ABENDUAREN
BIGARREN IGANDERAKO 1.a

Bekaturako bide, eta perillaren gañean.

Cum audisset Joannes in vinculis opera Christi,
mittens duos de discipulis suis ait illi:
Tu es qui venturus es, an alium expectamus? Math. c. 11

        San Juan Bautistak, karzelan kateakin zegoala, aditu zituan Jesusek egiten zituan gauz andi, ta miragarriak: eta bidaldu ziozkan bere ikasleetatik bi galde onekin: Zu ote zera etortzeko zaudena, edo besterik ote da guk uste deguna? Aditu zuan Jesusek S. Juanen mandatua, eta eranzun baño len, mandatariak begira zeudela, egin zituan zenbait mirari, eta esan zien: zoazte, eta aditzera eman giozkatzue Juani aditu, eta ekusi dituzuen gauzak: Itsuak ekusten due, errenak errenerarik gabe dabiltza, lepradunak garbitzen dira, gorrak aditzen due, illak piztutzen dira, eta biotz umildunak ongi entzuten, eta artzen ditue Zeruko erreñuaren berriak. Berri oekin joan ziran S. Juanen mandatariak, eta orduan asi zan Jesus an arkitzen ziranen aurrean S. Juan alabatzen. Nor, edo zer ekustera irten zerate eremura? esan zien. Gizon aldakor, kañabera bezala edozeñ aizerekin beñ batera, gero bestera dabillenen bat? edo gizon janzi eder-leunakin agertzen danen bat? Baña onelakoak bizi oi dira, ez eremuetan, baizik Erregeen Jauregietan. Zer ekustera joan zerate bada eremura? Profetaren bat? Baña nik esaten dizuet, Profeta baño ere geiago dala Juan. Onez esana, eta letraz ezarria dago: Nik bidalduko det zure aurretik nere Aingerua, eta onek prestatuko ditu zure etorrerarako bideak.

        Ona noraño altxa, eta laudatu zuan S. Juan Jesu-Kristok berak. S. Juanek Jaunaren Aingeruak bezala, egin zuan alegiña, gizonen biotzak presta zitezen Salbatzallearen etorrerarako beren utsegiteen damuz, eta urratzen zituela bekatuaren bide, eta sareak; baña añ andia da bekatuaren bide, eta sareetan bizi danaren llilluramentua, eta itsumena, non asko izan etzan zenbaitentzat, bekatuaren bideak utzierazteko, S. Juanen alegiñ guzia. Oetatik ziran Herodes, eta Herodias. Herodes Erregeak kendu zion bere anaia Feliperi Herodias bere emaztea, ta onekin bizi zan gaizki, eta esanmesa andietarako bidea ematen zuala. Joan zitzaion S. Juan Erregeri eta bere aurpegira esan zion, ezin egin zezakeala alako guazarik. Eta zer atera zuan S. Juanek? Herodesek etzuan izan biotzik bekaturako bidea urratzeko: eta Herodiasi ainbesteraño erazeki zitzaion S. Juanen kontra, non etzan sosegatu Santua karzelan katez beterik ipiñerazi zuan artean. Atzenean kendu zioen Santuari lepoa Herodiasen gorrotoari atsegin egiteko. Aditzen dezu, bekataria, zeñ nekez uzten diran bekaturako bide, eta perillak, oetan itsutzen bada bat? Au bera gerta eztakizun zuri ere, itzegin nai ditzut bekaturako bide, eta perillaren gañean. Aditzera emango dizut, lenbizia: zer, eta zenbat gisatakoa dan bekaturako bide, ta perilla. Bigarrena, nola llilluratzen, eta itsutzen duan bekataria, andik irten ez dedin. Atzenean ukituko ditut bekatariari emendik etorri oi zizkan ondoren negargarrietatik batzuek. Baña billa dezagun lenago Espiritu Santuaren argia, bitarteko ipintzen degula Birjiña txit Santa, Aingeruarekin batean agur egiten diogula. Abe Maria.

§ I.

        Asko dira Kristauen artean bekaturako bide, eta perill urkoan bizi diranak, eta alaere ezagutzen ez, edo ezagutu nai ez duenak. Oek nekez irtengo dira bekatuaren mendetik, erakusten ezpazate argiro, zer, eta zenbat gisatakoa dan bekaturako bide, eta perilla; eta au da, bekataria, zuk oraiñ aditu bear dezun gauza kontuz, eta bekatuaren kateak urratzeko asmoarekin.

        Bekaturako bide, eta perillaren izenez aditzen da artarako bidea ematen digun edozeñ gauza. Orregatik ez da Zeruan, eta ez da lurrean guretzat bekaturako bidea, eta perilla ekarri ez lezakean gauzarik; ainbesteraño alabaña gaude gaitzeronz makurtuak, non edozeñ edozeñ gauzak kuturtu gintzakean bekatuan erortzera, edo gogoz, edo bestela. Alaere ez dira berdiñak bekaturako bide, eta perill guziak. Bata da urrutikoa, eta onela deitzen zaio, zeren beregandik urruti daukan bekatua, eta gutxitan amilderazo oi duan artan. Bazatoz Elizara, eta ekusten dezu gizon, edo emakume bat ongi janzia. Ekuste au uts-utsik, edo beste salsagarririk ez duala, bekaturako bide, eta perill urrutikoa da, eta etzaude onelakoetatik iges egitera beartua; bestela irten bearrak giñake mundu onetatik. Bekaturako beste bidea da urkoa, edo urrekoa. Deitzen zaio urkoa, zeren bide, ta perill onetan dagoana, edo jartzen dana sarritan erori oi dan bekatuan, edo beintzat erortzeko perill andia dan saiets guzietara begiratu ezkero. Egizu kontu, an, edo emen jai egunetan biltzen dirala arako etxe artan mutillak, eta neskatxak: aritzen dira denbora puska batean karta-jokoan, eta ondoren, edo bitartean izan oi dira izketa loiak, keñada lotsagarriak. Batzarre onetara joatea da bekaturako bide, eta perill urkoa. Eta alaere badira etxeetako buruak onelako gazteen batzerreai leku ematen diezanak! Etxeetan gertatzen dana bera gerta diteke iñuteriko triska ez garbietan, festa denboran, eta basoan ermiten aitzakian egiñ oi diran gazteen batzarreetan: eta gisa berean urliarekin, edo sandiarekin izketan egotearekin. Itz batean, baldin alde guzietara begiraturik, bekatuan erortzeko perill andia bada, orduan bekaturako bide, eta perilla izango da urkoa. Eta kontu: bekatuaren izenez ez da obrazkoa bakarrik aditzen, baizik gogoz, itzez, eskuz, edo beste edozeñ gisatan egiten dana. Emendik dator gazte ergelak gaitzera kolokatzen asitzen diranetik zentza ditezen artean, bekaturako bide eta perill urkoetan bizitzea, asko beintzat, zeren gogoz, itzez, eta eskuz erortzeko bideetan pozik ibilli oi diran; eta ezertan artzen ez ditue onelako gauzak. Galde bekie zenbaiti, badezu ezer seigarren mandamentuaren kontra? eranzungo due: ez Jauna. Beldurtzen da Konfesorea, zerbait izan litekeala, eta galdetzen dio: izan da onelako gauza? Bai, Jauna. Alako gauza? Bai, Jauna. Nola bada esan dezu ez dezula ezer seigarrenaren kontra? Jauna, orrelako gauzak ez ditut ezertan artu. Emendik dator onelako ergelen konfesioak geienean gaiztoak izatea, zeren bekaturako bideak uzteko asmo egaizkorik ez oi duen.

        Bekaturako bide, ta perill urkoa izan diteke, ez seigarren mandamentuko gauzetan bakarrik, baita beste mandamentuai dagoztenetan ere. Ala zenbaitentzat izan oi da jai egunetan ostatura, edo beste edariak saltzen diran tokira joatea orditzeko, eta pakea galerazteko bide, eta perill urkoa. Beste batzuentzat jokoa. Batzuentzat saldu-erosia, besteentzat beste gauzaren bat. Orregatik bekaturako bide, eta perillaren gañean esaten dana ez da seigarren mandamentuaren kontra gaizki bizi diranentzat bakarrik aditu bear, baizik edozeñ mandamenturen kontra bekatu egiteko bide, edo perill urkoan bizi diran guzientzat.

        Bekaturako bide, eta perill urkoa batzuetan da borondatearen kontrakoa: esan nai det, ezin batek utzi dezakeana, ala nai balu ere. Badijoa bat itsasoan, eta an arkitzen da bekaturako bide urkoan, edo seigarren, edo beste mandamenturen baten kontra. Bekaturako bide oni deitzen zaio borondatearen kontrakoa, zeren ezin, nai balu ere, aldegin dezakean bide onetatik, itsasoan dijoanak. Au bera gerta diteke karzelan dagoan batekin. Era berean borondatearen kontrako bide, eta perillaren izena eman oi zaio, baldin kalte andi gabe ezin utzi baditeke; baña asma alditezkean kalte guziak etorri bear balue ere, utzi bear du bekatariak bekaturako bide ta perill urkoa, utzi gabe ezin garaitu badu; lenago da alabaña anima beste gauza guziak baño. Bekaturako beste bide, ta perill urkoa da borondatezkoa, zeren ala nai duanak kalte andi gabe utzi dezakean: eta onelakoak izan dira geienak.

        Gerta diteke gauza bat berez gaiztoa ez izatea, eta giaztoa izan ordean ona izatea, eta ala ere askorentzat bekaturako bide, eta perill urkoa izatea. Ala eguzkiaren, eta izarren edertasuna ona da, eta alaere anziñako denboran askorentzat izan zan idolatriarako bidea. Era berean gauz ona da ezkonza, errietako kargudun izatea, baña askorentzat dira bekaturako bide, eta perill urkoa. Orregatik aldegin bear dezu, Kristaua, zuretzat bekatura bide, ta perilla dakarten lagun gaizto, izketa, eta jolasetatik, besteak badijoazela aitzakiatzat eman gabe. Bearbada ez da aentzat zuretzat adiña perill, edo ezagutzen ez due: eta nolanai, dijoazela, edo ez dijoazela besteak, zu beartua zaude bekaturako bide, eta perill urkoetatik aldegitera. Añ gauza bearra da au, non bekaturako bide, ta perill urkoan bere naiez bat jartzea bera bekatu dan, perillari dagokan bekatua egitea zerbaitek eragotziko balio ere. Egin dezagun kontu urliarentzat jai arratsetan ostatura joatea dala orditzeko bide, ta perill urkoa. Badijoa alaere, baña biurtzen da etxera ardorik ukitu gabe, zeren aitu dan. Ez da ordi, baña ordi baliz bezala bekatu egiten du, zeren bere naiez artarako bide urkoan jarri dan.

        Bekaturako bide, eta perill urkoa izateko ez da sarritan bekatuan erori bearrik, baldin era danean erortzen bada bat. Urtean beñ da iñuteria: urtean beñ izan oi dira erri bakoitzeko festak. Urtean beñ leku batzuetan ermiten aitzakian egiñ oi diran mutill, eta neskatxen biltze, edo batzarreak. Alaere askorentzat denbora oek dira bekaturako bide, eta perill urkoak, zeren erori izan diran, eta erortzen diran, edo gogoz, edo itzez, edo keñadaz, edo bestela. Erri batera etorri oi omen zan Santuren baten argiarentzat eskatzera urtean beñ ermitaño bat aker batek baño bizar andiagoa zuana. Artzen zuen etxe batean eskea bukatu artean, eta etxeko alaba, edo urliaren batekin igarotzen zan ermitaño bizar atsa bear ez lirakean gauzetara. Au gertatzen zan urtean beñ bakarrik; alaere etxe artako sarrera bizar-atsarentzat zan bekaturako bide, eta perill urkoa, zeren era zetorrenean erortzen zan. Baña ezertan artzen dira bekaturako bide, eta perill urko oek? Ez noaski. Igarotzen da iñuteria, igarotzen dira festa denborak, eta gazte ergelak prest egongo dira denbora datorrenean, leneko bide, eta perill urkora joateko, eta urte barrunbean egin dituen konfesioak izango dira geienean gaiztoak, zeren ez duen asmo egiazkorik bekaturako bide, eta perill urkoak utzitzeko.

        Atzenean bekaturako bide, ta perilla izan diteke urkoa bekaturik egiñ baño ere lenago, baldin saiets guzietara begiraturik, erortzeko perill andia bada. Josef anziñakoa, Jakoben semea, etzan bere etxekoandrearekin bekatuan erori, baña zegoan etxean egon zan baño geiago egotea izango zan bekaturako bide, ta perill urkoa, zeren orpoz orpo zerraikion emakume gaizto ura bekatu eragiteko, eta onen atzaparretan kapa utzirik iges egin zuan etxetik. Au bera gerta diteke serbitzen dabiltzanakin zenbait aldiz. Suerteak ematen dio bati nagusi bat atsegin lizunetara itsutua, ollakoia, eta fruta guziak dastatu nai dituana: ekiten dio, gerra emanez garbitasunaren kontra, baña sendoro aienatzen ditu tentaldi guziak. Ez da oraindik erori, baña denbora luzean onelako etxean egotea izango litzake bekaturako bide, eta perill urkoa, gizon jakintsu askoren iritzian.

        Ekusten dezu, Kristaua, zer eta zenbat gisatakoa dan bekaturako bide, ta perilla? Ta gauz onela badira, diran bezala zenbat izango dira bekaturako bide, eta perill urkoan bizi diranak? Eta perill onetatik lenbait len irten ordean llilluraturik, eta itsuturik eren egoera gaiztoan dirauenak? Au nola gertatzen dan, dakuskun oraiñ.

§ II.

        Anima bat bekatuaren bide, eta perilletan nastutzen danean, illuntzen zaio adimentua, eta gogortuaz dijoakio biotza. Baditu begiak, eta ez du ekusten betiko su, eta garren artean amiltzeko zorian dagoala: eta bekatuaren bide, ta saretik irten ordean, an dago llilluraturik, eta itsuturik, eta andik ez irteteko milla aitzakia asmatzen, eta billatzen ditu. Entzun itzatzu bekataria oetatik batzuek.

        Lenengo aitzakia: egia da, urlia nere etxean egotea, edo onara etortzea neretzat dala bekaturako bide andia; baña ezin nik etxea utzi dezaket, eta ez eskurik det aren etortzea eragozteko. Atozea, urlia, orrek gorputzaren bizitza kendu nai balizu, zer egingo zenduke? etzenduke alegiñean iges egingo? Etzenduke deadar egingo? Etziñake, ala bear baliz, kontu emango zure gurasoari? Ori bera egin bear dezu bada animaren bizitza kendu nai dizun ori zeregandik aienatzeko. Iges egizu orregandik infernuko otsoagandik bezala. Egizu deadar, ala bear bada. Esangiozu, ezpadizu pakean utzitzen, kontu emango diozula gurasoari, edo besteren bati. Atzenean au asko ezpada bekaturako bideak urratzeko, esan giozu gurasoari zer gertatzen zatzun urliarekin, eta gurasoak artuko ditu bear diran neurriak. Jauna, gurasoari esaten badiot, galduko du urliak bere izen ona, edo fama gurasoarekiko. Galtzen badu, ori gertatuko zaio bere kulpaz, zeren zuk kontuan ipiñi zenduan.

        Bigarren aitzakia: aitortzen det Jauna, oraindaño bizitu naizala bekaturako bide, eta perill askotan: denbora batzuetan joaten nintzan etxe batera jokatzeko aitzakian, eta oraiñ ere joaten naiz batzuetan. Urte askoan joan naiz iñuteriko dantzetara, eta era berean erriko, eta inguruetako festetara. Gañera bi urliarekin izan det adiskidetasun andia, eta oraindik ere batarekikoak badirau. Denbora orietan izaten ziran itz loiak, keñadak, musukak era zetorrenean. Konfesoreak iñoiz esan dit, aldegin dezadala bekaturako bide, eta perill oetatik; baña ez det arretarik ipiñi konfesoreak esan didana egiteko; oraiñ asmoarekin nator berorrek agintzen didana egiteko, eta eman bear dit absoluzioa. Zer diozu bekatari itsua? Elizak, Rituala esaten diogun, liburuan dio: bekaturako bide, eta perill urkoa utzi nai ez duenai etzatela eman bear absoluzioa. S. Karlos Borromeok esaten digu, len konfesoreak kontuan ipiñi ondoan, bekaturako bideak utzi ez dituan bekatariari etzaiola absoluziorik eman bear, bide gaiztoak utzi, eta bizitz onaren siñale egiazkoak eman artean. Utzi itzatzu bada beñ betiko bekatuaren bideak; presta zaite konfesio on bat egiteko, ta orduan egongo zera absoluzioa artzeko sasoian.

        Irugarren aitzakia: joango naiz arako etxe artara, non neretzat arkitzen dedan bekaturako bidea: joango naiz arako lagun, eta toki aetara; baña ez det bekaturik egingo; lenago lepoa eman. Engañatzen zera, bekataria. Bekaturako bidean bere naiez jartzen danak, jartzearekin berarekin nai du bekatua, itzez ezpada, obraz: Perilla nai duana perillean bukatuko da, esaten dizu Espiritu Santuak. Zuri gertatuko zatzu tximirrika, edo ingumari gertatu oi zaiona. Badabill tximirrika argiaren inguruan ariñ ariñ: begiratzen dio, eder deritza, eta zenbat eta geiago begiratzen dion, anbat geiago llilluratzen, eta txoratzen da. Alderatzen zaio argiari beñ, ta berriz, eta erretzen zaio oraiñ egoa bat, gero zankoak. Ezta alaere zentzatzen, eta atzenean erretzen da guzia, eta geratzen da illik. Ah zu bekatari, inguma, edo tximirrika guziak baño txoroago egin zerana! Zenbat aldiz au bera gertatu zatzu? Eta alaere joango naiz, diozu, bekatura?

        Laugarren aitzakia: joango edo egongo naiz oraindaño bekaturako bidea neretzat izan diran urlia aekin, baña uste det emango didala Jaunak bekatuan ez erortzeko laguntza, eta grazia. Engañatzen zera bekataria; zeren Jaunak ematen dizkigu bekatuaren bideetatik aldegiteko laguntzak, baña aldegiñ ordean geren naiez sartzen bagera bekaturako bideetan, utziko gaitu gure griña txarren atzaparretan. Atozea, zere naiez sartzen bazera karobi erazeki batean, naiko dezu erre gabe Jaunak gordetzea? Ez dezu ekusten, au dala zorakeria bat? Eta zorakeria au egin dezu, bekaturako bideetara joan zeranean, zeregan esaten dezula: Uste det, emango didala Jaunak bekatuan ez erortzeko laguntza. Oroi zaite zer gertatu zatzun gero. Oroi zaite iñuterian, eta festetan igaro zatzunaz, edo dantzan bertan, edo dantza ondoan ezkaratzetan, eskalleretan, zokoetan, etxerako bidean. Oroi zaite bai, eta nai, ta nai ez zure barrunbeak esango dizu, zer dan bekaturako bidean jartzea.

        Bostgarren aitzakia: urliaren etxera joaten naiz, baña ez gauza gaiztoetarako: sandiarekin egoten naiz, baña aspaldi da gure artean gauz okerrik gertatu ez dala. Izan bedi egia ori guzia, eta demagun, egoten zerala errosarioa esaten; alaere baldin zure egoerak, ibillerak, eta modu guziak ematen badue esanmesa gaiztoetarako bidea, utzi bear dezu jaiera ori; S. Paulok esaten digu alabaña, utzi bear ditugula, gauza gaiztoak ezezik, gaiztoen antza duenak ere.

        Seigarren aitzakia: albanu utziko nuke bekaturako bide au; baña zertan nago urliarekikoa galtzen badet? Atozea, eta zertan zaude, galtzen badezu betiko zure anima? Anima bat bakarra dezu; ori galtzen badezu, non arkituko dezu orren ordaña? Zer protxu du gizonak mundu guzia irabaztearekin, galtzen badu bere anima bakarra? dio Jesu-Kristok.

        Zazpigarren aitzakia: zer esango due etxe artatik irteten banaiz? edo ara joaten ezpanaiz? Atozea, edo badakie, edo eztakie zure bizitza gaiztoaren berri? Ezpadakie, ez due ezer esateko biderik, zeren etxe batetik irteteko, edo besteren batera ez joateko non nai izan oi dira milla modu, eta ez du orregatik iñork ezer esateko biderik. Baña baldiñ badakie errian batzuek, edo askok, nola bizi zeran, poztuko dira oek, bide zuzenean sartu zerala ekustean. Eta ez sinistu ez dakiela inguruko etxeetan bizi diranak zure kontuen berri; galde ezperen iturriai, galde labe-aurreai, galde sukaldeetako laratzai, eta esan albalezee, esango lekee zuri gertatu zatzun guzia, eta geiago. Zuri gertatzen zatzu Midasen bizargille, edo barberoaren ipuiak diona. Midas Erregeak omen zituan belarritzar batzuek, astoarenak zirudienak, eta iñork ez ekusteagatik estaltzen omen zituan kontuz illearekin. Egun batean bizargilleak ekusi ziozkan, eta asi zan farraz. Esan zion Erregek eriotzaren pena ipintzen ziola, itzik esaten bazuan gauz aren gañen. Irten zan barberoa Erregeren etxetik, eta eztanda egin nai zion barrenak ekusi zuana esateko gogoz, baña izutzen zuan eriotzak. Joan zan erritik kanpora, eta soro, edo zelai batean egin zuan zulo bat, sartu zuan burua, eta aspertu zan arte guzian aritu zan esaten ekusi zuana: Midasek asta-belarriak ditu, zion; Midasek astabelarriak ditu. Aspertu zanean itxi zuan zuloa. Gero an jaio ziran kañaberak, eta oek, aizeak zerabiltzkianean, otsegiten omen zuen barbeorak ereiñ zuan kanta: Midasek asta belarriak ditu. Au bera gertatzen zatzu zuri ere bekataria. Nork, edo nork jakindu zure bizimoduaren berri: onek, eztanda egiteko zorian zeukan bere burua, eta esan dio zerbait bere adiskide bati; ark beste batzuei, eta Midasen asta belarriak bezala agertu dira inguruan zure pausoak.

        Zortzigarren aitzakia: bekaturako bideak utzitzea añ gauza bearra dan ezkero, esango diot urliari, bukatu dirala gure kontuak, egin dezala konfesio on bat. Atozea, ta aitzakia onekin bizi nai dezu bekaturako bide, eta perill orretan? Egizu kontu, itotzeko zorian iduki duala otsoak ardiren bat. Andik laster badijoa ardi txoroa otsoagana, eta esaten dio: Agur otso jauna egun on. Gauza bat zuri esan bearrean nago, eta da oraiñ adituko dezuna: etzaitezela izan oraindaño bezeñ ardikoia; gaizki itz egiten due zuzaz: arrezazu bizimodu on bat. Uste dezu, orrenbesterekin onduko dala otsoa? Ondu ordean, ardi txoroari egotziko diozka atzaparrak, eta egingo du artzaz gura duana. Au bera gertatuko zatzu zuri ere, bekataria, aitzakia oriekin geratzen bazera bekaturako bide, eta perillean: eta beldur naiz, etorri ditezen zure gaiñ bekaturako bidean dirauenai etorri oi zaizten ondoren negargarriak. Ukituko ditut oraiñ oetatik batzuek.

§ III.

        Bekaturako bidean bizi danari datorkion lenengo ondorena da Jaunak ukatzea, bekatuan ez erortzeko, eta beragana biurtzeko bear diran, Zeruko laguntzak: eta oek gabe geratuko zera zure gura txarren atzaparretan, Zeruko inz, eta euri gozoak gozatzen ez duen lur elkor bat bezala. Au da ondoren izugarria, eta bekatuaren bidean bizi danak beregan dakusana; Jaunak alabaña ematen ditu bekatuaren bideetatik aldegiteko laguntzak, baña aldegin nai ez duanari utzitzen dio bere gura txarrai jarraitzen neurria bete artean. Atozea, bekataria, eta alaere ez dezu biotzik, bide gaizto orietatik aldegiteko?

        Bigarren ondorena da zuretzat alferrak izatea Sakramentuak, eta Jesusen odol preziotsua; zeren bekaturako bide, ta perill urkoak uzteko biotzik ez dezun bitartean, ezin Sakramenturik ongi artu dezakezun. Au da egia bat Katoliko guziak aitortu bear duena, utzi ditezkean bide, ta perillen gañean itzegiten dala.

        Irugarren ondorena izan oi da eriotza gaiztoa; zeren, edo batetan illko da onela bizi dana, edo prestaera txararrekin. Ala gertatu zitzaion Toledoko inguruan bekaturako bidean bizi zan ezkutari bati. Izan zuan noizbait Birjiña txit Santaren jaiera andia, baña urteetan zerbait aurreratu zanean, asi zan atsegin lotsagarrien ondoren, eta bizi zan gaizki, etxean zuan, aide batekin. Bazan erri artan anima birtutetsu bat, eta egun batean otoiz, edo orazioan zegoala, agertzen zaizka Jesu-Kristo, Birjiña txit Santa, eta Aingeru asko. Asitzen dira gure ezkutariaren bizitza gaiztoaren gañean itzegiten. Jesu-Kristok eman zuan batetan bizitza kentzeko sentenzia; baña Birjiña txit Santaren erreguz eman zion ogei, ta amar egunen epean. Birjiña txit Santak esan zion anima birtutetsu ari, zijoala onelako Erlijiosogana, eta esan zegiola ekusi, ta aditu zuana. Ala egin zuan anima ark, baña Erlijiosoak etzion sinistu bereala. Anima birtutetsuak beiñ ezezik iru bider ere ekusi zuan len esan dana bera, eta orduan sinistu zuan Erlijiosoak, eta itz egin zion ezkutariari. Aditzera eman zion gertatu zan guzia. Aitortu zuan bere bizimodu gaiztoa, eta damu andiz egin zuan bere konfesioa. Baña etxapean arkitzen zan bekaturako bidea, eta ezin bota zezakean, eta bera ezin kanpoetara joan zitekean. Orregatik agindu zion konfesoreak, alda zedilla beste gela batera, eta itxi zezala atea barrendik. Urlia joan zan arratsean, eta ekusirik itxia zegoala, eragin zuan gilza berri bat. Sartu, eta kuturtu zuan bekatura. Berriro konfesatu zan, eta agindu zion konfesoreak, atea barrendik giltzatzen zuanean, etzegiola giltza kendu. Ala egin zuan, baña urliak idiki zuan berriro atea, eta biurtu ziran bekatura. Konfesatu zan berriro, eman ziozkan konfesoreak penitenzia sendo, eta samiñak; baña aspertu zan oekin, eta esan zion konfesoreari, utzi zegiola pakean, atsoen ipuiakin zebillela. Etorri zan ogei, ta amargarren eguna, eta gau erdian otsegin zioen konfesoreari. Laster joan zan, et arkitu zuan bizirik, deadarrez ziola: Ay! arpoi batekin igaro bidee biotza. Egin zuan konfesoreak al zuan guzia bekatari ura Jaunagana biur erazteko; baña alferrik. Ill zan damu egiazkoaren siñalerik gabe. Ona bekatuaren bide, eta perillean itsutzeak dakartzian ondorenak.

        Nere Jaun, eta Jaungoikoa! zeñ andi, ta miragarria zure ontasuna gurekin! Ainbeste bider eman dizugu bidea bekataria doakabe ura utzi zenduan eran utzitzeko, eta alaere itxedon dezu, noiz bait zentza ote gaitezkean. Urra itzatzu, esaten diguzu, bekatuaren kate oriek. Solve vincula colli tui, captiva filia Sion. Begira bekataria, zer egiten dezun: denbora egokian aditu nai ezpadezu Jaunaren deia, galduko zera, eta betiko. Ea bada urra itzatzu bekatuaren bide oriek, eta biur zaite zure Aita onagana: artuko zaitu seme ondatzallea artu zuan eran, eta irauten dezula beraren grazian, emango dizu zuretzat prestaturik daukan betiko bizitza doatsua. Amen.