|
ZERUKO BIZIA
Lur bizigarri argi,
ez otzez ez beroz eztigarken
zoruntasun-belardi,
bazkategi gizen,
betiko poz-iturburu garden.
Purpur eta elurrez
burua koroi emanik loretan,
Artzai onak larrez,
esku garbi utsetan,
artalde maitea darabil bertan.
Ba doa, eta doatsu
darraizko ardiak; eta an larrosa
biziaz ala ditu:
zenbat geiago goza
garatzenago dan lore panpoxa.
Gero mendi barrena
on guzizkora daramaz; t'urean
poz benaz ditu urezta,
Artzai ta bazka batean
ta zori ona dan mai betean.
Eta gingara danean
goi-goi tinian eguzki goria,
abaroz, ausnarrean,
ardiaz bilbil gerria,
ots eztiz bazka du belarria.
Txirula ari du zoli,
ta oroz gañeko pozkario
arima barna dixuri,
ta sutan zorabio
On neurrigabera daragio.
Oi ura mintzo! Balinba
pits bat bederen zentzumenera
baletorkit, arima
zoramenez Zurera
ledin, den-dena bat-egitera!
Ba lekike non duzun
bazkalondoan kuluma gozorik;
leze ontatik urrun,
zure ardien albotik
doake, or-ona ibilge zangorik.
|
|