira, bihotza su ta gar.

Ez geuden hurruti, hortik ainbat bide

emendik zerura, Iaunaren altzora.

Sar adi barneoon, ago Iainkoari;

emen ikusko naun; behon anaiari.

Gu bien gorputzak ama lurrak irets

ditzanean, orduun, Iaun hunen altzoan

arimook bil bitez betiko beroan.