SABAS TA JULE

        Sabas

Neure bijotz-illagaz

Ta gorputza ikara

Niñoyan itzal-itzal

Amerikatara.

Naibage mingarrijak

Zerbait ibitzera

Neure jayoterritik

Ninduben atera.

Irabasbide onaz

Luzaro nenguan

Jule beti nebala

Bijotz ta goguan.

Maitetasun zintzuak

Gexotu ninduan

Illorduko nai neban

Ikusi munduan.

Gexorik nenguala

Osategi baten

Neska bat nire gelan

Jarri zan ni zaintzen.

Nire begi itzalak

Zer eben ikusten?

Neure Jule lastana

Ardurak artuten!

Ai nor dakust nik emen!

Esan nebanian,

Artega pozen pozaz,

Jarri nintzanian,

Berak itandu eustan,

Errukor antzian,

Ezer jazoten yatan,

Neure gorputzian.

Eta erantzun neutsan;

—Baita bijotzian;

Ai zein atsegintzuba,

Gexo minberian,

Emen agertutia,

Begijen aurrian,

Neure Jule lastana,

Gexozain lanian!

        Jule

Nor zara zeu gixona,

Nungo euskalduna,

Bijotz samur orregaz,

Ni maite nozuna?

Autortu dazu zer dan,

Jazoten yatzuna,

Ni sendatzera nator,

Zeure osasuna.

        Sabas

Enozu ezagutzen,

Ai Jule kutunal

Ezin ziñeike neurtu,

Nire poztazuna.

Esango deutsut gogoz,

Jakin nai dozuna,

Naz Goiketxeko Sabas,

Ardizain laguna!

        Jule

Neure Jaungoiko lastan,

Jaun maitagarrija,

Au da arrigarrizko,

Zeure mirarija!

Ai Goiketxeko Sabas,

Errukigarrija,

Jaunak egin daixula,

Sendatu bixija.

        Sabas

Poztazun andijagaz,

Ni osatu nintzan,

Juleren ardurari,

Bixija zor neutsan.

Len maitetasunagaz,

Kutuntxua bazan,

Orain esker sutzubak,

Emoten neutzazan.

Gura zuen bayetzaz,

Ta lege onian,

Alkarri laguntzeko,

Ezkondu giñian.

Jarraitzeko gogotzu,

Beti onbidian,

Bixi au igaroten,

Maite ta bakian.

Etxeratu gara, ta

Agur erritarrak,

Agur jayoterriko,

Baserri ederrak.

Pozagaz darijoguz,

Gogotzu negarrak,

Agur bijotzetako

Gurazo lastanak.