www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Nafarroatik
Pablo Fermin Irigarai, «Larreko»
1916-1936, 1992

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Nafarroatik, Pablo Fermin Irigarai Larreko (Iņaki Caminoren edizioa). Euskal Editoreen Elkartea, 1992

 

aurrekoa hurrengoa

1925

 

        Barkatu, baño utz nazatzue nere kolkoaren ustutzerat.

        Baldin ezpa dakizue, ene kolkoan badut xokoño gorde-gorde bat eta xoko artan beti daukat erne ta bizi bizia Eskualdunari diotan atxikimena.

        Xoko ortan, geroago eta barnago egin ditu erroak eta berdin maite izan dut, egal zabaletan bizi zelerik gudu aitzineko urtetan; nola egalak eta buru motzagoekin aal zuen bezela, bizi zenean, gudu latzgarri aren epe luzean.

        Baño ez; ez nuen berdin maite eder eta andi zenean nola doi- doie bizi zenean; ez, maiteago nuen tipi zelarik, azkurri emaile guti zuelarik, orduan nuen biotzez urrikariago, orduan nituen urrikari aren egile bakarrak.

        Noizpeinkako laguntzaleek bazituen beraz; baño, astekari batek bear dituenek, tente bear ditu tenorez, andik landarekoak, alperrikekoak.

        Nik ez dakit zuzenki nere biotzaren berri: nik ez dakit ongi, zergatik ainbertze maite dutan Eskualduna dakitana, Eskualduna diotelarik, Eskualdunaren egile eta laguntzale, Eskualdunaren maitale eta irakurle, oro batean, ek ditu ene biotzekoak.

        Baño ez, badakit zergatik, Eskualduna maite dutan.

        Euskar-itzik ez nakienean, euskal herri batean nindagoenean; andere euskaldun batek eskeindu zidan bein Eskualduna eta nik ezetz ez errateagatik artu nion keñuz ta irriz eskerrak biurtzen nitiola.

        Paper ura zer ote zen; euskaraz egina zagolarik ikusi eta ni ikasiago agertu naiz, andere aren aitzinean alegia eta euskaraz nakiela sakelan gordetu nuen geroago irakurtzeko.

        Bai ta andere arek, astera ene etxera Eskualduna bialtzen.

        Bai ta nik ere, Eskualduna, buruen buru ezpazen, (orain dula 27 urte du gero kontu orrek) orduan biziki larri zen gure astekari maitea eta Ziberoko saila enetzat zaila bezain luzea zuen.

        Ordutik asi nintzaion euskarari oartzen eta ikasten ere.

        Aldez, erri arteko sendakintzarako bearrezkoa nuen euskara eta aldez, euskararen alderat ene biotzean ernatzen ari zen landarea bear nuen alatu.

        Tori, nola asi nintzen Eskualduna maitatzen eta nola Eskualdunari esker, euskaraz zerbeit ikasia nagon 25 urtez ura ere irakasle izanik.

        Ez etsitu, ikasten ari naiz orañik; zaartuxe naiz, baño kolkoa bero dut orañik euskeraz ikasteko.

Larreko

 

aurrekoa hurrengoa