www.armiarma.eus
idazleak eta idazlanak Herri literatura TESTUAK Corpus arakatzailea Klasikoen Gordailuari buruz



Asti-orduetako bertsozko lanak
Felipe Arrese Beitia
1902

      [liburua osorik RTF formatuan]
      [inprimitzeko bertsioa PDFn]
      [Literaturaren Zubitegia]

 

Iturria: Asti-orduetako bertsozko lanak, Felipe Arres ta Beitia. José Astuy-ren moldiztegia, 1902.

 

 

aurrekoa hurrengoa

Larrosa zoro bati

 

Larrosa eder ixiotu ta gar antzekoa

Esaterako atzo goixean jaiotakoa,

Zelan zakustaz, añ alegere pozez betea?

Zelan Zeruak, emoten deutsun bizi puskea

Egan badoa dirudiala putz ta aixea?

 

Zelan ez dabe balio zure anditasunak?

Zelan purpura darakuskuzun nausitasunak,

Atzeratzeko adoak egin gura deutsuna,

Dakustalako zure egoen galantasuna,

Doiala galtzen berealaxe gaztetasuna?

 

Luma ederrok ez dira emonak Amodiuak?

Urre gorrizko ulleok bere, ak bialduak?

Izan ziñaiten bere irudi bizi bizia

Izan ziñaiten bere ispillu garbi garbia

Izan ziñaiten bere antzeko egi egia

Izan ziñaiten gorri ederrez parebagia

Dirudizula Jaunaren odol agaz bustia?

 

Eta alanbere ezingo dozu puskat luzatu?

Bizitza on ez dakizun añ laster amaitu?

Eguzkiaren tximist zorrotzak puskat mosturik

Etzagiezan billosik itxi gaur mutilldurik

Goisean neskatx, zareala zu ezaguturik,

Arratserako zaituelako izten zarturik,

Ezain, itxusi, edertasuna oso kendurik?

 

                      * * *

 

Baña alperrik larrosatxoa, natxatzu mintza,

Alperrik deutsut bersua bota, alper neurtitza,

Zerren aurrera, doaian bidean gure sortitza,

Zerren beragaz naste daroian, gure bizitza.

 

Orri zabalok, zimeldu jatzuz doaz lurrera,

Antxe usteldu, antxe simaurtu sats egitera,

Zapo, koko ta ar atsituak gizendutera;

Eta benturaz nik bere biyar zure antzera,

Bearko dot joan euren gosea asetutera.

 

                      * * *

 

O! zeñ laburra, jatzun bizia larrosatxoa!

O! baña nar aiñ zorrotz artean ez txit gozoa!

Gozoa zara baña urrean dozuz arantzak,

Kiñatuteko zure gorputza diranak latzak,

Zeñen kiñadak, onean artzen direan gatxak.

 

O! zeñ garbiro irudituten dozun gizona!

O! zeñ ederto arrorik eta estu dagona!

O! zeñ argiro bere zorion iragokorra!

O! zeñ benetan bera gozetan dakarren lorra.

 

Edertasuna, zure antzera da kanpokoa,

Zure antzera, gazte denpora laburrekua,

Zure antzera, maiteegi badan iñok mundua,

Zure antzera, betiko legez balitz jaioa,

Zure antzera, narrez izanik inguratua,

Zure antzera, azkenez bada txoriburua,

Zure antzera, esango neuke dala zorua,

Zeren zorotzat, zaukadazan zu larrosatxua.

 

aurrekoa hurrengoa