Euskalzale adiskide bat fraidetu.

        I.— Zer dion zure bihotzak:

ESKAINTZA

                        «flexit super illam...»

Nigarrez diot, Jauna, nik ere behatu

Sarri hiltzera doan nere Herriari...

Minaren minez baitut, zuri, so, amestu,

Arima pitz dakion, bizian zer ari.

Euskal-Herri gaixoa duzun urrikari

Erdarak sinestea jaten ari baitu

Euskaldun gain huntarik, Zerua edari,

Eginen dut hil-arte, oihu eta kantu.

Barnea erre eta Jainkozta zadazun,

Huna nun bozkarioz igaiten nitzaitzun,

Nere bihotz gogoak osoki eskainiz.

Orotarik betiko, dohatsu, gabetuz,

Zerume anaiekin gau-egunaz kantuz,

Immolabo hostiam jubilationis...

        II.— Zer dion gureak:

ELGARREKIN

Elgarrekin, anaia, sugartuko gira

Belokeko Amaren hegalpe beroan,

Gauaz kantuz egonez zerurat begira,

Gaitzeko izar suak pizterainokoan.

Elgarrekin su hori Sort-Herri guzira

Oihuz, otoitzez, kantuz, hedatu ondoan,

Gure lagun indarka bermatuko zira

Euskal-lurraren deia Jainkoraino doan.

Euskal itsaso, mendi eta lurpetarik

Lillura, odol, auhen, hatsak gureturik,

Kapa-hegalak zabal, arpegia bake,

Karraren beroz eta Jainko gogoz zoro,

Zeruz-zeru kantari joanen gira oro,

Zirimol urdin eta euskal-dei, euskal-ke...

Beloken, 1-8-42