www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Parnasorako bidea
Eusebio Maria Azkue
1896

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Parnasorako bidea, Eusebio Maria D. Azkue (R.M. Azkueren edizioa). Astuitar Moldagintza, 1896

 

aurrekoa hurrengoa

ESKONDUTEKO ASMOA TA GOGOA

 

Gonadun barritsu bi

domeka-goiz baten

egozan alkarreri

eskuz esku esaten

sokodotxu bateti

nik entzun nebana,

ta zortziko bertsoan

esango dodana.

 

Eskondua Pepatxu,

neskea Maria,

barria ta guzurra

zan euren estia.

Ezeutsen zer-eginik

emoten goruak;

baina guztiz andia

ausoko kontuak.

 

Eskonduteko eizara,

esan eban Pepak,

alan esaten dabe

iturrian neskak—

—Eldu da bai aldia

Pepatxu laztana

gizon bat neuretzako

artuko dodana.

 

Alper euki dot beti

neure nobioa

etxat orainartean

berotu gogoa:

zapatari erren bat

daroa senartzat,

ezta egon inos bere

obarik neuretzat.

 

—Eukiko dozu Mari

oia eskonduteko

eta diru zati bat

biziten asteko.—

—Eztaukat Josepatxu

nik beste gauzarik;

iaztekotxu bi baino

ipingeirik barik.—

 

—Oirik bako eskontzea

Maritxu gangarra,

da biziten asteko

guztiz modu txarra.

Egon bearko dozu

gela ilunean

umeari eragiten

otzara zarrean.

 

—Alper asiko zara

Pepatxu gedarrez;

eskonduko naz laster

neu bere zu legez:

eztago gauza andirik

gaur neskatuentzat

baina zapatari bat

ona da neuretzat.—

 

Karutu iaku Mari

aurten erraria;

ta igaroten asteko

bizitza barria,

eukiko dozu sarri

naigabe ta lorra

egin ezinik bear

dozunean zorra.

 

Gizonak eginarren

zapatea ugari,

etxakalez bildurrik

zapatariari;

nekez artuko dozu

dirurik berera,

alper izango zara

Mari zapatera.

 

Ioango da gizona

astelen-gaubean

etxera tabernati

edan nabarrean:

baldin belu badoa

etzara isilduko,

ta gizonari etxako

oin-ugela aiztuko.

 

Etzaite asi, Pepatxu,

burua apurtuten,

eskondu nai dabena

ezta bildurtuten:

alper biziko gara

etxetxu zarrean

enabe ni ikusiko

ortozik kalean.

 

Domekan artuko dot

neure senarragaz

goizekoa amaiketan

ardao zuriagaz:

gaubean aparitan

maskulo iatea

eta alan eukiko dot

iaietan bakea.

 

Ziru artuko dot nik

astelen-goizetan

nai neguan, nai udan

pistoa seiretan.

Arrats-aldean gero

etxean bakarrik

eztot gorputza ausiko

egiten bearrik.

 

Uste dot eukitea

beti bizi ona,

ze gaur zapataria

ia da gizona:

izaten badot baina

bizitzea txarra,

neuretzat izango da

betiko negarra.

 

aurrekoa hurrengoa